مشاهیر مدفون در حرم رضوی - میرزاعلی فلسفی
فلسفی - میرزاعلی(1299-1384 ه.ش)
عالم ربانی، فقیه محقق و اصولی مدقق، آیت‌الله حاج میرزا علی آقا فلسفی در ربیع الثانی 1339ق/ 1299ش در تهران به دنیا آمد.
وی با ولادتش چشم پدر را به چهارمین پسر خانواده، پس از حاج شیخ ابوالقاسم، حاج شیخ محمدتقی و مرتضی روشن ساخت. پدرش آیت‌الله حاج شیخ محمدرضا تنكابنی(1282-1385ه.ق) فرزند شیخ محمدواعظ تنكابنی، از علمای برجسته‌ی تهران بود. مرحوم حاج شیخ محمدرضا تنكابنی شش سال از محضر فقهی آیت‌الله حاج شیخ حبیب الله رشتی استفاده كرد و سالیانی در مجلس درس اصول فقه آیت‌الله شیخ محمدكاظم آخوند خراسانی، فقه آیت‌الله سیّد كاظم یزدی و اخلاق و سلوك آیت‌الله حاج ملا حسینقلی همدانی بهره‌مند گردید. ایشان تقریرات قابل توجهی از اساتید خود داشت و از همین رو، وی عالمی جامع و مورد توجه خاص و عام بود. آیت‌الله حاج میرزا هاشم آملی و آیت‌الله آخوند ملاعلی همدانی از شاگردان ایشان بودند.
كودكی آیت‌الله فلسفی در تهران گذشت و پس از گذراندن مكتب‌خانه، در حدود یازده سالگی تحصیل علوم اسلامی را آغاز كرد. دروس مقدمات را نزد برادر ارشد خویش، حاج شیخ ابوالقاسم، شیخ حسین نوائی، سیّد محمدحسین بروجردی و سیّد محمد قصیر به پایان برد. سپس دروس سطح، لمعه، رسائل، مكاسب و كفایه را نزد اساتید آن سامان و بیشتر از همه نزد پدر خود فرا گرفت. سال 1324ش با اتمام كامل دوره سطح در تهران در حالی كه 25 سال داشت بار سفر به عتبات بست و در مدرسه سیّد محمدكاظم یزدی در نجف رحل اقامت افكند و تا سال 1340ش در آن دیار به نظم و تدریس پرداخت.
ایشان پس از ارزیابی دروس تعدادی از بزرگان فقه و اصول نجف، نخست در درس آیت‌الله شیخ محمدعلی كاظمینی، از برجسته‌ترین شاگردان آیت‌الله نائینی شركت جست. پس از فوت استاد، مدت كوتاهی به درس آیت‌الله سیّد ابوالحسن اصفهانی و آنگاه در درس فقه و اصول آیت‌الله سیّد ابوالقاسم خویی شركت كرد. وی دو دوره‌ی كامل اصول فقه و ابواب متعددی از فقه را در محضر ایشان آموخت و در جلسه استفتاء آیت‌الله خویی در تعلیق بر عروه الوثقی و وسیله النجاه نیز عضویت داشت.
در سال 1340ش جمعی از متدینین تهران نامه‌هایی را به آیات عظام حكیم و خویی فرستادند تا از آیت‌الله فلسفی بخواهند به دیار خود باز گردد و اقامه جماعت در مسجد لرزاده میدان خراسان را پس از مرحوم حاج شیخ علی‌اكبر برهان به عهده بگیرد. در تهران علاوه بر اقامه جماعت در مسجد لرزاده، به تدریس دروس خارج برای حوزویان و به وعظ و تعلیم معارف اسلامی برای عموم مردم پرداخت.
ایشان در دهه‌ی پنجاه شمسی، از اركان حوزه‌ی علمیه مشهد در حمایت از انقلاب اسلامی بود و پس از پیروزی این انقلاب شكوهمند، به انتخاب مردم از استان خراسان به همراه جمعی دیگر از بزرگان حوزه، به عنوان عضو مجلس خبرگان قانون اساسی در مراحل تدوین و تصویب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران شركت جست.
ایشان به هیچ كاری تا از درستی و بایستگی آن مطمئن نمی‌شد، اقدام نمی‌كرد. در عین حال آن‌جا كه پای تكلیف و مسئولیت در میان بود، وارد میدان می‌شد. سرانجام ایشان در عصر هشتم محرم، به دلیل سكته قلبی در بیمارستان تخصصی جوادالائمه بستری گردید و ساعتی پیش از اذان ظهر تاسوعای حسینی 1427ق/ 19 بهمن 1384ش به ملكوت حق پیوست.نماز بر پیكر ایشان به امامت آیت‌الله وحید خراسانی در صحن آزادی خوانده شد و آنگاه در جوار لطف حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا(ع) در رواق دارالسرور آرمید.
منبع: آستان قدس رضوی
بخش حریم رضوی
