دل خود با خدا دار

به مادر گفتم آخر این خدا کیست

که هم در خانه‌ی ما هست و هم نیست

تو گفتی مهربان‌تر از خدا نیست

دمی از بندگان خود جدا نیست

چرا هرگز نمی‌آید به خوابم

چرا هرگز نمی‌گوید جوابم؟

نماز صبحگاهت را شنیدم

تو را دیدم، خدایت را ندیدم

به من آهسته مادر گفت:‌ فرزند!

خدا را در دل خود جوی یک چند

خدا در بوی و رنگ گل نهان است

بهار و باغ و گل از او نشان است

به هر کاری دل خود با خدا دار

دل کس را زبی‌مهری میازار

بخش کودک و نوجوان تبیان

منبع: ترانه های کودکان-پروین دولت آبادی

مطالب مرتبط:

نمره بیست خوبه

بهترین عموی دنیا

امام حسین(ع) شهید کربلا

منظم بودن

خوش‌رویی

چرا خرگوشک مدرسه نرفت؟