بیماران سرگردان در اورژانس!!
راهروهای شلوغ بخش اورژانس بسیاری از بیمارستان‌های عمومی در بخش دولتی، تصویری از برخی سکانس‌های فیلم‌های جنگی را که در بیمارستانها ضبط شده است در ذهن تداعی می‌کند .
یکی از بخش‌های پرازدحام و پر مراجعه بیمارستانها، که همواره با بیشترین اعتراض و شکایت مردم همراه است، اورژانس بیمارستان است. به طوریکه پاسخگو نبودن به سئوالات و خواسته‌های بیماران و همراهان آن‌ها، بارزترین مشکلی است که در این بین به چشم می‌خورد. اورژانس بیمارستانها به عنوان مهم‌ترین بخش مرکز درمانی از اهمیت زیادی در کسب رضایت مراجعان از حوزه بهداشت و درمان کشور برخوردار است به طوریکه اغلب نارضایتی‌های بیماران، متوجه اورژانس‌های بیمارستانی است.
راهروهای شلوغ بخش اورژانس بسیاری از بیمارستان‌های عمومی در بخش دولتی، تصویری از برخی سکانس‌های فیلم‌های جنگی را که در بیمارستانها ضبط شده است در ذهن تداعی می‌کند. آه و ناله بیماران و همهمه برخی از همراهان، شلوغ بودن اورژانس و تخت‌های مستقر در راهروهای این بیمارستانها و فریاد دکتر، دکتر که هر از گاهی از اتاق‌های اورژانس بلند می‌شود همگی جزو مۆلفه‌های لاینفک اورژانس‌های کشور است. وضعیت اورژانسی اورژانس‌های کشور تاکنون بارها و بارها از سوی کارشناسان و رسانه‌ها مطرح و پی گیری شده است و هر بار نیز مسئولان وزارت بهداشت وعده بهبود شرایط را سر داده‌اند، اما با وجود تمامی این وعده‌ها همچنان شاهد مشکلات و حال وخیم اورژانس‌های کشور هستیم.
اما دلیل تهیه این گزارش وعده وزیر بهداشت در ابتدای امسال برای بهبود و ارتقای وضعیت اورژانس بیمارستانها، استقرار متخصص طب اورژانس و بازرسی‌های مکرر از اورژانس‌هاست که محقق نشده است و بسیاری از بیمارستان‌های پر مراجعه کشور وضعیت مناسبی ندارند. نبود متخصص طب اورژانس، کم بودن تخت‌های بیمارستانی، ممانعت از پذیرش بیمار قبل از پرداخت حق ویزیت و... از جمله دلایل نارضایتی بیماران از برخی اورژانس‌های بیمارستان‌های عمومی در بخش دولتی است.
3 روز انتظار برای انتقال به بیمارستان دیگر
در بخش اورژانس مغز و اعصاب یک بیمارستان عمومی جوانی که روی یکی از تخت‌های مستقر در راهروی بیمارستان بستری است، به شرایط موجود و نحوه رسیدگی پزشکان به شدت انتقاد دارد و با صدای بلند با پرسنل و پرستاران بخش بحث می‌کند، از لابه لای صحبت‌های او متوجه می‌شوم که 3 روز از بستری شدن او در اورژانس مغز و اعصاب می‌گذرد اما مدعی است که پزشکان برای مداوای او اقدامی انجام نداده‌اند. او می‌گوید: امروز روز چهارمی است که در اورژانس بستری هستم ولی هنوز عمل جراحی من انجام نشده است. یکی از پرستاران نیز در پاسخ به ادعای این بیمار می‌گوید: این بیمار برای انجام عمل جراحی باید به بیمارستان ... منتقل شود البته 6 نفر دیگر هم در نوبت هستند ولی به محض این که تخت اتاق عمل برای او خالی شود بلافاصله به آن بیمارستان منتقل می‌شود، ضمن این که ما تنها یک آمبولانس در اختیار داریم و انتقال بیماران با فاصله زمانی انجام می‌شود.
صدای بیمار تعطیل است
روی تابلوی اعلانات اورژانس یکی از بیمارستانها فعالیت واحدی به نام صدای بیمار به طور مفصل اطلاع رسانی شده و از بیماران و همراهان آنان خواسته شده است شکایات، انتقادها و تشکرهای خود را به این واحد اعلام کنند. پس از کمی پرس و جو محل اتاق صدای بیمار را که در طبقه منفی یک ساختمان اورژانس قرار دارد پیدا می‌کنم. واحد صدای بیمار این بیمارستان خلاصه شده است به یک باجه کوچک که تنها یک صندلی چرخ دار و یک تلفن در آن وجود دارد، بدون پرسنل و بدون ارباب رجوع! از یک کارمند بیمارستان علت تعطیل بودن واحد "صدای بیمار" را می‌پرسم که پاسخ می‌دهد: پرسنل این قسمت معمولاً تا ظهر سر کار هستند.
در به در به دنبال اکوکاردیوگرافی
هنوز مدت زمان زیادی از ورودم به بخش اورژانس قلب یکی دیگر از بیمارستان‌های ژنرال نگذشته است که صدای گریه و زاری زن میان‌سالی توجهم را جلب می‌کند. او در حالی که به وسیله صندلی چرخ دار دختر نوجوانی را که از هوش رفته است حمل می‌کند به اتاق معاینه اورژانس نزدیک می‌شود و به پرستاران حاضر در اتاق می‌گوید: به دادم برسید دخترم از دست رفت... اما قبل از این که به همراه دخترش وارد اتاق شود، یکی از پرستاران مرد به او می‌گوید: چرا دوباره برگشتی این جا؟! گفتم که اول باید بروی اکوکاردیوگرافی... پرستار دوباره آدرس اتاق اکو را به آن زن می‌دهد، اما استرس بیش از حد زن اجازه نمی‌دهد که او دقیقاً متوجه گفته پرستار شود و قبل از این که صحبت پرستار تمام شود به سرعت ویلچر دخترش را به سمتی که پرستار به آن اشاره کرده است حرکت می‌دهد از پرستار می‌پرسم آیا این امکان وجود ندارد که یک نفر از پرسنل بیمارستان وظیفه جا به جایی بیماران بدحال را به عهده بگیرد تا همراهان بیمار سرگردان نشوند که پاسخ می‌دهد: ما در این بیمارستان برای مراقبت از بیماران به تعداد کافی پرستار و بهیار نداریم چه برسد به این که بخواهیم یک نفر را مسئول حمل بیماران قرار دهیم، فقط در سریال پرستاران است که همیشه 2نفر سر برانکار را گرفته‌اند ....
لی لی بازی در اورژانس!!
در اورژانس یک بیمارستان جوانی حدود 20ساله که روی یکی از پاهایش و به حالت لی لی بازی در راهروی بیمارستان حرکت می‌کند، نظرم را جلب می‌کند، به نظر می‌رسد پای چپش از ناحیه مچ دچار آسیب شده است. او درباره علت مراجعه‌اش به اورژانس می‌گوید: از پله‌های دانشگاه پایین می‌آمدم که ناگهان مچ پایم پیچ خورد و از پله پنجم به پایین سقوط کردم، ابتدا مچ پای چپم فقط کمی درد می‌کرد اما طولی نکشید که ورم کرد و الآن به هیچ عنوان نمی‌توانم پایم را روی زمین بگذارم، دکتر می‌گوید تاندون پایم کشیده شده و باید آن را گچ بگیرم.او از نحوه پذیرش بیماران در اورژانس انتقاد می‌کند و می‌افزاید: تا پول را نپردازی پزشک شما را معاینه نمی‌کند و اگر بیماری مثل من همراهی نداشته باشد خودش باید کارهای پذیرش را انجام دهد. این جوان که مدعی است با پای آسیب دیده 2بار در صف صندوق ایستاده است (یک بار برای پرداخت ویزیت و بار دوم برای گرفتن رادیولوژی) و حتی مجبور شده برای خرید لوازمی چون آتل و باند گچ با همین وضعیت از بیمارستان خارج شود و از داروخانه این لوازم را تهیه کند، ادامه می‌دهد: اگر این اتفاق برای یک سالمند رخ دهد و همراه هم نداشته باشد کسی در اورژانس به دادش نخواهد رسید.
معضلی به نام نبود پزشک متخصص طب اورژانس
نبود متخصص طب اورژانس از جمله مشکلات اورژانس‌های کشور است که خود باعث به وجود آمدن مشکلات دیگری می‌شود. یک انترن که نخواست نامش ذکر شود در این باره به خراسان می‌گوید: وجود پزشک متخصص طب اورژانس در اورژانس بیمارستانها بسیاری از مشکلات بخش اورژانس را حل می‌کند، چرا که وی می‌تواند با معاینه اولیه بیمار به جمع بندی و تشخیص درستی از بیماری برسد و او را به بخش و متخصص مورد نظر ارجاع دهد.
این دانشجوی رشته مغز و اعصاب ادامه می‌دهد: وجود پزشک متخصص اورژانس علاوه بر این که از سرگردانی بیماران جلوگیری می‌کند، برخی از هزینه‌های آنان را نیز کاهش می‌دهد چرا که در برخی از موارد MRI، سونوگرافی و آزمایش‌های خون که برای تشخیص بیماری انجام می‌شود غیرضروری است. به گفته وی استقرار پزشک متخصص طب اورژانس از ازدحام بیماران در اورژانس می‌کاهد و این مسئله باعث می‌شود خدمات بهتر و مناسب‌تری به دیگر بیماران ارائه شود.
جای خالی مدیریت
بدون شک توانایی مدیریت بحران توسط پرسنل اورژانس در لحظه فوت یک بیمار نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. در زمان حضورم در بخش اورژانس قلب یک بیمار قلبی که مرد میان‌سالی است جان خود را از دست می‌دهد، لحظاتی تیم پزشکی شامل 2پرستار زن و یک پزشک مرد سعی داشتند به کمک دستگاه شوک، حیات را به این بیمار برگردانند که تلاش آن‌ها بی فایده بود، در تمام طول این مدت پنج بیمار دیگر بستری شده در اتاق، همراهان آن‌ها و البته خانواده مرحوم شاهد این مسئله بودند، گریه و زاری و شیون‌های خانواده مرحوم به حدی بود که هر رهگذری را تحت تأثیر قرار می‌داد چه برسد به بیماران قلبی بستری در اورژانس، طولی نکشید که جمعیت زیادی از افراد حاضر در بخش اورژانس قلب با شنیدن صدای گریه خانواده مرحوم مقابل در اتاق تجمع کردند تا علت ماجرا را جویا شوند، متأسفانه در آن لحظه به غیر از گروه پزشکی 3نفره پرستار دیگری در بخش نبود تا جمعیت را مدیریت و کنترل کند، البته دقایقی بعد 2نفر از مأموران انتظامات بیمارستان و یک نفر از بخش خدمات در صحنه حاضر شدند و جمعیت حاضر و خانواده مرحوم را از اتاق بیرون کردند!
به نظر می‌رسد پرسنل بخش اورژانس به دلیل مواجهه با این مسائل باید توانایی بیشتری در مدیریت اوضاع داشته باشند. رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی با بیان این که در حال حاضر تعداد فارغ‌التحصیلان متخصص طب اورژانس پاسخگوی نیاز اورژانس‌های بیمارستانی نیست، گفت: باید تعداد بیشتری متخصص طب اورژانس تربیت کنیم تا با استقرار این پزشکان در اورژانس‌های بیمارستانی مشکلات این بخش کمتر شود.
دکترحسینعلی شهریاری، با اشاره به این که در بسیاری از بیمارستانها پزشک متخصص طب اورژانس نداریم، افزود: پیشنهاد ما این است که در این بیمارستانها از پزشک مقیم متخصص استفاده شود. وی مهم‌ترین مشکل اورژانس‌های بیمارستانی را کمبود پزشک متخصص دانست و ادامه داد: نبض تپنده هر بیمارستان بخش اورژانس آن بیمارستان است و اگر از ساماندهی مطلوبی برخوردار باشد، مشکلات بیمارستان کمتر خواهد بود.
فرآوری: نسرین صفری
بخش اجتماعی تبیان
منابع: خبرگزاری مهر/خراسان
مقالات مرتبط :
داروی تقویت جنسی روی پیشخوان داروخانه‌ها
خودتان را به داروی بی‌نام و نشان سنجاق نکنید
