استارت براندازی در سکوت!

دیپلماسی عمومی (Public Diplomacy) یا مردمی، سازو كاری است كه در دوره های اخیر از نظریه به تاریخ وارد و در بسیاری از كشورهای جهان عملیاتی شده و بخشی از تاریخ سیاسی و دیپلماسی كشورها را تشكیل داده است؛ زیرا دیپلماسی رسمی هر چند كه كارآیی بسیاری در بیان قدرت و ایجاد تفاهم در میان دولت ها ایفا می كند ولی همراهی افكار عمومی و ملت ها را به دنبال ندارد. از این روست كه دیپلماسی عمومی به عنوان مكمل به كار گرفته می شود تا افكار عمومی ملت ها را نسبت به كشوری تغییر داده و مثبت سازند.

به دیگر سخن، دیپلماسی عمومی به معنای تلاش های یک دولت برای درک، ارتباط و نفوذ در افكار عمومی كشورهای هدف در جهت تحكیم منافع ملی آن كشور به كار برده می شود. در این روش، چهره ی كشور و ملتی به گونه ای تبلیغ می شود كه احتمال جذب سرمایه، دانشجو و گردشگر را تقویت كند و در نهایت به ارتقای نفوذ و جایگاه خارجی و بین المللی و نیز سیطره ی دامنه ی نفوذ با ایجاد دوستانی موثر در بلند مدت بیانجامد، زیرا بارها این پیامد اثبات شده است كه "قدرت نرم می تواند، تاثیرات سختی داشته باشد" و معادلات جهانی را تغییر دهد.

دیپلماسی عمومی كاركردهای مهمی در جهان سیاست امروز بازی می كند. به این معنا كه تنها هدف بازسازی وجه ی مثبت كشوری در میان مخاطبان نیست بلكه در برخی از موارد می توان حتی با دیپلماسی عمومی و مردمی، ملتی را ضد نظام حاكم و دولت خود شورانیده و آنان را همراه سیاست های كلان و حتی خرد خود كرد. این گونه است كه ملتی تحت تاثیر دیپلماسی عمومی، خواهان هماهنگی دولت با دولت دیگری می شود كه این گونه در میان مردم و ملت محبوبیت یافته است. برای دست یابی به این مهم، دادن بورسیه های دانشجویی به نخبگان كشورها، ایجاد انجمن های فعال دانشجویی برای مدیریت دانشگاه ها، راه اندازی رسانه هایی برای كشورهای هدف و مخاطب با نشان دادن جنبه های مثبت كشور و مانند آن می توان یک دیپلماسی عمومی فعالی را پدید آورد.

البته دیپلماسی عمومی افزون بر تصحیح و اصلاح وجه ی كشوری در میان مخاطبان، می تواند با افكارسازی ملتی را نیز علیه نظام خود بشوراند و جایگزین كودتا و یا اشغال نظامی شود. از این روست كه از سوی ایالات متحده و دیگر كشورهای متخاصم غربی از جمله انگلیس و فرانسه و دولت صهیونیستی، بهره برداری از ابزارهای "دیپلماسی عمومی" در جهت تحقق "براندازی در سكوت" یا "براندازی نرم" به عنوان یكی از اولویت های راهبرد دفاعی امنیتی خود، در ارتباط با ایران، تعریف كرده و گسترش محیط های مجازی تهدیدزا یا سایبر را در دستور كار خود قرار داده است. در این روش، بدبین ساختن جامعه به كارگزاران نظام، بحران سازی از طریق ایجاد تنش های داخلی، بالا بردن سطح انتظارات جامعه و تخصیص بودجه لازم برای گسترش رادیوهای موج كوتاه، شبكه های ماهواره ای فارسی زبان و خبرگزاری های اینترنتی مخالف نظام از راهبردهای آمریكا در دیپلماسی تهاجمی علیه ایران نام برده می شود. هدف آمریكا از بهره گیری دیپلماسی عمومی در جنگ نرم، وادار كردن كارگزاران نظام به امتیازدهی در عرصه های سیاسی- امنیتی، تضعیف انسجام فكری- رویه ای كارگزاران نظام و ایجاد شكاف میان سطوح جامعه و حاكمیت می باشد. در این روش، دیپلماسی نرم، عمومی و یا همان سایبر دیپلماسی در واقع بخشی از بدنه دولت الكترونیک و ساختار دولت مجازی است كه این بخش خود مستلزم تقویت بخش "فناوری ارتباطات و اطلاعات" می باشد كه آمریكایی ها و انگلیسی ها و اسرائیلی ها به خوبی از آن در جنگ نرمی كه در زمان انتخابات دهم ریاست جمهوری اتفاق افتاده بهره بردند.

در این راستا اخیرا، وزارت دیپلماسی عمومی رژیم صهیونیستی، بخش دیپلماسی عمومی خود به زبان عربی را راه ‌اندازی کرد. در بیانیه ی این وزارتخانه آمده است: "این بخش مسئول اجرای فعالیت‌ های مرتبط با دیپلماسی عمومی در رسانه‌ ها و افکار عمومی سطح جهان به طور اعم و در کشورهای عربی و خاورمیانه به طور اخص می باشد."

در همین رابطه، "رونن پلات"، دبیرکل وزارت دیپلماسی عمومی گفت: "در عصر اینترنت و شبکه ‌های اجتماعی و در زمانی که اینترنت موجب تغییرات راهبردی در سرشت حکومت‌ های اطراف ما می ‌شود، فعالیت‌ های اسرائیل در ارتباط  با دیپلماسی عمومی به زبان عربی از اهمیت فوق ‌العاده ‌ای برخوردار است. در راستای سیاستی که رئوس کلی آن را "یولی ادل ‌اشتاین"، وزیر دیپلماسی عمومی ترسیم کرده است، این وزارتخانه بر [ایجاد] زیرساخت ‌های دیپلماسی عمومی به زبان عربی – هم در اینترنت و رسانه‌ های اجتماعی و هم در ارتباط با مولفه‌‌ ای مطرح در رسانه ‌ها – تاکید دارد.

"گال ایلان"، سخنگوی وزارت دیپلماسی عمومی رژیم اشغالی تاکید می ‌کند که این بخش راه ‌اندازی شده تا به اسرائیل برای مبارزه با تصویر منفی خود در جهان عرب زبان ‌ها و از طریق همان کانال‌ هایی که به طور موثر در خیزش‌ های منطقه ‌ای اخیر عمل کردند کمک کند. بی‌ شک، یکی از عوامل برجسته ی تغییرات اخیر در خاورمیانه، نقش فنآوری ارتباطات بوده است. معتقدیم که ابتکارات مربوط به دیپلماسی عمومی به واسطه اینترنت و رسانه‌ های اجتماعی از قدرتِ نشان دادن چهره ی واقعی اسرائیل و دست یافتن به فکر و قلب افراد و ترمیم وجهه ی اسرائیل در میان جوامع عرب برخوردار است.

با توجه به آنچه گفته شد و با توجه به این كه گفتمان سازی، تصویرسازی و اقناع دیگران در سیاست خارجی جایگاه تاثیرگذاری یافته است، به همین دلیل نقش رسانه ها در پردازش و اقناع دیگران بسیار مهم تر از گذشته شده است و وظیفه ی ما در این مسیر، ارتقای سطح آگاهی و بصیرت اقشار مختلف جامعه در جهت خنثی سازی برنامه های مختلف جهانخواران غربی است.

منابع: مشرق / گرداب