قیمت طلا،عیارش را پایین آورد!
امسال سال طلا و سكه و ارز بود. سالی كه این سه در بازار اقتصاد كشور خوشرقصی كردند و حالا دیگر هر كسی نمیتواند خواهان آنها باشد.
طلا كه بسیاری از سال گذشته، روزهای پررونقی را برایش آرزو میكردند پس از طی فراز و فرودهای فراوان حالا در بالاترین نقطه قیمتی كه تا به حال تجربه كرده بوده است، نشسته و مسوولان را واداشته است فكری به حال متقاضیانش كنند. متقاضیانی كه بعد از اوج گرفتن قیمت طلا حالا دیگر به سختی میتوانند فكر داشتن آن را بكنند.
چندی پیش از سوی مسوولان ذیربط خبرهایی مبنی بر كاهش عیار طلا مطرح شد كه طلا را از 17 و 18 عیار به 14 عیار تنزل میداد تا شاید با این روش بتوانند از كاهش تقاضاهای این كالا كاسته و كمی رونق را به بازا آن بازگردانند. البته این پیشنهاد منتقدان فراوانی نیز داشته است و بسیاری از تحلیلگران و كارشناسان بازار پایین آوردن كیفیت این فلز پر تقاضا را راهكار نادرستی میدانند. آنها بر این باورند كه با پایین آوردن عیار، طلا پس از مدتی رنگ خود را از دست داده و سیاه میشود.
گویا استدلال پیشنهاددهندگان كاهش عیار طلا به 14 این است كه چون با افزایش قیمت طلا، قدرت خرید طلای مردم کاهش یافته است، برای بهبود اوضاع این تغییر صورت بگیرد اما اگر چنین اتفاقی روی دهد و بازار كشور طلای با عیار جدید را تجربه كند به اعتقاد بسیاری مساوی است با از بین رفتن اعتبار طلا و این یعنی باید برای نجات بازار طلا و بازگشت رونق به آن به فكر راههای اساسیتر بود. راهی كه با حفظ همین كیفیت بتوان تقاضای مردم را مدیریت كرد.
مهمترین مشکل در کاهش عیار طلا این است که توجه مردم از طلای داخلی به طلای خارجی معطوف میشود، زیرا طلا با عیار بالاتر، خوشرنگتر و زیباتر و مورد پسندتر است
به گفته برخی از کارشناسان با اجرای طرح پیشنهادی، گرایش مردم به طلای وارداتی افزایش پیدا خواهد كرد اما با توجه به ممنوعیت واردات مصنوعات طلا به کشور میتوان گفت قاچاق این کالا به کشور رونق میگیرد و این امر تنها به ضرر تولیدکنندگان داخلی است.
با این حال برخی نیز معتقدند به دلیل قیمت بالای مصنوعات طلا حجم زیادی از سرمایه مردم به سمت بازار بدلیجات حرکت کرده، این در حالی است که بدلیجات به هیچوجه قابلیت بازیافت و برگشت سرمایه خانوادهها را ندارند، اما با اجرای طرح پیشنهادی میتوان از هدر رفت سرمایه خانوارها جلوگیری کرد.
*سرنوشت طلا بعد از 14 عیار شدن
تحلیلگران بازار سكه و طلا بر این باورند كه در صورت كاهش عیارطلا به 14، علاوه بر از بین رفتن اعتبار طلای ایران در بین مردم کشور، این اعتبار در خاورمیانه هم قطعا مخدوش خواهد شد و صادرات مصنوعات تولیدی در حوزه خلیج فارس متوقف میشود و این یعنی علاوه بر خسارت داخلی، ضررهای خارجی را نیز باید پذیرا بود.
*تاریخچه طلا و عیارش...
طلای ایران قبل از انقلاب اسلامی 17 و 18 عیار بوده است و کسانی که طلای 18 عیار میفروختند، مشتری بیشتری داشتند. در آن زمان با مشورت پیشکسوتان صنف طلافروشان تصمیم گرفته شد، تنها سه نوع طلای 18، 20 و 21 برای مناطق مرکزی، یزد، و کرمان و مناطق جنوبی عرضه شود. این روش ادامه یافت، تا جایی که طلای 17 عیار بدون مشتری ماند و دیگر تولید نشد و جای خود را به طلای 18 عیار داد.
البته در سطح جهانی نیز تنها کشورهای روسیه، آلمان، انگلیس و برخی مناطق امریکا در دنیا طلای 14 عیار تولید میکنند و در سایر کشورها، عیار طلا 18 است. کشور ایتالیا که مرکز تولید طلا در جهان است، طلای 18 عیار تولید میکند.
طلا كه بسیاری از سال گذشته، روزهای پررونقی را برایش آرزو میكردند پس از طی فراز و فرودهای فراوان حالا در بالاترین نقطه قیمتی كه تا به حال تجربه كرده بوده است
آنچه باید بر روی آن تاكید داشت اینكه تولید در همه کشورها و جوامع به سمت افزایش کیفیت، مرغوبیت و مشتری در حال حرکت است و كالایی كه تولید آن نمیتواند با این مشخصات همراهی کند به ناچار از بازار خارج خواهد شد. پس پیشنهاددهندگان كاهش عیار طلا به 14 برای بهبود بازار این كالا باید در نظر داشته باشند كه دنیا در حال حركت به سمت تولید با كیفیتتر است و اینكه ما در كشور بخواهیم برخلاف جهت جهانی حركت كنیم طبق معمول تیشه به ریشه تولید داخل زدهایم و سبب رونق بازارهای حاشیهای میشویم.
مهمترین مشکل در این زمینه این است که توجه مردم از طلای داخلی به طلای خارجی معطوف میشود، زیرا طلا با عیار بالاتر، خوشرنگتر و زیباتر و مورد پسندتر است و بر این اساس نباید خودمان زمینه گرایش مردم به جنس غیر ایرانی را فراهم آوریم. این اقدام در سالی كه سال حمایت از كار و سرمایه ایرانی خوانده شده است، تاثیرات منفی خواهد داشت. هر چند كه مسوولان مربوطه اعلام كردند این پیشنهاد در همین حد باقی خواهد ماند و بنا نیست عملی شود چراكه پروسه طولانی برای تصویب و قانونی شدنش باید طی شود.
فارغ از اینكه این پیشنهاد اجرایی میشود یا خیر، باید در نظر داشت كه مردم خواهان اجناس با كیفیت بالاتر هستند و این تصور كه با كاهش كیفیت این بازار پر رونق میشود، اشتباه است.
معصومه نصیری بخش اقتصاد تبیان