سفر شفا

حسام در لبنان زندگی میکرد مسلمان بود و شیعه و عاشق اهل بیت برای همین هرسال برای زیارت به ایران می آمد از هنگامی که بیماری او تشدید شده بود و پزشکان نظر به پیوند کبد برای او داده بودند بسیاز گوشه گیر و منزوی شده بود، یکی از دوستان ایرانی به او پیشنهاد کرده بود که به ایران و نزد دکتر ملاحسینی برود ، شاید او بتواند علاج دردش را بیابد .

با هم به ایران و به بیمارستان نمازی شیراز ، نزد دکترملاحسینی رفتیم . او شرح بیماریش را برای دکتر گفت و من صحبتهایش را ترجمه کردم . دکتر پس از معاینه ، رو به من کرده و بگونه ای که حسام متوجه نشود ، پرسید :

- بیمار شما فارسی متوجه نمی شود ؟

گفتم : نه دکتر . عربه . اهل جنوب لبنان . ما به قصد معالجه این همه راه را آمده ایم.

و پرسیدم : مگه چی شده دکتر ؟ یعنی بیماریش خطرناک است ؟ خوب می شود یا نه ؟

دکتر در حالیکه دستوراتی را روی کاغذ می نوشت ، سرش را جلو آورد و گفت :

- فکر می کنم اوضاع کبدش خیلی وخیه. فعلا چند تا قرص نوشتم که باید مصرف کند و بعد یک آزمایش انجام بدهد تا درباره مریضی اش مطمئن بشوم و بعد تصمیم گیری کنم .

دستورات دکتر را عملی کردیم و چند روز بعد با برگه های آزمایش به نزد دکتر رفتیم. برگه ها را با دقت وارسی و مطالعه کرد و بعد با ناامیدی در نگاه من خیره شد و گفت :

- متاسفانه باید کبد ایشان جایگزین بشود .

همینکه حرف دکتر را برای حسام ترجمه کردم ، نگاه ماتش را در چشمان من دوخت و مثل نهال نو رسی که در برابر تندباد توفانی مهیب قرار گرفته باشد ، خم خورد و شکست. زیر بازویش را گرفتم و او را روی صندلی نشاندم .

دکتر جلو آمد و روبرو با نگاهش ایستاد.

- من شما را در لیست پیوند کبد قرار می دهم و به محض آنکه نوبت تان شد خبرتان خواهم کرد .

با هم از مطب بیرون آمدیم . حسام با ناامیدی از من خواست که او را به زیارت شاه چراغ ببرم .

قادر نفسی تازه کرد و پک دیگری به قلیان زد . ما که از شنیدن نام شاه چراغ دچار تعجب شده بودیم ، نگاهی به هم انداختیم و قاسم پرسید :

- شاه چراغ چیه ؟

قادر چند پک پی در پی و محکم به قلیان زد ، دود آن را فرو داده و گفت :

- شاه چراغ زیارتگاهی در شیراز است . ایشان برادر امام رضا (ع) بوده که در شیراز فوت کرده و مدفون شده است.

بعد رو به یکایک ما کرد و پرسید :

- کدام از شما تا کنون به زیارت امام رضا (ع) رفته است ؟

دست کسی بالا نرفت . معلوم بود که هیچکدام از ما تا حالا مشهد را ندیده بودیم . این موضوع باعث خوشحالی قادر شد و صحبتهایش را با آب و تاب بیشتری ادامه داد .

حنیف پرسید :

- بعد چی شد ؟

قادر که رشته صحبت از دستش خارج شده بود ، نگاه پرسانش را بر روی ما دوخت و باز پرسید :

- کجا بودیم؟

حنیف جواب داد :

- شاه چراغ .

قادر لبخندی زد و گفت : در شاه چراغ ساعتها اعتکاف کردیم و در تمامی این لحظات ، حسام یکریز می گریست . مردی که متوجه حال خراب و دل شکسته و مستمند حسام شده بود ، جلو آمد و پرسید :

- چی شده ؟ چرا این گونه پریشان و مشوشی ؟

حسام نگاه پرسشگرش را به سمت من دوخت . گفتم :

- ایشان مریض است . امروز دکترها جوابش کردند و گفتند تنها راه معالجه اش عمل جراحی و جایگزینی کبد است .

مرد لبخند مهربانی زد و گفت :

- به خوب جایی توسل و امید بسته اید . ایشان باب الحوائج است . ولی اگر جواب نگرفتید ، ناامید نشوید ، بروید مشهد . باب الحوائج اصلی در مشهد است . به نزد او بروید و او را واسطه طلب شفا از خدا قرار دهید . مطمئن باشید ، دست خالی بر نخواهید گشت .

حرف های مرد را برای حسام ترجمه کردم . حسام پر از باورهای شاد شفا شد . با شعف گفت :

- با من می آیی ؟

گفتم : طلبیده . چرا نیایم ؟

همان روز عازم مشهد شدیم . پنج ماه مقیم کوی عشق بودیم و طلب شفا برای حسام ، توفیق زیارت هر روزه را باعث شده بود .

یکی از همین روزها ، که پشت پنجره فولاد ، دل را به شفاعت امام و عنایت خدا گره زده بودیم ، حال حسام دگرگون شد . رنگ از رخسارش پرید و لرز به جانش افتاد . عرق به سر و صورتش نشست. بلافاصله او را کول گرفتم و قصد داشتم به بیمارستان به رسانمش که با نوای آرامی کنار گوشم زمزمه کرد:

- مرا از بهشت خارج نکن .

دوباره او را روی زمین قرار دادم و سرش را روی زانویم گذاشتم . در حالیکه نگاهش به آبی آسمان و کبوتری که در آن پرواز می کرد ، دوخته شده بود ، گفت :

- آقا به دیدنم آمدند .

این را گفت و چشمهایش را بست تا همچنان در دریای شفا غوطه بخورد .

از آن روز به بعد ، حالش کاملا خوب شد و در معاینه های بعدی دکتر ، هیچ اثری از بیماری کبد ، و نیازی به جایگزینی ، در وجودش پیدا نبود. او شفا گرفته بود .

بخش حریم رضوی