زنبورهای جادویی دردرمان سرطان
«درمان انواع سرطان؛ قطعی و بدون عارضه!» اگر شما این جمله را ببینید چه واكنشی نشان میدهید؟
شاید این ادعا را باور نكنید و بگویید مشخص است این همه قطعیت و اطمینان فقط جنبه تبلیغاتی دارد، اما اگر خدایی نکرده روزی خودتان با این بیماری دست به گریبان شوید یا یكی از عزیزانتان به سرطان مبتلا شود، چطور؟ باز هم حاضر نیستید در مورد این موضوع پرسوجو كنید و اطلاعات بیشتری به دست آورید؟
بیماریهای مزمن نهتنها یك فرد كه خانواده، فامیل و دوستان او را هم به نوعی درگیر میكند. اگر شمار این نوع بیماریها افزایش یابد، در حقیقت جامعه را به سوی سكون و توقف فعالیتهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی میكشاند.
به همین دلیل دولتها تلاش میكنند با گسترش چتر بیمه و اتخاذ سیاستهایی برای فراگیرترشدن برنامههای حوزه سلامت، در عین كمك به داشتن جامعهای شاداب و توانمند، از بروز هزینههای سنگین جلوگیری كنند.
اما اگر به هر دلیلی آمار بیماریهای مزمن در جامعهای رو به رشد باشد، در كنار خطرهای گوناگونی كه آحاد آن جامعه با آنها مواجه و رودررو میشوند، مجاری غیررسمی و غیرعلمی نیز پدید میآیند كه از تنگناهای بیماران سود برده و به شیوههای گوناگون در كسب سود بیشتر از ناحیه افراد مستاصل تلاش دارند.
بدون شك كسی كه با بیماری خطرناكی ـ كه گاه نامش بسیار خشنتر و ترسناكتر از واقعیت آن است ـ روبهرو و درگیر میشود، در صورت دریافتنكردن پاسخ مناسب از داروهای شیمیایی و سیكل درمانیای كه در برابرش ترسیم شده، خواهناخواه تمایل خود را به امتحان راههای غیرعلمی نشان میدهد.
هنگامی كه پای انتخاب یكی از دو گزینه مرگ یا زندگی و سلامت یا زمینگیرشدن به میان میآید، هر فردی بدون تامل انتخاب خود را اعلام و برای رسیدن به آن، همه سرمایه مادی و معنوی خود را در طبق اخلاص گذاشته و به میدان مقابله با بیماری میآورد. به واقع اگر من و شما هم به جای چنین فردی بودیم، همانگونه رفتار میكردیم كه او میكند.
هیچ یك از این موارد مستند نبوده و این روشها غیرعلمی است، تنها روشهای درمانیای كه براساس مطالعات علمی و با استفاده از راهكارهای درمانی انجام گرفته باشد، قابل قبول است و انجام هر روشی كه پایه غیرعلمی دارد، به هیچوجه توصیه نمیشود؛ هر چند بندرت ممكن است بعضی روشهای درمانی، اثراتی در كاهش بعضی از علائم بیماری داشته باشد
سالهاست افراد غیرمتخصص در حاشیه بیمارستانها و مطبهای تخصصی حضور دارند و هر یك با شیوه خاص خود به صید بیمارانی میپردازند كه امید خود را اندك یا قطع شده میبینند. این سیر از كف بینی و رمالی و دعانویسی شروع میشود و تا استفاده از زنبورها و ماهیهای دكتر و معجزهگر پیش میرود.
علی ـ الف سالها قبل به امید خلاص شدن از مشكل پوستیاش به این ماهیها دلخوش كرد تا به كمك آنها بیماریاش درمان شود. آن روزها علی چیز زیادی درباره این ماهیهای جادویی نمیدانست و فقط شنیده بود برای بیماریهای پوستی از آنها استفاده میكنند. او هم استفاده كرد، اما ماهیها در درمان بیماریاش عاجز ماندند؛ هر چند جیبش را خالی كردند.
خانم یوسفی هم یكی از افرادی است كه چند بار به فردی مراجعه كرده تا به كمك نیش زنبور، بیماریاش را درمان كند. او اماس دارد و از روند زنبوردرمانی هم راضی به نظر میرسد، اما اینكه نتیجه چه خواهد شد، هنوز كسی نمیداند.
مصطفی- ر هم به امید درمان سرطان روده به دنبال نیش زنبورها آمده، اما آیا واقعاً نیش زنبور میتواند اماس خانم یوسفی و سرطان مصطفی را درمان كند؟
تبلیغ برای اینگونه روشهای درمانی كه ادعا میشود نتیجهای رضایتبخش، تضمینی و بدون هیچگونه عارضهای دارد، فقط به سرطان محدود نمیشود و درباره درمان اماس، روماتیسم، میگرن و سایر بیماریها هم میتوان چنین مواردی را دید. خیلیها هم وقتی مستاصل یا نگران هستند و نمیدانند چه شیوهای بهترین است، تصمیم میگیرند چنین راههایی را هم امتحان كنند؛ روشهایی كه از نظر آنها ضرری ندارد و شاید تیر آخر تركش باشد، ولی به عقیده متخصصان، رفتن در این مسیر ممكن است به قیمت از دست دادن سلامت فرد تمام شود.
اگر گذرتان به اتاق انتظار پزشكان متخصص یا فوقتخصص در رشتههایی چون سرطان و مغز و اعصاب افتاده باشد، خیلی زود متوجه میشوید شماره تلفنها و نشانیهایی دست به دست میچرخد و هركس از دیدهها و شنیدههای خود چیزی میگوید و داستانی تعریف میكند.
این داستانها كه گاه به حكایتهای شاهپریان شانه میزند، شنونده را بر آن میدارد تا او هم یك بار این مسیر را امتحان كند، بویژه اگر از درمان خسته یا به تنگ آمده باشد.
همین استیصال نقطه شروع مسیری است كه پایانش را كسی نمیداند. وقتی تلفن میزنی، صدایی خوشلحن و فردی خوشاخلاق از چند و چون روشی خاص میگوید و دهها مورد را كنار هم به خط میكند تا به شنونده بقبولاند نشانی را درست آمده و تنها راه درمانش همانجاست!
این مسیرها گاه پایانی ناخوشایند دارد كه اغلب ما از آن بخشش بیخبر میمانیم، اما باز هم هزینهاش را جامعه و افراد بسیاری میپردازند.
حرف آخر....
معمولاً در چنین روشهایی، برخی از افراد به شیوههای مختلف و براساس فرضیههایی كه در این زمینه وجود دارد، اقدامات درمانی خاصی را (خارج از روشهای علمی) برای بیماران مختلف و از جمله مبتلایان به بیماریهای خاص تجویز و ارائه میكنند. این افراد معمولاً گزارشهایی دارند یا نمونههایی را معرفی میكنند كه با استفاده از این روش كاملاً بهبود یافته و هیچ مشكلی هم نداشته و ندارند. باید این مهم را یادآور شویم که :
هیچ یك از این موارد مستند نبوده و این روشها غیرعلمی است، تنها روشهای درمانیای كه براساس مطالعات علمی و با استفاده از راهكارهای درمانی انجام گرفته باشد، قابل قبول است و انجام هر روشی كه پایه غیرعلمی دارد، به هیچوجه توصیه نمیشود؛ هر چند بندرت ممكن است بعضی روشهای درمانی، اثراتی در كاهش بعضی از علائم بیماری داشته باشد. همچنین، با توجه به اینكه هنوز در مورد بسیاری از این روشها مطالعه علمی انجام نشده، ممكن است عوارض مختلفی نیز در پی داشته باشد.
سالهاست افراد غیرمتخصص در حاشیه بیمارستانها و مطبهای تخصصی حضور دارند و هر یك با شیوه خاص خود به صید بیمارانی میپردازند كه امید خود را اندك یا قطع شده میبینند. این سیر از كف بینی و رمالی و دعانویسی شروع میشود و تا استفاده از زنبورها و ماهیهای دكتر و معجزهگر پیش میرود
از سوی دیگر با توجه به اینكه برخی از انواع بیماری ها، ماهیت رفت و برگشتی دارد و گاهی ممكن است بعضی از علائم بیماری حتی بدون درمان هم بهبود یابد، افراد به اشتباه این بهبود را ناشی از مصرف داروی خاص یا بهرهگرفتن از شیوهای متفاوت با درمانهای علمی میدانند كه هیچ كدام این موارد ثابت شده نیست.
شاید تنها راه مقابله برای این نوع شیوههای سوءاستفاده از افراد دردمند جامعه، حضور جدی دستگاههای مسوول و از جمله دانشگاههای علومپزشكی است كه ابتدا با اطلاعرسانی بموقع از بروز حوادث جلوگیری كند و سپس با پیگیری مستمر، اگر موارد خلافی را مشاهده كرد با آن برخورد جدی كند.
بدون چنین نظارتی به یقین شاهد رشد قارچگونه مراكز غیرعلمی در حوزه درمان بیماریهای صعبالعلاج خواهیم بود، از مطبهای غیررسمی بگیرید تا آرایشگاهها و باشگاههای ورزشی.
از سوی دیگر، لازم است این تفکر، در بیمارانی كه میخواهند روشهای مكمل را به عنوان شیوهدرمانی انتخاب كنند، نهادینه شود: "که قبل از انتخاب روش درمانی حتماً با پزشك معالجشان مشورت كنند و به هیچوجه خودسرانه سراغ چنین روشهایی نروند."
فرآوری: نسرین صفری بخش اجتماعی تبیان
منابع:برگرفته از دو منبع مطلب جام جم آنلاین