برترین اسوه برای نوجوان مسلمان

و امیر مۆمنان علی علیه السلام نیز می فرمایند :

« همانا جهاد دری از درهای بهشت است كه خداوند آن را برای اولیاء خاص خود گشوده وآن را از روی كرامت خود برایشان تجویز كرده وبه عنوان نعمتی ذخیره ساخته ، جهاد لباس تقوی (3) و زِرِه محكم الهی وسپر مطمئن او می باشد پس هر كس از آن روی گردان باشد خداوند لباس خواری را بر تنش خواهد پوشاند و بلا شامل حال او شود و از رضایت خدا دور شده و با خواری تمام ، بی غیرت شده و بر قلبش پرده ای [ جهالت ] آویخته خواهد شد » (4) .

و بهترین وسیله برای آزمایش صدق ایمان همان آرزوی مرگ یا شهادت فی سبیل الله است ، وقتی یهودیان در زمان پیامبر صلی الله علیه وآله ادعا نمودند كه « ولیّ الله » و « حبیب الله » هستند، خداوند به پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود كه به آنها بگو : اگر راست می گویید آرزوی مرگ نمایید » ! (5) و چه بسا به همین خاطر است كه در زیارت نامه شهدا می خوانیم : « السلام علیكم یا أولیاء الله و أحبائه » (6) .

این شاخص صدق ایمان و محك ادعای ولایت و محبت الهی در جناب قاسم بن الحسن علیهما السلام آن قدر استوار بود و رسوخ نمود كه وقتی اباعبدالله علیه السلام از او سۆال نمود كه ای پسرم مرگ در نظر تو چگونه است ؟ جواب داد : « أحلی من العسل » !! (7) .

بهترین الگو برای یك جوان مسلمان در زمینه شهادت طلبی  ودفاع از دین خدا وحجت او جناب قاسم علیه السلام است كه درخشش او در میدان نبرد و رجز خوانیش بی نیاز از توصیف می باشد ، در مقاتل می خوانیم :

به قصد جهاد قدم به سوی معركه نهاد ، چون نگاه حضرت سید الشهدا علیه السلام بر فرزند برادر افتاد كه جان گرامی بر كفِ دست نهاده و آهنگ میدان كرده ، ناتوان شده و دست به گردن قاسم انداخته و او را به بغل گرفت و هر دو چنان بگریستند كه بی هوش شدند ، بعد از آن قاسم با گریه و زاری اجازه میدان رفتن خواست اما حضرت مضایقه فرمودند اما قاسم دوباره گریست و آن قدر دست و پای عموی خود را بوسید تا اذن میدان را دریافت كرد ....! (8)

خرافه زدایی

نكته ای كه بیان آن به عنوان گلایه خالی از لطف نیست این است كه باید با آسیب شناسی مجالس فاخر حسینی آن را از آفات دور داشت و این عبادت عظیم را از دستبرد خرافه و سلایق شخصی موهن ، منزه نمود !

بسیار شایسته است كه مادحین در اشعار خود و سخنرانان بر منابر به این نقاط درخشان و فاخر حادثه كربلا اشاره كنند و مردم را متوجه ارزشهای آن واقعه نمایند كه در قران كریم و روایات و مرام و سیره اهل بیت علیهم السلام بر آن تأكید شده ، مانند :

جهاد و مقاومت ، ایثار وفدا كاری ، عطوفت و یتیم نوازی ، عزت و ظلم ستیزی ، ذكر و استغفار ، صبر و استقامت ، بصیرت و معرفت ، شجاعت و دلاوری ، نماز و دعا ، تسلیم و رضا ، امر به معروف و نهی از منكر ، ولایت پذیری و اطاعت ، انقطاع به سوی خدا و دنیا گریزی ، توبه و عفو ،احیا و ترویج دین ، دفاع از مظلوم ، امام شناسی ....

اما با كمال تأسف گاهی مشاهده می شود كه مداح عزیز یا سخنران محترم تمام وقت مجلس را به اموری می پردازد كه از نظر قرآن و خود حضرات معصومین علیهم السلام چندان ارزش به حساب نمی آید !

مانند مسئله دامادی قاسم علیه السلام كه گاهی برایش مجلس عقد و عروسی و كف زنی هم به پا می نمایند !

آیا برپا كنندگان مجالس حسینی فقط به این فكر می كنند كه مجلسی بر پا كنند و از این طریق ثوابی ببرند و اساسا به این نكته توجهی ندارند كه در مقابل این نعمت بزرگی كه خداوند به آنها ارزانی داشته وظایفی دارند و موظفند كه هر ساله و بلكه همه روزه در راه اعتلای علمی و عملی این مجالس بكوشند ؟؟ !!

آیا برخی توهم می كنند كه چون خدا نعمت محبت اباعبدالله علیه السلام را بر آنها ارزانی داشته ، دیگر مجازند به هر سلیقه كه دلشان خواست این مجالس را اداره نمایند و آن را خدای ناكرده با كارهای سبك و خفت آمیز ، موهون سازند ؟!

مگر نه این است كه خداوند فرموده است : « ثم لتسئلن یومئذ عن النعیم » (9) و اهل بیت علیهم السلام نیز در ذیل این آیه فرموده اند كه آن نعمتی كه خدا از آن در قیامت سۆال خواهد نمود نعمت محبت ماست نه نعمت های دیگر ؟؟!! (10)

و مگر اهل بیت علیهم السلام نفرموده اند كه : « معاشر الشیعة كونوا لنا زینا و لاتكونوا علینا شینا قولوا للناس حسنا و احفظوا ألسنتكم و كفوها عن الفضول و قبیح القول » (11) : ای گروه های شیعه! مایه زینت ما [ در نزد دیگران ] باشید و مایه سرزنش ما نشوید ، با مردم به نیكی سخن بگویید و از حرف اضافه و كلام قبیح بپرهیزید؟؟!!

پی نوشت ها:

1-سوره توبه / 111 .

2- سوره آل عمران / 195 .

3- اشاره به آیه « ولباس التقوی ذلك خیر » سوره اعراف / 26.

4- كافی ، ج5 ،ص4 ونهج البلاغه ، ص67 .

5- سوره بقره / 94 وسوره جمعه / 6 ومائده / 18 .

6- مصباح المتهجد ، ص722 .

7- « شیرین تر از عسل » كلمات الإمام الحسین علیه السلام ،ص402 .

8- منتهی الآمال ، ط اسلامیه ، ج1 ص379 .

9- سوره تكاثر /8 .

10- عیون أخبار الرضا ، ج1 ص 137 .

11- امالى صدوق / 327

                                                                                                                                            حمید حاج علی

                                                                                                                                         مدرس حوزه علمیه

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان