نماز با شکوه

شهید مفتح  در سالهای 1356 و 1357 در مسجد قبا به انجام وظایف طلبگی خویش مشغول بود، آقای مهدیان که قبل از پیروزی انقلاب اسلامی عضو هیأت امنای مسجد قبا بوده است.

می گوید: بنده و آقایان توکلی، بینا، حاجی طرخانی و بعضی دیگر درهیأت امنا بودیم و دوشنبه ها در منزل هر یک از افراد عضو با شهید مفتح جلسه داشتیم.

در ماه رمضانی که به عید فطر معروف سال 1357 و آن راهپیمایی میلیونی منجر شد هر شب جلسات سخنرانی پرشوری در مسجد قبا برگزار می شد. جمعیت فوق العاده بود.

صحن مسجد آن موقع خیلی کوچکتر بود اما کوچه و خیابان های اطراف مسجد از مردم پر می شد. حتی افراد از کرج و شمیرانات هم به این جلسات می آمدند.

این مراسم ادامه داشت تا این که قرار شد نماز عید فطر در قیطریه برگزار شود، اگر چه برای سخنرانی برنامه ریزی کرده بودند اما برای این حرکت عظیم پیش بینی نشده بود.

روز عید فطر نماز به طرز با شکوهی برگزار شد. جمعیت به داخل خیابان شمیران سرازیر شد و هرچه راهپیمایی جلوتر رفت جمعیت بیشتر شد و راهپیمایی به یک رود خروشان تبدیل گردید و تا خیابان سهروردی و بعد از آن تا خیابان آزادی ادامه پیدا کرد.

در واقع برگزاری نماز پرشکوه عید فطر سال 1357 هـ.ش به خاطر برنامه های خوب و بسیار منسجم مسجد قبا بود که هدایت آن را مرد خستگی ناپذیر حوزه و دانشگاه یعنی شهید مفتح عهده دار بود و به راستی که این نماز، نماز عید فطر حضرت امام رضا(ع) را در اذهان تداعی می کرد.

 در روز عید فطر، بیش از 500000 نفر از مردم مسلمان تهران در زمین های قیطریه برای انجام فریضه باشکوه نماز عید فطر به دعوت آیت اللّه مفتح گرد هم آمده بودند. در تاریخ چنین اجتماعی برای اقامه نماز کم سابقه بود.

پس از اقامه نماز عید سعید فطر، شهید مفتح علیه رژیم شاهنشاهی به روشنگری و افشاگری  پرداخت و ضرورت مبارزه ای متشکل و همه جانبه برعلیه استبداد شاهنشاهی را یادآور شد و نام امام خمینی رحمه الله علیه را در حضور سیل بی نظیر و مشتاق نمازگزاران بر زبان جاری کرد و به اطاعت از رهبری آن بزرگمرد همیشه تاریج تأکید نمود.

رژیم شاهنشاهی با ترس و دالواپسی فراوان به اشغال نظامی تپه های قیطریه پرداخت و سعی کرد تا نمازگزاران را پراکنده نماید و از راهپیمایی با شکوه مردم علیه رضا شاه و ایادی دست پرورده اش به هر قیمت ممکن جلوگیری نماید.

اما بر خلاف ممانعت های نیروی مسلّح، تظاهرات دیگری شکل گرفت و مردم با شعار «نصر من اللّه و فتح قریب» در خیابان هابه راه افتادند.

ارتش طاغوت برای متفرق کردن مردم از گاز اشک آور استفاده کرد و مردم را مورد ضرب و شتم قرار داد و چون در این راستا ناامید شد به آیت اللّه مفتح حمله نموده و او را مجروح کردند او به رغم جراحات وارده، مردم رابه ادامه راهپیمایی تشویق نمود و خود پیشاپیش آنان حرکت کرد.

راه پیمایی با وجود کارشکنی های عوامل ساواک و نیروهای امنیتی و ارتش ادامه یافت و در پایان مراسم وعده حضور در میدان ژاله(شهداء) برای صبح روز بعد (جمعه 17 شهریور 1357) ساعت هشت صبح گذاشته شد که رژیم پهلوی در شامگاه روز 16 شهریور حکومت نظامی اعلام کرد و در روز بعد آن فاجعه خونین و سیاه را پدید آورد که به عنوان روز مقابله خون با شمشیر و تکرار عاشورا از سوی مردمی مقاوم و حماسه آفرین در تاریخ ضبط گردید.

دکتر مفتح که به دلیل جراحات زیاد در بیمارستان بستری شده و در این روز از بیمارستان به خانه بر می گشت در اولین ساعات حکومت نظامی دستگیر و به زندان کمیته انتقال داده شد و بیش از دو ماه در زندان بسر برد تا آن که با اوج گیری انقلاب اسلامی از حبس رهایی یافت.1

پی نوشت:

1.    تحلیلی از انقلاب اسلامی ایران، دکتر حاتم قادری، ص 113 ـ 110 ؛ فرازهایی از زندگی شهید مفتح، ص 20

منابع:

کتاب شهید مفتح تکبیر وحدت.

سایت حوزه نت.

تهیه و فرآوری: فریادرس گروه حوزه علمیه