پرواز ابدی

خانواده یاسینی منتظر تولد فرزندی بودند كه خداوند او را در تاریخ 15 فروردین ماه 1330 به آنها بخشید. نام او را «سیدعلیرضا» گذاشتند.

حالا او جوانی است 18 ساله كه رویای پرواز را در سر می گذراند. پس باتوجه به علاقه شدیدی كه به خلبانی داشت، در سال 1348 وارد دانشكده خلبانی نیروی هوایی شد و پس از گذراندان دوران مقدماتی پرواز با هواپیماهای تی 33، به منظور گذراندن دوره تكمیلی خلبانی و پرواز با هواپیماهای پیشرفته شكاری، به آمریكا اعزام شد. در مدت حضور در آمریكا دوره های آموزش پیشرفته خلبانی را ابتدا با پرواز با هواپیمای تی 37 و سپس با پرواز با هواپیمای پیشرفته اف 4 با موفقیت كامل به پایان رسانید و موفق به اخذ كارنامه خلبانی با هواپیمای فانتوم گردید.

پس از بازگشت به ایران، علی رضا با درجه ستوان دومی در پایگاه ششم شكاری نیروی هوایی در بوشهر مشغول به خدمت شد. به محض بازگشت خلبانان از آمریكا ابتدا خلبانان در گردان های تاكتیكی تقسیم می شدند و اكثر خلبانان شكاری مشغول تمرینات هوایی بودند. این روند تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داشت. شهید یاسینی هم از این قاعده مستثنی نبود.

31شهریور سال 1359 ساعت 45/13 دقیقه بعدازظهر، نیروی هوایی عراق با حمله همه جانبه به پایگاه های هوایی ایران، جنگ را آغاز نمود و اكثر پایگاه های هوایی ایران را بمباران كرد كه خوشبختانه خسارت وارده به آن شكل كه عراق فكر می كرد، نبود

در آن زمان شهید یاسینی در پایگاه هوایی بوشهر مشغول به خدمت بود. بلافاصله بعد از بمباران پایگاه ها در بوشهر، غوغایی به پا بود و هركس شایعه ای را عنوان می كرد. یكی می گفت آمریكا حمله كرده است. دیگری عنوان می كرد كه كودتا شده و دیگری هم می گفت رادیو همه چیز را مشخص می كند.

شهید یاسینی بلافاصله بعد از این ماجرا، با مراجعه به گردان پرواز پایگاه به همراه تنی چند از خلبانان این پایگاه، مشغول طرح ریزی یك پاسخ مناسب می شوند و در بعداز ظهر همین روز شهید یاسینی به همراه تعدادی از خلبانان تیزپرواز پایگاه ششم شكاری، پاسخی دندان شكن به عراق می دهند تا آنها متوجه این نكته شوند كه نیروی هوایی ایران همیشه یك نیروی قدرتمند است.

در روز اول جنگ (یكم مهرماه1359) با توجه به دستوری كه از قبل برای انجام عملیاتی گسترده داده شده بود، تعداد زیادی جنگنده بمب افكن اف 4 از پایگاه ششم شكاری به پرواز در می آیند. شهید یاسینی به همراه سرتیپ خلبان مسعود اقدام هدایت یكی از فانتوم ها شركت كننده در این عملیات را برعهده می گیرد. آنها در این عملیات در آسمان شهر بغداد با مانورهایی زیبا، هواپیما را از لابه لای ساختمان ها عبور می دادند. روز بعد خبرنگاران خارجی گزارش دادند كه خلبانان ایرانی با مهارت خاصی هواپیما را از بین ساختمان ها عبور می دادند.

در تاریخ هفتم آذر سال 1359 شهید یاسینی به همراه شهیدان بزرگوار سرلشكر خلبان شهید عباس دوران، سرلشكر خلبان شهید حسین خلتعبری و سرگرد خلبان شهید حسن طالب مهر، در عملیاتی مشترك با نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به نام عملیات مروارید، توانستند نیروی دریایی عراق را نابود كنند. در این عملیات بزرگ، شهید یاسینی به تنهایی 8 سورتی پرواز داشت.

جنگ، بیشتر از آن چیزی كه پیش بینی می شد ادامه پیدا كرد و در طول این مدت شهید یاسینی حتی در موقعی كه به سمت فرماندهی پایگاه هم منصوب شد، در انجام عملیات برون مرزی پیش قدم بود. در طول مدت دفاع مقدس، وی بیش از 90 پرواز عمقی به خاك عراق داشت كه این تعداد عملیات برون مرزی او بود، و ماموریت های بسیاری در جبهه ها جنوب و بر روی نیروهای دشمن نیز انجام داد به طوری كه بعد از تیمسار محققی با 2759 ساعت پرواز با هواپیمای فانتوم بیشترین پرواز را با این هواپیما داشت.

رشادت

شهید یاسینی مهارت خاصی در هدایت هواپیمای اف 4 داشت. در یكی از ماموریت ها هواپیمای وی در هنگام بازگشت از عملیاتی برون مرزی مورد تعقیب یك فروند میگ 23 عراقی قرار می گیرد كه در اروندرود مورد اصابت موشك قرار می گیرد.

به محض برخورد، سیستم اجكت خلبان خود به خود فعال می شود و خلبان اجكت می كند ولی شهید سرلشكر یاسینی كه به عنوان افسر كابین عقب در این پرواز بود، با مهارت خاصی هواپیما را درحالی كه تقریبا سیستم هیدرولیك خود را از دست داده بود، در پایگاه ششم به زمین می نشاند.

در یكی دیگر از عملیاتها، وی از پایگاه ششم شكاری برای زدن هدفی در عراق به پرواز درمی آید و بعد از عبور از اروندرود، در محدوده خورموسی با ارتفاع پایین و با سرعت بالا درحال پرواز بود كه ناگهان هواپیما با یك دسته پرندگان برخورد می كند. در این هنگام به دلیل شكستن كانپه كابین جلو، شهید یاسینی بیهوش می شود. سرتیپ اقدام كه به عنوان كمك در این پرواز بود، بعد از چند لحظه بیهوشی حالت عادی پیدا كرده و به تصور این كه یاسینی اجكت كرده، سعی در بازگردادندن جنگنده می كند ولی به دلیل مشكلاتی كه در سیستم ناوبری بوجود آمده بود، راه خود را گم می كنند. بعد از دقایقی كه با ناامیدی درحال گشتن به دنبال راه بودند، ناگهان صدای دلنشینی را كه اكثر خلبان های فانتوم با آن آشنا بودند،از طریق رادیوی هواپیما می شنوند و این صدای شهید سرهنگ خلبان هاشم آل آقا بود كه بعد از تماس رادیویی از طریق ایشان، اعلام می شود كه یاسینی اجكت نكرده و فقط چترش باز شده و بر روی صندلی می باشد.

آل آقا جلو تر حركت می كند و اقدام با كمك شهید آل آقا، راه پایگاه را پیش می گیرد در این هنگام شهید یاسینی به هوش می آید و درحالی كه تمام صورت او آغشته به خون بود، به دلیل دید بهتر تصمیم می گیرد تا هدایت هواپیما را بعهده بگیرد و درحالی كه مجروح بود، هواپیما را به سلامت در پایگاه بوشهر به زمین می نشاند.

شهادت و پرواز ابدی

در تاریخ 15/10/73 در ساعت 30/6 صبح هواپیمای جت استار حامل فرماندهان ارشد نیروی هوایی، (شهید منصور ستاری، شهید یاسینی و شهید مصطفی اردستانی) از تهران به سمت كیش پرواز كرد تا فرماندهان در جلسه شورای هماهنگی نیروی هوایی در كیش شركت كنند. بعداز ظهر قرار می شود كه هواپیما قبل از عظیمت به تهران، در پایگاه هوایی اصفهان توقفی كوتاه نماید. بعد از بازدیدی كوتاه از این پایگاه، هواپیما در ساعت 30/8 شب آماده پرواز به سمت تهران می شود و پس از دقایقی هواپیما به پرواز درمی آید.

ناگهان در ساعت 42/8 شب از سوی خلبان اعلام می شود كه به علت بازشدن پنجره كابین خلبان، هواپیما مجبور به فرود اضطراری می باشد. لحظاتی بعد هواپیما در حال گردش برای نشستن بر روی باند در 64 كیلومتری جنوب پایگاه اصفهان، سقوط می كند و چراغ زندگی سید علی رضا یاسینی برای همیشه خاموش می شود و او به درجه رفیع شهادت نائل می آید.

شهید یاسینی در زمان شهادت 43 سال داشت و از وی سه فرزند پسر و یك دختر به یادگار مانده ولی یاد و خاطره دلاوری ها و رشادت هایش، هیچگاه از ذهن مردم ایران و  پرسنل نیروی هوایی ارتش، پاك نخواهد شد.

گفتنی است كه ایشان پس از امیر سرتیپ محققی بیشترین ساعت پرواز (2759 ساعت) را با فانتوم داشتند و همچنین پایگاه ششم شكاری بوشهر به نام این بزرگوار مزین شده است.