نقل برخی از بدعتهای وهابیان(2)

هر از گاهی در رسانه ها، فتاوای عجیب و خنده داری از وهابیان منتشر می شود که هیچ پایه و اساس عقلی و شرعی ندارد و این فتاوی صرفا بر اساس نظریات شخصی و سلیقه ای مفتی وهابی صادر می گردد.این رویه علامت سئوالهای بیشماری را در ذهن اندیشمندان و متفکران ایجاد کرده و واهی بودن اعتقادات و نگرشهای فقهی و کلامی آنان را روشن ساخته است.

در این گفتار برآنیم تا برخی دیگر از اعتقادات و تفکرات دینی وهابیان را تحلیل و بررسی نموده و بدعت آمیز بودن فتاوی و عقاید آنان را به اختصار بیان کنیم:

10- از جمله فتاوایی که در کتاب گروه دائمی مباحث علمی و فتوای  سعودى که بزرگترین مرجع فقهی و اعتقادی وهابیت است  حرمت قرائت قرآن بعد از نماز صبح و مغرب و یا به صورت گروهی می باشد. چنانکه می گویند:

«إنّ قراءَة القرآنِ جماعةً بصوت واحد بعد كُلٍّ من صلاةِ الصبحِ والمغربِ أو غیرهِما بدعةٌ، وكذا التزام الدعاءِ جماعةً بعد الصلاة»1

«قرائت قرآن و همچنین خواندن دعاء به صورت دسته جمعى و با یك صدا پس از نماز صبح و مغرب و غیر آن‏ها بدعت است.»

11- دایره اوهام و خیال پردازیهای وهابیان تا آنجا توسعه پیدا کرده که حتی شادیهای مشروع و مراسمهائی که اصلا در غالب مراسمهای دینی نمی گنجد به عنوان عبادت تلقی کرده وآنرا بدعت می خوانند.از جمله این فتاوی حرمت گرفتن جشن تولد و سالگرد عقد و ازدواج است که با دلایل واهی به بدعت و حرام بودن آن حکم داده اند. شیخ عثیمین از مفتیان وهّابیّت مى نویسد:

«إنّ الإحتفالَ بعیدِ المیلاد للطفل، فیه تَشبّهٌ بأعداء اللّه؛ فإنّ هذه العادةَ لیست من عادات المسلمین، و إنّما ورثك من غیرهم، وقدثبت عنه صلى اللّه علیه وسلّم «إنّ من تشبّه بقوم فهو منهم»»2

«برپایى مراسم جشن تولّد براى اطفال، از عادات و سنّت‏هاى اسلامى نیست، بلكه از دشمنان به ارث رسیده است، رسول اكرم فرموده است: هر كس شبیه هر ملتى (از دشمنان اسلام) شود، از آنان محسوب مى‏گردد. »

وی در کتاب مجموع فتاوی و رسائل خویش می نویسد:

«وأمّا أعیاد المیلاد للشخص أو أولاده أو مناسبة زواج ونحوها، فكلُّها غیرُ مشروعة و هى للبدعة أقرب من الإباحة»3

اگر كسى براى خود و یا فرزندان خود جشن میلاد بگیرد و یا مراسم سالگرد ازدواج برپا كند، كار خلاف شرع مرتكب شده و این كار به بدعت نزدیك‏تر است.

هیئت دائمی مباحث علمی و فتوای سعودى نیز  در پاسخ به سۆالى پیرامون مراسم جشن تولّد مى‏نویسد:

«وأعیادُ الموالد نوعٌ من العبادات المُحْدَثَةِ فی دین اللّه فلایجوز عملُها لأیٍّ من الناس مهما كان مقامُه أو دَوْرُه فی الحیاة»4

«جشن تولّد، نوعى از عباداتى است كه در دین افزوده شده و براى هیچ فردى اگرچه از شخصیّت‏هاى برجسته جامعه و داراى موقعیّت ممتاز هم باشد، جایز نیست.! »

12-از دیگر فتاوای عجیب و حیرت برانگیز که قطعا بدعتی نو و نکوهیده در دین اسلام می باشد مساله حرمت قرائت قرآن با خواندن عبارت(صدق اللّه العظیم ) است چه آنکه هیئت دائمی مباحث علمی و فتوای سعودى نوشته است:

«قولُ  صدق اللّه العظیم بعد الإنتهاء من قراءة القرآن بدعة»5   در پایان قرائت قرآن، گفتن «صدق اللّه العظیم»بدعت است.

شیخ عثیمین از مفتیان بزرگ سعودى نیز به همین حكم فتوا داده است و گفته است:

«ختم التلاوة به ـ أی بقول (صدق اللّه العظیم) ـ غیر مشروع ولا مسنون، فلا یسنّ للإنسان عند إنتهاء القرآن الكریم أن یقول: (صدق اللّه العظیم) »6  ختم تلاوت قرآن به صدق الله العظیم غیر مشروع است و از سنت نیست که انسان بعد از انتهای تلاوت قرآن کریم بگوید( صدق الله العظیم)

13- جالب تر و تمسخر آمیز تر از همه آنچه گذشت استفتائی است که برخی از جوانان از مفتی وهابی عبدالله النجدی درباره فوتبال نموده اند که وی در پاسخ به این استفتاءشرایطی را برای حلال شدن این ورزش مطرح نموه است که جای بسی شگفتی و تعجب دارد.وی در پاسخ این جوانان می گوید:

جواب: به آنها می گوییم اگر اصرار دارید بازی کنید و وقت خود را بگذرانید، باید شروط و ضوابط ذیل را رعایت کنید:

اول: خطوطی چهار طرف دور زمین نباشد؛ زیرا این خطوط ساخته کفار و قانون بین المللی فوتبال است!

دوم: کلماتی که کفار و مشرکان به عنوان قانون بین المللی فوتبال وضع کرده اند، مانند گل و اوت و پنالتی و کرنر و ...، گفته نشود زیرا گفتن این کلمات حرام است و هر کس که اینها را بگوید تنبیه و باید از بازی اخراج  شود و باید به او گفته شود که به کفار و مشرکین شبیه شده ای...

سوم: هر کس از شما که در اثناء بازی افتاد و دست یا پایش شکست، یا دستش به توپ خورد بازی به خاطر او نباید متوقف شود و به کسی که او را انداخته کارت زرد یا قرمز داده نشود، بلکه به هنگام شکسته شدن یا ضربه دیدن باید به قاضی شرع مراجعه شود تا آن بازیکن حق شرعی خود را همانطور که در قرآن است بگیرد و شما باید شهادت دهید که فلانی عمداً دست یا پای او را شکست...

چهارم: نباید در تعداد بازیکنان با کفار و یهود و نصارا و خصوصاً امریکای خبیث تبعیت کنید، به این معنا که نباید با یازده نفر بازی کنید، بلکه باید بر این تعداد اضافه یا کم کنید.

پنجم: باید با لباس خواب یا غیره خودتان و بدون شورت ها و پیراهن های رنگارنگ و شماره دار بازی کنید، زیرا این لباسها لباس اسلامی نیست، بلکه لباس کفار و غرب است.

ششم: هر کدام از شما که این شروط و ضوابط را رعایت کرد باید قصدش از بازی فوتبال تقویت بدنی برای جهاد فی سبیل الله و آمادگی برای زمانی باشد که به جهاد فراخوانده شود، نه گذراندن وقت و عمر و شادی از پیروزی ظنّ.

هفتم: نباید زمان بازی را 45 دقیقه قرار دهید، شما باید با کفار و فاسقان مخالفت کنید و در هیچ چیز مشابه آنان نباشید.

هشتم: نباید در دو نیمه 45 دقیقه ای بازی کنید، بلکه در یک  یا سه  نیمه بازی کنید تا مخالفت شما با کفار محقق شود.

نهم: هنگامی که یکی از دو تیم بر دیگری غلبه نکرد (تساوی بازی) و آنطور که شما می گویید توپ به دروازه ای وارد نشد، نباید برای بازی وقت اضافی یا پنالتی در نظر بگیرید (تا یکی پیروز شود)، بلکه بلافاصله بازی را تمام کنید، زیرا بازی به این طریق عین اجرای قوانین بین المللی فوتبال است!

دهم: در بازی فوتبال شخصی را به عنوان داور انتخاب نکنید، زیرا بعد از لغو قوانین بین المللی همچون گل و اوت و پنالتی و کرنر و... وجود او دلیلی ندارد! بلکه بودن او تشبّه به کفار و یهود و نصاری و اطاعت از قوانین بین المللی است.

یازدهم: نباید در اثناء بازی، گروهی از جوانان جمع شوند و شما را تماشا کنند، چون قصد شما ورزش و تقویت بدنی است پس دلیلی ندارد آنها شما را نگاه کنند! هر چند که بگویید آنها باعث تشویق شما در تقویت بدنی و آمادگی برای جهاد هستند، به آنها بگویید بروید دنبال منکرات خودتان در بازارها و روزنامه ها و بگذارید ما بدنمان را قوی کنیم!!!

دوازدهم: هر کسی که گل بزند و سپس بدود تا بقیه او را دنبال کنند و بغل نمایند، (همانطور که در آمریکا و فرانسه بازیکنان انجام می دهند) باید به صورتش تف انداخت و تنبیه کرد!!! زیرا ورزش بدنی شما چه ارتباطی به شادی و بغل کردن و بوسیدن دارد!

سیزدهم: دروازه باید به جای دو تیرک، سه تیرک داشته باشد، تا مشابه کفار نباشد تا مخالفت شما با قانون بین المللی طاغوتی سازمان فوتبال محقق شود.

چهاردهم: هنگامی که بازیکنی مصدوم شد، نباید بازیکن دیگری را جایگزین او کرد، زیرا این روش، ساخته کفار و مشرکین در آمریکا و ... است.

اینها بعضی از شروط و ضوابطی است که مانع تشبّه به کفّار و مشرکین در بازی فوتبال می گردد... من به اجرای این شروط و ضوابط و سپس پرداختن به فوتبال دعوت نمی کنم، بلکه اینها در واقع برای کسی است که توان انجام ورزش های شرعی را ندارد و برای مۆمن صادق، ادلّه نقلی و عقلی مبنی بر تشبّه فوتبال به کفّار کافی است، زیرا انجام بازی فوتبال بغض انسان را نسبت به کفّار متزلزل می سازد، ولی جوانان این امر را شادی و بازی می پندارند ....7

14-بنابر فتوای بن باز، مفتى اعظم سابق سعودى ،ذکر گفتن با تسبیح بدعت شمرده شده و جایز نیست،چنانکه وی نوشته است:

«لانعلم أصلاً فی الشرع المطهّر للتسبیح بالمُسَبِّحَة، فالأولى عدمُ التسبیح بها، والإقتصار على المشروع فی ذلك ، وهو التسبیح بالأنامل»8

«ذكر گفتن با تسبیح در شرع مطهّر وارد نشده است بهتر است به جاى تسبیح، با انگشتان دست ذكر گفته شود. »

نتیجه...

از برآیند آنچه که در این نوشتار ذکر گردید این نکته برای هر خواننده عاقل و منصفی روشن و مبین می شود که فتاوای وهابیت بر اساس سلیقه شخصی و دور از هر گونه واقعیتی است که در سنت لحاظ شده باشد و عرف متشرعه مسلمین برآن صحه گذارد. و اینجاست که واقعیت بدعت خود را نمایان می سازد و انگشت اشاره اندیشمندان و عقلا به سوی زعما و علمای فرقه وهابی بلند می شود.

                                                                                                                                                 سیدحامدحسینی

منبع:

1- فتاوى إسلامیّة، ج 2، ص 366.

2-         فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلمیّة والإفتاء، ج 3، ص 481 فتواى شماره 4994.

3-         فتاوى منارالإسلام، ج 1، ص 43.

4-         مجموع فتاوى و رسائل ابن العثیمین، ج 2، ص 302.

5-        فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلمیّة والإفتاء، ج 3، ص 83، فتواى شماره 2008

6-         فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلمیّة والإفتاء ، ج 4، ص 149 فتواى شماره 3303

7-        فتاوى إسلامیة، ج 4، ص17

8-        فتوای عبد الله النجدی به تاریخ ربیع الاول1423هـ