اولویت گمشده: اعتلای روابط عمومی

دومین کنگره‌ی روابط عمومی حاصل تلاش‌های زیادی از اصحاب روابط عمومی بود که، چندی پیش در روزهای 18 و 19 آذرماه 1391 در تالار وحدت تهران برگزار گردید و  باید به خاطر همه‌ی تلاش‌ها و زحمات گسترده،  به دست اندرکاران به ویژه دوست بزرگوارم آقای باقریان خسته نباشید گفت.

تلاشی که توانست هرچند نه در حد انتظار،  اما برای مدتی اندک ذهن برخی را به اندیشه پیرامون روابط عمومی وادارد و محتواهای مفیدی در این زمینه به مرحله‌ی تولید برساند و  برخی آثار خوب روابط عمومی را به علاقه‌مندان معرفی کند و همچنین از چهره‌ی برجسته‌ی علمی پیش‌کسوت و پدر علم مدیریت رسانه‌ آقای دکتر علی‌اکبر فرهنگی تجلیل به عمل آورد.

اما ضمن سپاس از همه‌ی برگزارکنندگان و فعالان کنگره‌ی مزبور این نکته را نیز نمی توان از نظر دور داشت که شرایط سیاسی اجتماعی سایه‌ی سنگین خود را بر این کنگره نیز افکنده بود و آن را به مسیری کشاند که حتی یکی از شرکت کننده‌ی افغانی به عدم پوشش خبری کنگره که با پیام رییس جمهوری نیز همراه بود، اعتراض کرد و اظهار داشت: اگر در کشور ما که یک کشور جنگ زده است چنین رویدادی رخ داده بود 40 تلویزیون خصوصی و 100 رادیوی خصوصی در صف بودند و رقابت می کردند تا این رویداد را منعکس کنند!

دومین کنگره‌ی کارگزاران مسلمان روابط عمومی، در حالی برگزار شد که نه تنها مورد بی اعتنایی  صدا و سیما که عنوان رسانه‌ی ملی را یدک می‌کشد، قرار گرفت، بلکه حتی خبرگزاری‌ها و سایر رسانه‌ها نیز آنگونه که شایسته بود به آن توجه نشان ندادند! موضوعی که دلایل و ابعاد و بازتاب چنین رفتار و موضعی قابل تامل و بررسی است و غفلت از آن حرکت‌های آتی روابط عمومی را به عقب‌تر نیز خواهد برد.

کم‌توجهی به برگزاری به موقع نماز جماعت با حضور همه‌ی شرکت کنندگان، به عنوان یک نماد اسلامی موضوعی درخور تامل بود و انتظار می‌رفت کنگره‌ای که عنوان اسلامی دارد، در برنامه‌ریزی‌های خود حداقل به این نماد مهم اسلامی که آن را ستون دین نامیده‌اند توجه بیشتری مبذول می‌داشت.

واقعیت‌های تلخی که کنگره روابط عمومی آن را به رخ کشید بیش از آن است که صرفا دست‌اندرکاران کنگره مورد نقد قرار گیرند و اگر ماجرا را از افقی دورتر بنگریم خواهیم دید که مجموعه‌ی عواملی که شرایط سیاسی اجتماعی را به چنین وضعی کشاند که پس از 33 سال از پیروزی انقلاب اسلامی استاد عباس زاده در کنگره اعلام کند: روابط عمومی در کشور ما متاسفانه هنوز دوران طفولیت خود را می‌گذراند!  صدا و سیما چنین کنگره‌ای را پس از دو روز پوشش ندهد و بار علمی کنگره ، شرکت کنندگان آن را ناراضی کند.

در حقیقت باید گفت، به رغم زحمات فراوان و قابل تقدیر دست اندرکاران کنگره، این همایش، در حد و اندازه‌ی اصحاب روابط عمومی کشورمان که نخبگان و فرهیختگان فراوانی هم دارد نبود.

غیبت چهره‌های شاخص روابط عمومی و ارتباطات از جمله موضوعات قابل تامل بود که به نظر می‌رسد برای پیشرفت روابط عمومی در کشورمان سخت به همدلی چهره‌های علمی و فعالان روابط عمومی و ارتباطات نیازمندیم.

چندسال پیش طی مقاله ای این نکته را یادآور شدم که اصحاب روابط عمومی و تشکل‌های هنرهشتمی باید با ایجاد هم‌افزایی، پیشرفت و اعتلای روابط عمومی را در اولویت نخست خود قرار دهند و از برگزاری متعدد و کم حاصل کنگره و سمپوزیوم و گردهمایی‌هایی که همزمان و یا با فاصله‌ی اندکی و با بار کم علمی برگزار می‌شوند پرهیز کنند.

به هر حال دومین کنگره‌ی کارگزاران مسلمان روابط عمومی، فرصتی بود که می‌شد با برنامه‌ریزی بهتر و بهره‌مندی از توان و اندیشه‌ی جمع بیشتری از اندیشمندان و نخبگان و پیش‌کسوتان روابط عمومی، کاستی‌هایی که رخ نمود را پیشگیری می‌کرد و روابط عمومی کشورمان را یک گام به جلو می‌برد و وجهه‌ی بین‌المللی روابط عمومی کشورمان را نیز بهبود می‌بخشید ، اما چه می‌شود کرد که همیشه همه‌ی آرزو و امیدها به سرانجام مطلوب نمی‌رسد ولی به هر حال هنوز امیدواریم تا فعالان عرصه‌ی روابط عمومی، با همدلی و همراهی و همداستانی بیشتر اولویت نخست خود را اعتلای روابط عمومی مردم مدار و خدامحور قرار دهند. باشد که چنین باد!

تنظیم: هومن بهلولی