تبیان، دستیار زندگی
ترس و اضطراب جزیی از زندگی طبیعی کودک محسوب می شود مگر آنکه خللی به زندگی کودک وارد کند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

جدایی با حال و هوای کودکی


ترس و اضطراب جزیی از زندگی طبیعی کودک محسوب می شود مگر آنکه خللی به زندگی کودک وارد کند.

ترس از جدایی در کودکان

اضطراب نوعی هیجان یا حالت خلقی است که مشخصه اصلی آن عاطفه منفی مانند نتش ، نا آرامی، بیمناکی و نگرانی است. اضطراب نوعی احساس ترس و ناراحتی بی دلیل است و اضطراب جدایی اولین اضطرابی است که هر کودکی آن را پشت سر می گذارد. اضطراب جدایی در کودکان معمولاً از سن 8 تا 12 ماهگی شروع و تا 15 تا 18 ماهگی به اوج خود می رسد و بعد از 24 ماهگی از شدت آن کاهش می یابد.

اضطراب جدایی در سنین هشت تا هجده ماهگی جزء دسته اضطراباتی است که طبیعی محسوب می شود. کودکان معمولا ً درجاتی از اضطراب را در طول رشداز خود نشان می دهند که جزیی از رشد بهنجار آنها محسوب می شود، مانند جدایی از مادر یا پرستار یا هر شخصی که کودک به آن دلبسته است.

کودک زمانی که از والد خود جدا می شود نگران و سراسیمه شده و شروع به گریه کردن می کند این علائم، علائم اضطراب جدایی است که نگران کننده نیست.

چگونه می توانم به کودکم کمک کنم تا با این اضطراب کنار بیاید؟

برای حل این مشکل چند گزینه وجود دارد.

**شاید ترجیح بدهید تا جایی که می توانید از کودکان دور نشوید و به محض اینکه دچار اضطراب شد او را در آغوش بگیرید. بدین ترتیب لازم خواهد بود این رویه را تا حدود 24 ماهگی کودک حفظ کنید.

**شاید ترجیح بدهید که کودکتان را به کسانی بسپارید که با آنها آشنا است. سپردن کودک به کسانی مثل پدر بزرگ یا مادربزرگ، خاله یا عمه و ...می تواند به او کمک کند تا با اضطراب جدایی راحت تر کنار بیاید.

** به او فرصت بدهید تا با پرستار خود آشنا شود. اگر ناچارید برای کودکتان پرستار استخدام کنید، سعی کنید چند روزی را در کنار او و پرستار بمانید تا کم کم با پرستارش آشنا شود.

گام هایی برای آسان کردن اولین جدایی والدین از کودک از آنجایی که کودک شما در حال حرکت از مرحله ای به مرحله دیگر است، به او فرصت بدهید تا به جدایی عادت کند.

چه کودکتان را به یکی از اعضای خانواده بسپارید چه به یک پرستار، توجه به نکات زیر ضروری است.

آرامش خود را بازیابید: اضطراب جدایی طبیعی است و اتفاق ناخوشایندی نیست که شما باعث و بانی آن باشید.

جدایی هایی کوتاه مدت را تمرین کنید: در خانه تمرین کنید. اگر کودک شما کسی باشد که جدایی را شروع می کند، تحمل آن برایش آسان تر خواهد بود. کودک شما اضطراب جدایی را لحظه ای که شما از دیدرس او خارج می شوید، تجربه می کند، حتی اگر فقط برای یک فنجان چای به آشپزخانه رفته باشید. اجازه بدهید به تنهایی وارد اتاق های دیگر شود (البته اگر از امنیت او مطمئن هستید) و دو یا سه دقیقه آن جا بماند. هنگامی که او شروع به خزیدن یا چهار دست و پا راه رفتن می کند و دست و پا می زند، قبل از اینکه او را بغل کنید یا سراسیمه پیش او برگردید، یک یا دو دقیقه صبر کنید. اگر شما مجبور به رفتن به منطقه دیگری از خانه شدید، به او بگویید که به اتاق دیگری می روید و چند دقیقه دیگر بازخواهید گشت. اگر او گریه کرد، به جای اینکه با عجله پیش او برگردید، از همان جا او را صدا کنید یا با او حرف بزنید. به این ترتیب کودک شما به این نتیجه خواهد رسید که اشکالی ندارد اگر پدر یا مادر گاهی از او دور باشند چون بالاخره بازخواهند گشت.

کودک خود را از اوایل تولد به جمع دوستان و خانواده عادت دهید: روان شناسی می گوید: « بچه ها طی تمامی مراحل رشد باید با مردم سرو کار داشته باشند و معاشرت کنند ». اگر فرزند شما در بغل شخص دیگری ناآرامی می کند ، سریع واکنش نشان ندهید و او را از آغوش او بیرون نکشید.

کودکتان را در بازه های زمانی 15 دقیقه ای با یکی از افراد فامیل یا کسی که با او آشناست تنها بگذارید. بدین ترتیب کودک شما بدون اینکه از بودن با فردی غریبه احساس ناامنی کند، یاد می گیرد که شما بعد از ترک خانه بازخواهید گشت

برای زمان خواب آماده باشید : ترس جدایی از شما در شب، برای کودکتان بسیار واقعی و جدی است. اضطراب جدایی در این زمان بسیار بالاست، بنابراین لازم است ساعات قبل از خواب ساعاتی آرام و در صورت امکان جالب باشند. سعی کنید قبل از خواب شب زمان بیشتری را با کودکتان بگذرانید مثلاً کنار وی بنشینید، او ار در آغوش بگیرید، برایش قصه بخوانید یا با هم آواز بخوانید و... بدین ترتیب او را آرام ، و برای خواب آماده کنید، به او بگویید که دوستش دارید و جای دوری نمی روید و همه چیز رو به راه است. اگر وقتی او را در تختخوابش تنها گذاشتید شروع به گریه کرد، می توانید به نزد او بازگردید تا هم او را آرام کنید و هم مطمئن شوید که حالش خوب است. اما سعی کنید دیدارهای خود را کوتاه و تا حدی خسته کننده کنید تا یاد بگیرد که بدون کمک شما به خواب برود.

همیشه بعد از زمان چرت زدن و تغذیه کودک وی را ترک کنید: زمانی که کودکان ،خسته، گرسنه یا بیمار هستند، جدایی از شما به احتمال زیاد به آنها سخت تر می گذرد. در صورت امکان، سعی کنید وی را در این شرایط ترک نکنید.

حقه حواس پرت کردن را به کار گیرید: از پرستار،خواهر یا دوستتان بخواهید درست قبل از بیرون رفتن شما از در، حواس کودکتان را پرت کند.

حواستان به واکنش خود نیز باشد: می دانیم که بسیار سخت است ، اما سعی کنید از پاسخ به عکس العمل کودک در این زمان خودداری کنید و طوری رفتار نکنید که انگار فاجعه ی روی داده است. اگر هر بار که شما آماده ترک کردن خانه می شوید با ترس و لرز رفتار کنید، کودک شما نیز وحشت زده و دست پاچه خواهد شد.

چند دقیقه با وی وقت صرف کنید: قبل از ترک کردن کودک در مهد کودک یا همراه پرستار در خانه ،زمان کمی را به بازی کردن و وقت گذراندن با وی اختصاص دهید. بهتر است چند روزی را در کنار کودک و پرستارش بمانید. وقتی پرستاری استخدام می کنید، چند روزی را در خانه بمانید تا کودکتان او را بشناسد و با او بازی کند. روزی که برای اولین بار او را با پرستار تنها می گذارید، از پرستار بخواهید تا 30 دقیق زودتر بیاید و وقتی کودکان به اندازه کافی سرگرم شد آنها را تنها بگذارید و به او بگوئید که شما به زودی بر خواهید گشت. این گفته یا نشان دادن علاقه به وی برایش قوت قلب است.

ترس از جدایی در کودکان

دوستی خود را با پرستار نشان دهید: کودک شما شدیداً تحت تاثیر رفتارهای شما است بنابراین دوستی و اشتیاق خود را نسبت به پرستاری که انتخاب کرده اید به او نشان دهید.

همیشه خداحافظ بگویید: تا جایی که می شود عادی و طبیعی رفتار کنید. کودک را در آغوش بگیرید و ببوسید. به او بگویید که به کجا می روید و کی باز می گردید. اما مراقب باشید خداحافظیتان بیش از حد طولانی نشود. جلوی چشم او از در خارج شوید چون کودکتان از تصور اینکه شما ناگهان ناپدید شده اید مضطرب تر خواهد شد؛ این کار به او نشان می دهد که رفتن پدر یا مادر مسئله بزرگی نیست و او به زودی بازخواهد گشت.

نگران نباشید: وقتی از خانه خارج شدید دیگر بازنگردید. رفت و آمد مکرر به خانه یا مهدکودک برای آرام کردن کودک، نه تنها کمکی به او نمی کند بلکه ناراحتی اش را افزایش می دهد.

بعد از اینکه شما وی را ترک کردید، آبشار اشک های وی خشک خواهد شد. اشک او برای این است که شما را از رفتن منصرف کند و مدت کوتاهی پس از رفتن شما این رفتار پایان خواهد گرفت. بنابراین، هرچقدر اشک او برای شما استرس زا باشد، مطمئن باشید که او به زودی آرام خواهد گرفت.

فرآوری: نسرین صفری

بخش خانواده ایرانی تبیان


منابع:سایت سه نسل /آلاچیق روان/سایت برترین ها

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.