درآمدی بر آموزش الکترونیکی در ایران  (2)

در این مقاله سعی داریم تا به مروری بر نحوه ی برگزاری کلاس های آموزش الکترونیکی در دانشگاه ها بپردازیم. هم چنین ازابتدای فرآیند آموزش تا روش های آموزشی رایج و مورد استفاده در سیستم آموزش الکتونیکی در ایران در این مطلب مورد بررسی قرار گرفته است و خوانندگان می توانند با چگونگی عملکرد این سیستم ها آشنا شوند.

از ابتدا تا انتهای انجام یک فرآیند آموزش الکترونیکی، همه چیز از وارد شدن به آدرس اینترنتی دانشگاه مورد نظر آغاز می شود. سپس با وارد نمودن نام کاربری که عموما شماره دانشجویی یا فراگیری فرد مورد نظر می باشد و شناسه عبور مختص به او، می توان وارد سیستم LMS مرکز آموزش الکترونیکی شد.

لازم به ذکر است سیستم LMS دانشگاه های مختلف و هم چنین نحوه برگزاری کلاس های آموزشی تا حدی می تواند با یکدیگر متفاوت باشد. در این مقاله سعی کرده ایم به حالتی جامع تر و رایج تر  شکل گیری یک تحقق فرآیند آموزش الکترونیکی بپردازیم.

به طور کلی در اکثر سیستم های LMS لیستی مربوط به دروس اخذ شده همراه با مشخصات اساتید مربوطه را می توان مشاهده نمود. دروس  عموما به دو شکل ارائه خواهند شد. هم زمان و غیر هم زمان.

آموزش به صورت هم زمان

به صورت یک ارتباط دو طرفه مانند یک کنفرانس صوتی بر گزار می گردد. استفاده ازصدا به همراه تصاویر جانبی برای یک  یادگیری الکترونیکی، کارایی بیش تری دارد. زیرا در این صورت توجه دانشجو به جای معطوف شدن به چهره استاد، به اسلایدها و محتوای درسی جلب می شود.

عموما در این سبک آموزش استاد و دانشجویان تصویری را از یکدیگر مشاهده نمی کنند و غالبا فقط محتوای درسی یا وایت برد و یا هر چیزی که در صفحه کلاس قرار دارد را دیده و صدای همدیگر را می شنوند.

در این سیستم به پهنای باند کمی در حدود 56 کیلو بایت از هر طرف مورد نیاز است که با دو خط تلفن نیز در دسترس قرار می گیرد.

در روش هم زمان، کلاس ها به صورت آنلاین برگزار می شود که شامل صوت، اسلاید های درس و امکاناتی نظیر وایت برد و چت است. در صورت تایید استاد، یادگیرنده می تواند تصویر خود را بر روی صفحه کلاس ایجاد نماید. هم چنین با امکاناتی نظیر "Hand raising"  چنان چه استاد اجازه دهد، دانشجو می تواند سئولات خود را یا از طریق میکروفون شخصی و یا از طریق تایپ کردن در قسمت مشخص شده به صورت عمومی ویا به صورت کاملا خصوصی برای استاد ارسال نماید.

آموزش  به صورت ناهم زمان:

در این روش  محتوای درسی از قبل تهیه  شده و در سامانه ذخیره می شوند و فراگیران می توانند در هر زمان آن را خوانده و ببینند.  این روش یادگیری را می توان به  طرق مختلف پیاده کرد. بدین منظور، استاد، درس مربوطه را تنظیم کرده و در راستای بهبود کیفیت درس ارائه شده و قابل فهم تر شدن آن با استفاده از تکنیک ها و ابزارهای انیمیشنی توسط افراد متخصص محتوای دروس تهیه می گردد.

در اصطلاح به هر یک از بخش های تولید شده که عموما حداکثر 10 دقیقه از زمان را به خود اختصاص می دهد یک " SCO" گفته می شود. گاها چندین SCO  می تواند یک فصل و یا بخشی از فصول مربوط به یک درس راتشکیل دهد.  شکل زیر تصویری از یکی ازجلسات کلاس های غیر هم زمان و یاهمان SCO را نشان می دهد.

دانشجو با توجه به زمان بندی اعلام شده توسط آموزش، ساعاتی از روزهای هفته را به ارتباط آنلاین و به اصطلاح معمول چت با استاد و همکلاسی های خود صرف نموده و مطالب درسی را فرا می گیرد. هم چنین سئوالات و اشکالات احتمالی را برطرف می سازد.

قابل توجه است که درحال حاضر اکثر کلاس های آنلاین به صورت آرشیو ذخیره شده و چنان چه دانشجویی نتواند در کلاس حاضر باشد می تواند از آرشیو آن استفاده نماید.

همانند کلاس های حضوری، در کلاس های مجازی نیز امکان گرفتن امتحان و تمرین میسر است. اگر چه کلیه امتحانات پایانی و کلاس های عملی مانند آزمایشگاه ها و کارگاه ها کاملا به صورت حضوری برگزار شده تا ارزش و اعتبار بیشتری یابند.