قبول این مسئله[قطع نامه] برای من از زهر کشنده تر است، ولی راضی به رضای خدایم وبرای رضایت اواین جرعه را نوشیدم ...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : شنبه 1382/11/11
 |  | ||||
 | |||||
| قبول این مسئله[قطع نامه] برای من از زهر کشنده تر است، ولی راضی به رضای خدایم وبرای رضایت اواین جرعه را نوشیدم.» (حضرت امام خمینی ره) متن کامل قطع نامه 598 شورای امنیت با تأیید مجدد قطع نامه (1989) 582 خود، با ابراز نگرانی عمیق از این که علی رغم درخواستهایش برای آتش بس، منازعه بین ایران و عراق به شدت سابق با تلفات شدید انسانی و تخریب مادی ادامه دارد؛ با ابراز تأسف ازآغاز وادامه منازعه، همچنین با ابراز تأسف از بمباران مراکز صرفاً مسکونی غیر نظامی، حملات به کشتیرانی بی طرف با هواپیماهای کشوری، نقض قوانین بین المللی انسان دوستانه و دیگرقوانین ناظربردرگیری مسلحانه، به ویژه کاربرد سلاح های شیمیایی برخلاف الزامات پروتکل1925 ژنو، با ابراز نگرانی عمیق نسبت به احتمال تشدید و گسترش بیشتر منازعه، مصم گردید به تمامی اقدامات نظامی بین ایران و عراق خاتمه بخشد. شورای امنیت معتقد گردید که باید یک راه حل جامع، عادلانه، شرافتمندانه و پایدار بین ایران و عراق به دست آید؛ با یادآوری مفاد منشورملل متحد، به ویژه تعهد همه دول عضو به حل اختلافات بین المللی از راه های مسالمت آمیز به نحوی که صلح و امنیت بین المللی و عدالت به مخاطره نیفتد، با حکم به این که در منازعه بین ایران و عراق نقض صلح حادث شده است، با اقدام بر اساس مواد 39 و 40 منشور ملل متحد : 1. خواستار آن است که به عنوان قدم اولیه جهت حل و فصل(مناقشه) از راه مذاکره، ایران و عراق یک آتش بس فوری را رعایت کرده، به تمام عملیات نظامی در زمین، دریا و هوا خاتمه داده و تمام نیروهای خود را بدون درنگ به مرزهای شناخته شده بین المللی بازگردانند. 2. از دبیر کل درخواست می کند که یک تیم ناظرملل متحد برای بررسی، تأیید و نظارت بر آتش بس و عقب نشینی نیروها اعزام نماید و همچنین از دبیرکل درخواست می نماید با مشورت طرفین درگیر، تدابیر لازم را اتخاذ نموده، گزارش آن را به شورای امنیت ارائه نماید. 3. مصرانه می خواهد اسرای جنگی آزاد شده و پس از قطع مخاصمات فعال کنونی، بر اساس کنوانسیون سوم ژنو در 12اوت 1949، بدون تاخیر به کشور خود بازگردانده شوند. 4. از ایران و عراق می خواهد با دبیر کل در اجرای قطع نامه و تلاش های میانجی گرایانه برای حصول یک راه حل جامع، عادلانه و شرافتمندانه مورد قبول دو طرف در خصوص تمام موضوعات موجود، منطبق با اصول مندرج در منشور ملل متحد، همکاری نمایند. 5. از تمام کشورهای دیگر می خواهد که حداکثرخویشتن داری را مبذول دارند و از هر گونه اقدامی که می تواند منجر به تشدید و گسترش بیشتر منازعه گردد، احتراز کنند و بدین ترتیب اجرای قطع نامه را تسهیل نمایند. 6. از دبیر کل درخواست می نماید که با مشورت با ایران و عراق، مسئله تفویض اختیار به هیئتی بی طرف برای تحقیق راجع به مسئولیت منازعه را بررسی نموده و در اسرع وقت به شورای امنیت گزارش دهد. 7. ابعاد خسارات وارده در خلال منازعه و نیاز به تلاش های بازسازی با کمک های مناسب بین المللی پس از خاتمه درگیری تصدیق می گردد و در این خصوص از دبیر کل درخواست می کند که یک هیئت از کارشناسان را برای مطالعه موضوع بازسازی و گزارش به شورای امنیت، تعیین نماید. 8. همچنین از دبیر کل درخواست می کند که با مشورت با ایران و عراق و دیگر کشورهای منطقه، راه های افزایش امنیت و ثبات منطقه را مورد ملاحظه قرار دهد. 9. از دبیرکل درخواست می کند که شورای امنیت را در مورد اجرای این قطع نامه مطلع نماید. 10. مصمم است برای بررسی اقدامات بیشتر جهت رعایت و اجرای این قطع نامه، در صورت ضرورت جلسات دیگری مجدداً تشکیل شود . "بازتاب پذیرش قطع نامه 598 در ایران" واحد پخش خبر رادیو در ساعت 2 بعد از ظهر 27 تیر 1367، بدون هیچ مقدمه ای اعلام کرد، جمهوری اسلامی ایران قطع نامه 598 شورای امنیت را قبول کرده است. مردم، به ویژه رزمندگان و افراد حزب اللهی و متدین و تمام کسانی که در داخل و خارج کشور نسبت به نظام جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی تعلق خاطر داشتند، با انتشار این خبر، شگفت زده و کاملاً غافل گیرشدند و موجی از نگرانی در میان مردم پدید آمد. برابرگزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران، در نخستین ساعات، حتی برای بسیاری از مردم این اقدام قابل قبول نبود و قطرات اشک و چهره های برافروخته آنها حکایت ازهمین مسئله داشت. همچنین بیشترکسانی که خبر نیم روزی رادیو را نشنیده بودند، بیانیه جمهوری اسلامی را شایعه ای بی اساس و دوراز سیاست مسئولان خواندند، حتی شایعه شده بود که به دلیل فوت امام قطع نامه پذیرفته شده است! واکنش اولیه مردم در داخل کشور حکایت از اهمیت موضوع و نشان دهنده احساس ناباوری درباره آن بود. پیش ازاین نیز، پس از سقوط فاو و باز پس گیری برخی از مناطق تصرف شده به دست ارتش عراق، نوعی ابهام و ناباوری در میان مردم دیده می شد که با اعلام موافقت ایران با قطع نامه 598، این پدیده در ابعاد گسترده تری بار دیگر آشکار شد. باورهای مردم در خصوص جنگ که حاصل تبلیغات موجود مبنی بر برتری قوای خودی و ضعف دشمن بود باعث شد به تدریج میان درک مردم و واقعیات صحنه جنگ شکاف نسبتاً عمیقی به وجود آید که در نتیجه، برتری نظامی عراق در ماه های پایانی و قبول قطع نامه 598 به وسیله ایران قابل فهم و هضم نبود. با توجه به اهمیت تبیین پذیرش قطع نامه 598 برای مردم، رهبر فقید انقلاب اسلامی، امام خمینی(رحمة الله علیه) در پیام استقامت، که به مناسبت فرا رسیدن ایام حج تنظیم شده بود، توضیحاتی را فرمودند که بی شک موجب توجیه و التیام مردم، به ویژه رزمندگان اسلام شد و در غیر این صورت، امکان مهاراوضاع درداخل کشور و جبهه های جنگ بسیار دشوار می شد. امام در این پیام در مورد علت قبول قطع نامه فرمودند: « قبول قطع نامه که حقیقتاً مسئله بسیار تلخ و ناگواری برای همه و خصوصاً برای من بود، این است که من تا چند روز قبل معتقد به همان شیوه دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ بودم و مصلحت نظام، کشور و انقلاب را دراجرای آن می دیدم، ولی به واسطه حوادث و عواملی که از ذکر آن فعلاً خودداری می کنم و به امید خداوند در آینده روشن خواهد شد و با توجه به نظر تمامی کارشناسان سیاسی- نظامی سطح بالای کشور، که من به تعهد، دلسوزی و صداقت آنان اعتماد دارم با قبول قطع نامه و آتش بس موافقت نمودم و در مقطع کنونی آن را به مصلحت انقلاب و نظام می دانم.» امام در این پیام علل پذیرش قطع نامه را تغییر شرایط بیان کردند ولی به دلیل مصالحی از ذکر آن خودداری و اظهار امیدواری کردند در آینده روشن شود. امام در آن وضعیت ملتهب و دشوار برای جلوگیری از تشدید چند دستگی و بحران در کشور، بهترین روش را انتخاب کرده و از بیان مسائلی که بخشی از آنها ریشه در گذشته داشت، خودداری کردند تا جمهوری اسلامی ایران بتواند استراتژی جدید خود را که ناشی از وضعیت سیاسی - نظامی جدید بود به خوبی پی گیری کرده و به موفقیت برساند و این هدف جز با وحدت و انسجام داخلی، دست یافتنی نبود. امام در بخش دیگری از پیام خود با توجه به ضرورت پشت سر نهادن این مرحله حساس، فرمودند: « در این روزها ممکن است بسیاری از افراد به خاطر احساسات و عواطف خود صحبت از چراها و بایدها و نبایدها کنند که هر چند این مسئله به خودی خود یک ارزش بسیار زیباست، اما اکنون وقت پرداختن به آن نیست.» امام بار دیگر با تعبیر دیگری درباره تلخی پذیرش قطع نامه فرمودند: « قبول این مسئله[قطع نامه] برای من از زهر کشنده تر است، ولی راضی به رضای خدایم و برای رضایت او این جرعه را نوشیدم.» سپس امام اظهار امیدواری کردند، تلخی این روزها به شیرینی فرج حضرت بقیة الله (ارواحنا لتراب مقدمه الفداء) و رسیدن به لقای حق جبران شود. | |||||
| |||||
 | |||||
