سرطان زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های یک عضو از بدن، دچار رشد و تکثیر غیرطبیعی و بدون کنترل شوند.

آپاندیس هم از این امر مستثنی نیست و هنگامی که سلول‌های آپاندیس دچار تکثیر غیرطبیعی شوند، به صورت بافتی به نام تومور در می‌آیند. این تومورها می توانند هم خوش‌خیم و غیرسرطانی باشند و هم بدخیم یا سرطانی.

اگر آپاندیس دچار تومورهای بدخیم و سرطانی شود، به دلیل نزدیکی آپاندیس به روده بزرگ، احتمال انتقال سرطان به روده نیز وجود دارد.

سرطان آپاندیس چه موقعی مشخص می‌شود؟

- معمولا افراد زمانی متوجه سرطان آپاندیس در خود می‌شوند که برای قسمت‌های دیگر بدن خود اقدام به عمل جراحی می‌کنند و پزشک متخصص طی جراحی، متوجه سرطانی شدن آپاندیس می‌شود.

- هنگامی که فرد دچار درد آپاندیس می‌شود و به پزشک مراجعه می‌کند.

- هنگامی که فرد به منظوری غیر از آپاندیس، اقدام به عکسبرداری پزشکی می‌کند، مخصوصا در سی تی اسکن این عضو غیرعادی مشاهده می‌شود.

تاثیر سرطان آپاندیس چقدر است؟

معمولا تاثیر سرطان آپاندیس بر فرد، به‌اندازه تومور آن بستگی دارد.

انواع سرطان آپاندیس

1- تومورهای کارسینوئید: حدود نیمی از سرطان‌های آپاندیس را تومورهای کارسینوئید تشکیل می‌دهند. این نوع تومور اغلب در خانم‌های 40 ساله و بالاتر، شایع می‌باشد. تومورهای کارسینوئید تومورهای کوچکی هستند که میزان موفقیت برای درمان آنها بسیار بالاست.

این نوع تومور معمولا در نوک آپاندیس قرار می‌گیرد. فرد مبتلا به این نوع سرطان، تا زمانی که سرطان به‌ اندام‌های دیگر سرایت نکند، متوجه سرطان آپاندیس خود نمی‌شود و معمولا طی معاینه جهت بیماری‌های دیگر، این نوع تومور تشخیص داده می‌شود.

2- تومورهای غیر کارسینوئید: این نوع تومور در سلول‌های اپی تلیالی آغاز می‌شود که در داخل آپاندیس قرار دارند. اکثر سلول‌های اپی تلیالی ماده ژلاتینی تولید می‌کنند. این نوع تومور بسیار تمایل دارد تا در بدن پخش شود و موفقیت درمان این نوع تومور آپاندیس به عوامل متعددی بستگی دارد. معمولا 20 درصد از سرطان‌های آپاندیس را  این تومور به خود اختصاص می‌دهد.

3- آدنو کارسینوم کولونیک: این نوع از تومورهای آپاندیس حدود 10 درصد از سرطان آپاندیس را  به خود اختصاص می‌دهد و معمولا در این نوع، سلول‌های سرطانی در قاعده آپاندیس قرار می‌گیرند. به نظر می‌رسد این نوع تومور، شایع‌ترین نوع سرطان روده بزرگ را تشکیل می‌دهد. این نوع سرطان آپاندیس معمولا در طی و یا بعد از عمل جراحی آپاندیس مشخص می‌شود و می تواند عوارضی مانند درد و ورم شکم، از دست دادن اشتها و تهوع و استفراغ، یبوست، اسهال، ناتوانی در دفع گازها و تب داشته باشد.

4- پاراگانگیوما: این نوع، توموری نادر از سلول‌های پاراگانگیوما می‌باشد. سلول‌های پاراگانگیوما مجموعه‌ای از سلول‌های بافت عصبی است که بعد از دوران جنینی باقی می‌ماند و در نزدیکی غدد فوق کلیوی و برخی از عروق خونی و اعصاب دیده می‌شود. اغلب میزان موفقیت درمان توسط عمل جراحی برای برداشتن کامل این تومور بسیار بالاست. قابل ذکر است که این تومور، در خارج  از ناحیه سر و گردن بسیار بالاست.

درمان سرطان آپاندیس

درمان سرطان آپاندیس به عوامل مختلفی از جمله وضعیت سلامتی بیمار، اندازه و محل تومور، درگیری غدد لنفاوی و یا گسترش سرطان به سایر اندام‌ها بستگی دارد.

راه های درمان سرطان آپاندیس عبارتند از:

1- عمل جراحی: رایج‌ترین روش درمان سرطان آپاندیس، برداشتن آن با عمل جراحی می‌باشد. تومورهای زیر 5/1 سانتی‌متر معمولا خود به خود بهبود پیدا می‌کنند. تومورهای بالای 2 سانتی متر توسط عمل جراحی برداشته می‌شوند.

طی این عمل علاوه بر برداشتن آپاندیس، ممکن است مقدار کمی از روده بزرگ و رگ‌های خونی و غدد لنفاوی که در نزدیکی آن است برداشته شوند.

اگر سرطان پیشرفته‌تر باشد، مقدار بیشتری از روده بزرگ و اعضای اطراف آن برداشته می‌شود.

2- شیمی درمانی: نوعی از شیمی درمانی که مستقیما بر شکم متمرکز باشد، شیمی درمانی صفاقی نامیده می‌شود و غیر از شیمی درمانی سیستمیک است که از طریق تزریق وارد خون می‌شود.

شیمی درمانی معمولا پس از عمل جراحی توصیه می‌شود تا در صورتی که سرطان خود را به خارج از آپاندیس رسانده است، برطرف شود و هر گونه سلول‌های سرطانی باقیمانده در بدن نابود شوند.

3- پرتو درمانی: در پرتودرمانی این نوع سرطان، از اشعه‌ای موسوم بهp32  استفاده می‌شود. این نوع پرتو درمانی از طریق لوله‌ای به شکم تابانده می‌شود.

مطالب مرتبط:

آپاندیس برای بدن مفید است

ترکیدن آپاندیس خطر مرگ در پی دارد

وقتی آپاندیس درد کند

آپاندیس؛ اضافی یا مفید؟

مطالبی درباره انواع سرطان