درباره شهید آزادی

عباس آزادی

نام پدر: طفرقه

تاریخ تولد: 1343

محل تولد: ایران - کهگیلویه و بویراحمد - یاسوج - برافتاب

تاریخ شهادت: 12/02/1375

محل شهادت: تهران_ بیمارستان ساسان

طول مدت حیات: 32

مزار شهید: گلزار شهدای یاسوج

زندگینامه

عباس آزادی در خانواده‌ای مذهبی در سال 1343 در یاسوج دیده به جهان گشود. پس از گذراندن دوران کودکی به وادی علم و دانش پا نهاد؛ دوران ابتدایی و راهنمایی را با موفقیت و کسب نمرات عالی پشت سر گذاشت و وارد دوره ی دبیرستان گردید. استعداد سرشار شخصیت، ادب، صلابت کلام، متانت، رفتار و منش عالی او از همان ابتدا از وی انسانی وارسته دوست داشتنی ساخته بود طوری که برای همکلاسی ها یک معلم و برای معلمین یک دوست صمیمی بود. در اوایل انقلاب زیربنای برنامه های ارزشمندی هم چون برگزاری کلاس های قرآن و جلسات بحث آزاد فرهنگی دینی و اجتماعی، تشکیل انجمن اسلامی دانش آموزی را بنیان نهاد. در سال 1360 وارد حوزه ی علمیه ی یاسوج شد و از اساتید اخلاق ایشان شهید عبدالله میثمی بود.

بعد از دو سال جهت ادامه ی تحصیل عازم مشهد مقدس شد و در مدرسه ی آیت الله موسوی نژاد به فراگیری علوم الهی پرداخت، بعد از سه سال اقامت در مشهد در سال 1365 به شهر مقدس قم هجرت نمود. درس مکاسب، رسائل و کفایه را در محضر اساتید بزرگواری هم چون آیت الله موسوی تهرانی و استاد محمدی فرا گرفت و درس خارج اصول را از محضر آیت الله مکارم، آیت الله وحید و آیت الله گنجی و درس خارج فقه را از محضر آیت الله فاضل لنکرانی و آیت الله تبریزی فرا گرفت. ایشان هم زمان با شرکت در درس خارج، موفق به اخذ دانشنامه ی کارشناسی ارشد از دفتر تبلیغات حوزه ی علمیه ی قم گردید و هم چنین از سال 1371 در موسسه ی تخصصی کلام تحت نظر آیت الله سبحانی مشغول به تحصیل شد که روزهای آخر عمر درصدد تکمیل پایان نامه ی خویش بود. وی ضمن تحصیل در مدرسه ی علمیه ی امام صادق (ع) و مدرسه ی علمیه ی جانبازان قم به تدریس ادبیات عرب و کتب درسی حوزه مشغول بود. این روحانی مجاهد، مبلغی موفق و رزمنده ای فداکار بود؛ بارها در جبهه های جنوب و غرب حضور یافت و در عملیات کربلای چهار، سال 1365مصدوم شیمیایی شد. با این که از آن سال تا لحظات آخر عمر از ناحیه ی ریه و گوارش به سبب گازهای شیمیایی رنج می برد، اما با روحیه ی عالی و توان فوق العاده به تلاش و مجاهدت خویش در میادین علم و جهاد ادامه داد و سرانجام در تاریخ 12/2/1375 در سنّ 32 سالگی به شهادت رسید. آخرین روزها با این که همه را می شناخت، می نوشت مرا ببخشید و اشک از چشمانش جاری بود. بیمارستان ساسان تهران شاهد مناجات و راز و نیاز عارفانه ی او بود؛ روزها در بیمارستان چشم انتظار مادر بود و ساعتی بعد از ملاقات با مادر، روح مطهرش به ملکوت پر کشید. مزار پاکش در گلزار شهدای یاسوج قرار دارد.

(برگرفته از روزنامه جمهوری اسلامی، تاریخ:23/01/1380)