تبیان، دستیار زندگی
اصطلاح جنبش پیشارافائلی، در تصور عامه، ، تصاویر رمانسک قرون وسطا را مجسم می کنند. به طوری که این جنبش با دلایل و انگیزه هایی فراتر از بازنمایی هنر رمانسک در قرن نوزدهم در انگلستان تشکیل شد. در این مقاله می توانید با این جنبش آشنا شوید.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

جنبش اخوت پیشارافائلی


اصطلاح جنبش پیشارافائلی، در تصور عامه،تصاویر رمانسک قرون وسطا را مجسم می کنند. به طوری که این جنبش با دلایل و انگیزه هایی فراتر از بازنمایی هنر رمانسک در قرن نوزدهم در انگلستان تشکیل شد. در این مقاله می توانید با این جنبش آشنا شوید.

جنبش اخوت پیشارافائلی

این نام را جمعی از هنرمندان جوان انگلیسی در سال 1848برای گروه خود برگزیدند.  آنان در نگرانی از آنچه که به عنوان وضعیت رو به احتضار نقاشی انگلیسی از آن یاد می کردند و نیز در امید به دستیابی مجدد به صمیمیت و سادگی هنر اولیه ایتالیا،(1) وجه اشتراک داشتند.

هسته این گروه متشکل از سه دانشجوی فرهنگستان سلطنتی به نام های "جان اورت میلی"، "ویلیام هولمن هانت" و "دانته گابریل روزتی" بود. "روزتی" پسر یکی از انقلابیون کهنه کار بود و نفوذ ناپذیری محفل اخوت را به وی نسبت می دهند. چهار عضور برجسته دیگر این گروه "جیمز کالینسون"،  "توماس وولنر" (مجسمه ساز) و "روزتی واف"، "جی ،استپان"(منتقدین هنری) بودند. اگرچه "فورد مارکوس" نیز پیوند تنگاتنگی با این گروه داشت ولی هرگز در انجمن اخوت آنها عضو نشد.

این جنبش از همان آغاز خصیصه ادبی قویی داشت. اعضای گروه بسیار متاثر از شور غنایی اشعار "جان کیتس" (2)و "آلفرد لرد تنیسون"(3) بودند و نشریه ای را تحت عنوان Germ انتشار دادند.

"روزتی" هم به عنوان شاعر و هم نقاش شخصیتی متمایز بود. برادران آیینی وی اهداف انجمن اخوت را به شرح زیر مشخص کردند:

1- داشتن ایده‌های نبوغ‌آمیز برای بیان

2- مطالعه دقیق طبیعت

3- همدلی با آنچه در هنر پیشین صریح جدی و قلبی است و حذف آنچه که قراردادی و خودساخته و تقلیدی است.

4- ضروری‌تر از همه خلق تصاویر و مجسمه‌های کاملاٌ خوب

تمایل آنها به وفاداری به طبیعت از طریق کاوش موشکافانه‌ی گلها، گیاهان و غیره و نیز کاربرد شیوه‌ی واضح، روشن و دقیق بیان می‌شد. جدیت اخلاقی آنها را می‌توان در انتخاب مضامین مذهبی و متعالی مشاهده کرد. اما آنچه به شدت از آن منزجر بودند "کلیشه های "فرهنگستانی و صحنه های پیش پا افتاده و روزمره بود.

حروف اول نام گروه (PRB) برای نخستین بار  در تابلوی روزتی به نام «نوجوانی مریم مقدس» که در سال 1849 برای نخستین بار به نمایش درآمد، به‌کار گرفته شد و سپس دیگر اعضاء گروه نیز آن را در تابلوهای خود به کار بردند. وقتی در سال 1850 معنی این حروف آشکار شد، گروه مورد انتقاد شدید و دشنام قرار گرفت.

چارلز دیکنز در گاهنامه‌ی خود «حرفهای خانگی» ایشان را مورد انتقاد قرار داد و تابلوی مسیح در خانه پدری اثر "میلی" را «پست، نفرت‌انگیز، مشمئز کننده و زننده» خطاب کرد. وی از کنار نهادن رافائل (که هنوز بسیاری از منتقدین بی هیچ پرسشی وی را بزرگترین نقاشی که تاکنون زیسته  می‌پنداشتند) بسیار برافروخته بود و ادعای فراتر رفتن از رافائل را به عنوان بازگشتی ضد پیشرفت به سمت بدوی گرایی و زشتی پنداشت.با این حال پیشارافائلی ها تحت حمایت" راسکین" (4) قرار گرفتند و اشخاص بیشماری را از جمله "دورن" و "هاگ" را به سمت خود جلب کردند.

چارلز دیکنز در گاهنامه‌ی خود «حرفهای خانگی» ایشان را مورد انتقاد قرار داد و تابلوی مسیح در خانه پدری اثر "میلی" را «پست، نفرت‌انگیز، مشمئز کننده و زننده» خطاب کرد. وی از کنار نهادن رافائل (که هنوز بسیاری از منتقدین بی هیچ پرسشی وی را بزرگترین نقاشی که تاکنون زیسته  می‌پنداشتند) بسیار برافروخته بود و ادعای فراتر رفتن از رافائل را به عنوان بازگشتی ضد پیشرفت به سمت بدوی گرایی و زشتی پنداشت.

با این وجود به سال 1853 گروه عملا از هم پاشید.پ یشروان اصلی جنبش جدای از روح شورشگر و جوان آنها گرچه نوعی تمایل اظهار نشده به ارزش های قرون وسطا داشت، وجه اشتراک کمتری به عنوان هنرمند داشتند و هر یک راه جداگانه ای پیش گرفتند. از بین اعضای گروه فقط "هانت" به اصول PRB وفادار ماند ،" میلی" سبک آزادتری را به خدمت گرفت و بدل به معروف ترین و موفق ترین نقاش عصر خود شد. با این حال در کمال شگفتی این "روزتی" بود که گرچه کمترین گرایش را به ایده های داشت(5) اما نام گروه را تداوم بخشید. با این حال آثار بعدی وی، که عمدتا از تصاویر ملال آور "زنان میرا" ساخته شده بود، اساسا متفاوت از تصاویر پیشارافائلی اثر بود، این نام بر آثار او و تنی چند ار پیروانش همچون "موریس" و "برن-جونز" باقی ماند.

از این رو به تصور عامه، اصطلاح پیشارافائلی، تصاویر رمانسک قرون وسطا را مجسم می کنند و نکته کنایه آمیز انکه جنبشی که به عنوان  شورشی علیه تصنع و احساسات گرایی آغاز شد، خود به نوعی واقع گریزی تشخص می یافت.

موج دوم پیشارافائلی قرون وسطی گرایی جعلی ، در دهه ی 1860م آغاز شد و مدتی طولانی دوام یافت.

در این میان برخی نقاشانی چون "یان میلوش استرودویک" همچنان به خلق آثاری بدین سبک تا سده ی بیستم ادامه داد.

پی نوشت:

1- یعنی پیش از دوره رافائل، که ان را سرچشم ظهور هنر فرهنگستانی برمی شمردند.

2- جان کیتس( 1795- 1821) یکی از شاعران بزرگ و برجسته مکتب رمانتیسم است.

3- آلفرد لرد تنیسون (1809 – 1892) ملک الشعرای بریتانیا و یکی از محبوبترین شاعران عصر ویکتوریا بوه است.

4- از منتقد هنری برجسته انگلستان

5- چرا که او هرگز جزییات موشکافانه را در آثارش به خدمت نگرفت.

 سمیه رمضان ماهی

بخش هنری تبیان


منبع:

سبک ها و مکتب های هنری/ آزبورن، چیلورز و دیگران/ ترجمه فرهاد گشایش