تبیان، دستیار زندگی
این یک رسم است که بی خود و بی جهت برخی بازیگران ، بازیگر درجه یک نقش های مکمل می شوند. شگفتی این قضیه به درجه یک شدنشان نیست . درواقع نیش این کنایه به جهت قضاوت در سطح کار یک بازیگر نمی تواند تلقی شود. اشکال کار این جاست که اگر به توانایی یک نفر اذعان دار
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : مجتبی شاعری
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

مبارزه برای اثبات خویشتن


 این یک رسم است که بی خود و بی جهت برخی بازیگران ، بازیگر درجه یک نقش های مکمل می شوند. شگفتی این قضیه به درجه یک شدنشان نیست . درواقع نیش این کنایه به جهت قضاوت در سطح کار یک بازیگر نمی تواند تلقی شود. اشکال کار این جاست که اگر به توانایی یک نفر اذعان داریم چرا باید در نقش اصلی ، بازی  او را نبینیم . فرهاد اصلانی داشت تبدیل به بازیگر درجه یک نقش های مکمل  می شد، اما در مبارزه ای کم نظیر حالا نقش اول است ، رو جلدی است . تیتر است . رسم جدید بازیگری است . آن چیزی است که انتظارش را نداشتیم . باعث شیفتگی نگارنده است.


فرهاد اصلانی

وقتی سفر به چزابه را می بینیم ، وقتی صحنه هایی از مجموعه پلیس جوان را به خاطر می آوریم و همان شمایل را در پاداش سکوت ، آشپز باشی، زندگی خصوصی و .... در نظر می گیریم ، به پیشرفت استعداد ایمان می آوریم . به این که همه چیز در قالب هوش ذکاوت ژنتیکی باقی نمی ماند . فرهاد اصلانی با این که در فیلم های ابتدایی اش نیز نشانه های یک بازیگر موفق را در پس زمینه داشت ، اما در یک مبارزه ی ستودنی جایگاهش را تغییر داد . جنس بازی اش را عوض کرد . حالا جنس بازی اصلانی جور است . این توانایی را دارد که هر نقشی را بازی کند. می خواهد ابن زیاد سریال مختار باشد ، یا روحانی فیلم یه حبه قند . چقدر تفاوت در این نقش ها وجود دارد .

اصلانی ابزار زیادی برای تزریق بازی به تماشاچی دارد . و همین او را به یکی از بهترین های سینما تبدیل می کند . اصلانی در استفاده ی ابزار بازی اش هیچ اکت متداولی را از یک نقش نمی گیرد و به نقش بعدی نقب نمی زند . اگر نوعی از نگاه ، نوعی از استعاره ی بازی بدن در یک فیلم خوب از کار در بیاید ، باعث این نمی شود که بازیگر مرعوب آن اکت خاص بشود و آن را در فیلم های بعدی هم تکرار کند .

از این گذشته ، اصلانی بازیگر نقش های مکمل بود . چند سال بازیگر نقش مکمل بودن ، کافی است که دیگر کسی جسارت سپردن نقش اول به تو را نداشته باشد . اما برای اصلانی این گونه نشد. مبارزه ی اصلانی در رسیدن به چنین جایگاهی ستودنی است .

اصلانی بازیگر نقش های مکمل بود . چند سال بازیگر نقش مکمل بودن ، کافی است که دیگر کسی جسارت سپردن نقش اول به تو را نداشته باشد . اما برای اصلانی این گونه نشد . مبارزه ی اصلانی در رسیدن به چنین جایگاهی ستودنی است .

اگر روند بازی های اصلانی را بررسی کنیم ، دوره های نسبتا آرام و بی حاشیه ای داشته است . نقش هایی که سرزبان ها افتاده اند و استعداد اصلانی را نشان داده اند ، مثل نقش افسر آگاهی در پلیس جوان و یا نقش هایی که برای همه به یاد ماندنی نبوده است ، مثل نقشش در کیف انگلیسی . با این وجود اصلانی به کارش ادامه می دهد . در انتخاب هایش دقت می کند ولی با این وجود در فیلم های زیادی بازی می کند . فیلم هایی که ، شاید نکته موجحشان اتفاقا حضور خود اصلانی باشد. قابلیت اصلانی در بازی چیزی شبیه بازی پرستویی است . نقش های تاریخی ، نقش های کمدی و .... .

این توانایی در کمتر بازیگری وجود دارد که به همان اندازه که می تواند بخنداند ، بتواند تاثیری هیجانی یا احساسی در تماشاچی ایجاد کند . هنوز برای اصلانی نقش هایی هست که چنته ی پرش را نشان دهد . هنوز کارگردان های بزرگی هستند که باید از هنر اصلانی در باز آفرینی آدم های بزرگ و کوچک قصه ها استفاده کنند .

مجتبی شاعری

بخش سینما و تلویزیون تبیان