نمایشگاه بزرگ گذشت در کربلا

کربلا یک نماشگاه گذشت بود ؛ گذشت از جان، گذشت از جوان، گذشت از همسر، گذشت از شكم، گذشت از رفاه، گذشت از خواب، همه‌ی گذشت‌ها یكجا در یك روز واقع شد.

گذشت از جان، در راه حفظ دین

امیرالمۆمنین(علیه السلام) جای پیغمبر صلی الله علیه وآله خوابید. آیه نازل شد. «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ» (بقره/207) بعضی از مردم خودشان را پیش‌مرگ پیغمبر صلی الله علیه وآله می

‌كنند. از جان گذشت. می‌دانید خدا چه كرد؟ خدا به فرشته‌ها گفت: كدامیك از شما حاضر هستید جانتان را فدای دیگر فرشته‌ها كنید؟ ببینید علی‌بن ابی طالب، امیرالمۆمنین(علیه السلام) جانش را فدا كرد.

خانه‌ ای آشنا

امام حسین(علیه السلام) كاری كرد كه خانه‌ی او خانه‌ی همه‌ی ما شد. همینطور كه هركسی در خانه‌ی خودش نمازش را چهار ركعتی می‌خواند ، در خانه‌ی الوهیت مسجدالحرام، خانه‌ی نبوت مسجد النبی، خانه‌ی ولایت مسجد كوفه، خانه‌ی شهادت نیز نمازش 4 رکعتی است .

ما پنج تا خانه داریم. شما در این پنج جا می‌توانید نماز چهار ركعتی بخوانید. این چه بود كه همه‌ی غریبه‌ها را خودی كرد؟ آدم در محل غریب نمازش شكسته است ولی امام حسین(علیه السلام)  می‌گوید اینجا غریب نیستی، اینجا خانه‌ی خودت است.

گذشت از مال

می‌دانید امام حسین(علیه السلام)  چه كرد؟ وقتی كربلا آمد زمین‌های كربلا را خرید. گفت: نمی‌خواهم خون من در زمین مردم ریخته شود. نمی‌خواهم زوارهایی كه زیارت من می‌آیند، پایشان را در زمین مردم بگذارند. حق مردم است. این خودش یك درس است كه عزادارهای امام حسین(علیه السلام)  باید حق مردم را نادیده نگیرند. حق زن، حق شوهر، حق همسایه .

گذشت از خواب

زینب كبری(علیها السلام)  شام غریبان هم نماز شبش را خواند، منتهی آمد بلند شود، افتاد. زانویش طاقت نداشت. یعنی او این رقمی نماز شب می‌خواند، لا اقل دخترهای ما در سال یك شب به این بی‌بی تكیه كنند.

قرآن ستایش می‌كند. «تَتَجافى‏ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِع‏» (سجده/16) افرادی هستند خودش را از رختخواب می‌كنند، برای مناجات. بعد می‌گوید: «فَلَا تَعْلَمُ نَفْس‏» (سجده/17) كسی نمی‌داند چه اجری برایش گذاشتیم.

بعضی از آیات قرآن می‌گوید: «ضِعف» یعنی دو برابر. بعضی آیات می‌گوید: «اَضعاف» چند برابر. بعضی آیات می گوید: «فَلَهُ عَشْر» ده برابر، بعضی آیات می‌گوید: هفتصد برابر، اما راجع به كسی كه خودش را از خواب بكند، می‌گوید: «فَلَا تَعْلَمُ نَفْس‏» آیه‌ی قرآن است كه می‌خوانم. هیچ‌كس نمی‌تواند بفهمد پاداش این كسی كه خودش را از رختخواب برای مناجات كند، هیچ‌كس نمی‌تواند حسابش را بكند. هیچ‌كس حسابش را ندارد، از بس مهم است.

جالب این است كه امام حسین(علیه السلام) شب عاشورا هم نماز شب می‌خواند، هم شمشیر تیز می‌كند. یعنی چه؟ یعنی نماز شما را از دشمن غافل نكند. سرگرم نشوید در مسجدها مشغول نماز شوید، بعد ببینید شرفتان رفت، عزتتان رفت، حكومتتان رفت.

اقامه نماز، حتی در میدان جنگ و جهاد

آیه‌ی 102 سوره‌ی نساء می‌گوید: در مقابل دشمن اگر وقت نماز شد، همه نماز را به جماعت اقتدا نكنید. صد تا اقتداء كنید و صد تا سر پست باشید. آقا ركعت دوم «بحول الله» كه گفت، آنهایی كه ركعت اول بودند قصد فرادی كنند سریع بروند ركوع و سجود را انجام بدهند، چون نمازشان دو ركعتی بود. بروند اسلحه را از آنها بگیرند، آنهایی كه سر پست هستند، بیایند به ركعت دوم برسند. بعد می‌گوید: نكند غافل شوید. «وَدَّ الَّذینَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُون‏» (نساء/102)

دشمن دوست دارد شما غافل شوید. امام حسین(علیه السلام) فرمود: یك دست به قرآن، یك دست به اسلحه. امام حسین (علیه السلام) بر لبش نماز بود، در دستش اسلحه.

گذشت از جوان و برادر

خیلی علی اكبر (علیه السلام) شبیه پیغمبر بود. یعنی ابروهایش شبیه ابروهای پیغمبر بود. چشم‌هایش مثل چشم‌های پیغمبر بود. پیشانی‌اش، صورتش، هروقت می‌خواستند یاد پیغمبر بكنند، به علی اكبر(علیه السلام)  نگاه می‌كردند. این جوان را فرستاد. گذشت از جوان. گذشت از بچه‌ی شیرخواره، گذشت از فامیل، هجده نفر از این هفتاد و دو نفر فامیل امام حسین بودند.

روز عاشورا چه روزی بود!

گذشت از مسكن، خیمه‌هایش را هم آتش زدند. در تاریخ نداریم كه مهمانی دوازده هزار نامه‌ی دعوت برایش آمده باشد جز امام حسین(علیه السلام). این همه نامه‌ی دعوت و بی‌وفایی. «لَا دِینَ لِمَنْ لَا عَهْدَ لَه‏» (بحارالانوار/ج69/ص198) قرآن می‌گوید: كسی اگر وعده بدهد، و خلاف وعده كند «فَأَعْقَبَهُمْ نِفاقا» (توبه/77) كم كم به نفاق كشیده می‌شود.

امام حسین(علیه السلام) گذشت از جان، گذشت از برادر، گذشت از فرزند، گذشت از طفل، گذشت از خواب، گذشت از آب، گذشت از فامیل، روز عاشورا چه شد؟ بی‌خود نیست گفتند: «لَا یَوْمَ كَیَوْمِكَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّه‏» (بحارالانوار/ج45/ص218) هیچ روزی مثل روز تو نیست.

گذشت از آبرو

به امام حسین(علیه السلام)  نسبت دادند كه خروج كرده است. در فقه ما داریم اگر كسی بر امام زمانش خروج كند، باید خونش ریخته شود. گفتند: امام زمان یزیدبن معاویه است، امیرالمۆمنین یزید است. و هركس علیه یزید اقدامی كند، خروج كرده است. حالا كه خروج كرده قتلش واجب است.

انسان چطور خط را گم می‌كند. عمرسعد وقتی می‌خواهد به لشگرش بگوید: سوار شوید حسین را بكشید. می‌گوید: «یَا خَیْلَ اللَّه‏» (بحارالانوار/ج44/ص391) ای لشگر خدا!

به راستی پست و پول چه می‌كند؟ به لشگر یزید می‌گوید: لشگر خدا! چه خبر است؟ می‌خواهد فرماندار ری شود. یعنی به خاطر پست آدم اینقدر جنایتكار باشد.

زیباترین گذشت ها در کربلا بود

همه‌ی گذشت‌ها در كربلا بود،  چقدر قشنگ بود. ما باید از كربلا درس بگیریم. وقتی می‌گوییم: ابوالفضل(علیه السلام)  آب را بالا آورد، یاد تشنگی بچه‌ها افتاد آب را نخورد، یعنی چه؟ یعنی شما یاد فقرا بیافت، پول‌هایت را از بانك بیرون بكش. چهار تا جوان را داماد كن. چهار تا دختر را جهازیه بده. چهار تا وام بده. مگر تو سپرده در بانك نداری؟ این پول بانك برای شما آب كربلا است.

می‌خواهی كام بگیری، می‌بینی فلانی وضعش خراب است. با یك مبلغ كم راه می‌افتد. ما دو لیتر گریه می‌كنیم، ولی كار یك مسلمان را هم راه نمی‌اندازیم. وقتی می‌گوییم: امام حسین(علیه السلام)  زمین كربلا را خرید، كه مال مردم تصرف نشود، این هم برای ما درس باشد.

ما چقدر گذشت کرده ایم ؟

آیا ما از جان گذشتیم؟ یك متلكی به ما گفتند حاضر هستیم از این متلك بگذریم؟ حالا فحش داده حلالش كن. غیبت حلالش كن. حالا شریك هستید، او را ببخش. توهین كرده او را ببخش. ما از چه گذشتیم؟ امام حسین(علیه السلام)  از همه چیز گذشت.

                                                                                                                                        فرآوری : زهرا اجلال

منابع :

بیانات حجت الاسلام قرائتی در سایت درس هایی از قرآن.

سایت حوزه.