زرد چه می گوید؟

زرد رنگی است با توان پرتوافکنی بالا. بیشتر پرتوهای دریافتی را بازتاب می کند. پرتوهای بازتابی آن به مثابه ی نیروهای نادیدنی هستند که به چشم بیننده فرو میروند و او را از خود می رانند و نمی گذارند از حدی فراتر رود و خود را کاملا به "زرد" نزدیک کند. اینچنین زرد بیننده را تحدید می کند. نارنجی نیز چنین خصیصه ای دارد ولی با شدتی کمتر.

در افسانه ها آمده که شاهان چین رنگ زرد را به خود اختصاص داده بودند و دیگر کسان مجاز نبودند از این رنگ برای پوشاک خود استفاده کنند ، زیرا در پوشش زرد رنگ، کسی را یارای نزدیکی به آنان و احیانا سوء قصد نبود.

"بونزها"( مردان مذهبی سالک بودایی) که باید از مردم کناره گیری کنند، پوشش زرد دارند و این چنین خود مردم هستند که ار آنان دوری می کنند و این به خاطر پرتو افکنی شدید زرد است.

گفته شده است که شاهان دورانهای کهن ایران نیز، برای در امان بودن از توطئه های جانی، همیشه در پوشش های زردفام در میان مردم ظاهر می شدند.

از سوی دیگر زرد رنگی است رویه ای و زرفا و عمق ندارد.بُرد آن نسبت به سایر رنگها زیادتر است و از بسیاری جهات از ویژگیهای سفید برخوردار است. زرد فزاینده نیرو و تبذیر کننده ی آن است، رنگ اسراف و تبذیر است. زندگانی در فضایی زردفام، انسان را بسیار فعال و پرحرارت می کند، لیکن فعالیتی بیرون از تعقل و حرارتی بدون منطق.

انسانی که تحت تاثیر مداوم قرار گرفته، به تبذیر نیروهایش گرایش دارد و این تبذیر گاهی تا حد شکستن و خرد و ویران کردن وسیله های در اختیار او، عمل می کند. در رنگ درمانی، در بیمارستان های روانی غرب، بیماران تبذیر کننده ی نیروی خود را تحت تاثیر مداوم "آبی" قرار می دهند. از آبی نیلی و تیره به سوی آبی روشن و آسمانی و برعکس، در بیماران بسیار آرام ، خودگرا، گوشه گیر و بیحال را با تاثیر مداوم زرد فعال می کنند.

ونگوگ که هنرمندی "با مایه های بیماری روانی" بود، هیجانهای درونی خود را با تبذیر نیروها و به کار بردن رنگهای زرد شدید ابراز می کرد و در برابر زردی مزارع به افق رسیده ی گندم بود که تبذیر نیروهایش به منتها درجه ی خودرسیده و با خالی کردن گلوله ای در مغز خود به فرجامش رساند.

رنگ زرد ترش است و نمودار ترشیهای متفاوت.هنرمندانی که زیاد با رنگ زرد سرو کار دارند اغلب دهانشان آب می افتد، مثل اینکه غوره یا لیمو خورده باشند و یا اگر از طبیعتی سرد برخوردار ند، دستهای آنان به درد کردن می آغازد.

زرد مشهور به " کادمیون" کمی تندی دارد ، می سوزاند و تاثیر مداوم آن مثل فلفل یا "کاری" است.

زرد رنگ طینت انسانهای پرحرارت ، کاری و کمی تند خو است. این انسانها می خواهند به اصطلاح مشهور" ببرند، بدوزند و بپوشند" پیش از آنکه در مورد آن بیندیشند. آنها همیشه خندانند و می خندانند.

زرد علاوه بر این با صداهای زیر موسیقی همبستگی و هماهنگی دارد. صدای زیر ویولن"زرد " است. آواز بلبل و قناری زرد است. به طور کلی ، زرد رنگی است آزار دهنده. وقتی یکدست باشد ، شادی آفرین است و هنگامی که با تغییرات والرهای رنگی همراه باشد، ایجاد هیجان و ناراحتی  تا حد اضطراب می نماید.

در تطابق با شکلهای هنذسی ساده ، همسنگ مثلث و در تطابق با گُنج همسنگ هرم مثلث القائده و هر شکل نوک تیز و مثلثی شکل است. سرنیزه های زرد بیشتر می ترساند.

زرد رنگ بیخوابی ، بیداری ، هیجان، اضطراب و تلاطم فکری است. نفوذ آن از پشت پلک شدید است بنابراین چراغ خواب زرد رنگ برای انسانهای پرکار و فعال نامناسب است، زیرا مانع استراحت انها و ایجاد آمادگی مجدد برای فعالیتهای روزانه شان می شود.

زرد رنگ آغاز بهار است و به تلاطمها ، توفانهای بهاریمی ماند. زرد رنگ رسیدگی کشت است و نمودار نیروی فزون نهفته در دانه است. کودکان پسر در بهار جوانی اغلب زرد و کودکان دختر اغلب نارنجی یا صورتی را دوست دارند. زرد گرمترین رنگ طیف خورشید است و کنش آن همانند کنش سفید می باشد.

رنگی است "مادی" و "زمینی" و "سطحی" و هرگز نمودار ژرفا نیست و این سطحی بودن دلیل شادی آفرینی آن است. این شادی آفرینی آنچنان مسلم است که خداوند هم در قران مجید تاییدش می فرماید و می فرماید:

" قالوا ادع لنا ربک یبین لنا مالونها، قال انه یقول، انها بقره صفراء فاقع، لونها تسر الناظرین"

" گفتند (ای موسی) از پروردگار خود برای ما بخواه که برای ما روشن سازد (آن گاو) چه رنگی داشته باشد؟ گفت همانا او می فرماید گاوی باشد زرد یکدست که رنگش بینندگان را شاد و مسرور سازد."

بقره، 69

کفش و عبای زرد مستحب است و پوشش زرد علاوه بر اینکه شادی آفرین و نیرو آفرین است، انسان را نیز به حدود خود آشنا می سازد. زرد رنگی است که روحیه ی بشری  و خاکی بودن دارد. هنرمندان کهنگرای گذشته ، شخصیتهای آثار خود را که می بایستی ویژگیهای بشری شدید، غیر روحانی و مادی داشته باشند در پوشش های زرد و نارنجی نقاشی می کردند.

در ارتباط باشکل، زرد رنگ سه گوش مثلثی است و در دایره با آن تضاد رنگی ایجاد می کنند و در مربع به سرخی می گراید.زرد رنگی است با موضع عمودی و بنابراین با خط عمودی همسنگ می شود. خط عمودی زرد تاثیری بیشتر دارد و خط افقی زرد بر عکس تاثیرهای خود را از دست می دهد، از فعالیت و طغیانش کاسته می شود و آرامتر می گردد.

وضعیت افقی آن هماندد مکمل –متضاد آبی اش اثرش را می کاهد. زرد گسترده در بالاترین محل قرار می گیرد، زیرا سبک است و با تبذیر نیروهایش به تصاعد و تبخیر و بیرون شدن از مرزهای گسترده گرایش دارد.

در یک چهارگوش چهاربخش شده، زرد در بخش سه گوش ی بالایی قرار می گیرد. زرد حرکت برونگرای خود-ویرانگر دارد، از درون متلاشی و منفجر می گردد. نیروهای خود را بیرون پرتاب می کند و تبخیر می شود.

به طور خلاصه، رنگ زرد ، رنگ جوانی، عصیان، و طاغوت است و تاثیر مداوم ان ایجاد اختلالهای روانی می کند. آمیختن سفید به زرد و نارنجی از آثار زیانبخش آنها می کاهد.

مبانی هنرهای تجسمی/ دکتر حبیب الله آیت اللهی

مبانی رنگ/ ایتن

مبانی هنرهای تجسمی/ استاد نامی