دریا برای همه است
دریا از زیباترین و با شکوه ترین آفریده های خداوند است. هم مملو از ثروت و نعمت است، هم سرشار از زیبایی، و هم موجب لذت و فرح است. دریا، هم خودش زیباست و هم زیبایی زیادی به اطرافش می بخشد. زمینهای نزدیک به دریاها، همیشه سر سبز و خرمند.
جنگل هایی که انبوه درختانش، دل ما را از شدت ذوق آب می کند، همیشه در شهرهای ساحلی پیدا می شوند. چرا که دریاها موجب بارندگی های زیاد می شوند. هوای مرطوب کنار دریا و بارش زیاد باران، باعث می شود حتی روی سنگ ها هم سبزه و گیاه سبز شود. فقط در چنین فضایی است که گلها از سر و کله هم بالا می روند و شاخه ها در لابلای هم می پیچند و رشد می کنند. اما با این وجود زندگی در کنار دریا چندان طرفداری ندارد. زیرا هوای دریا، خصوصیات ویژه ای دارد. هوای دریا شرجی و بسیار مرطوب است. مثل هوای گلخانه هایی که گاهی برای خرید گل و گیاه به آنجا مراجعه می کنید. نه ماه بارندگی شدید در طول سال زندگی دائمی در کنار دریا را سخت می کند. به خاطر همین شهرهای شمالی کشور ما با وجود سرسبزی و طراوت زیادی که دارند، خیلی شلوغ و پر جمعیت نیستند. مردمی که در این شهرها زندگی می کنند مردم صبوری هستند که به آب و هوای آنجا عادت کرده اند. افراد خوش گذران و راحت طلب هیچ گاه زندگی در کنار دریا را برای خودشان انتخاب نمی کنند. و این یکی از بزرگترین لطف های الهی است. اگر زندگی در کنار دریا همان طور که به نظر می آمد، آسان و دلپذیر بود، دیگر یک وجب از خاک دریا برای تفریح قشر فقیر باقی نمی ماند.
اگر کنار دریا و جنگلهای باشکوهش، محل مناسبی برای زندگی دائمی بود، پادشاهان، ثروتمندان و افراد خوشگذران پولداری که همیشه بهترین ها را برای خودشان می خواهند، چنان شهرهای ساحلی را تصاحب می کردند که فقرا و عموم مردمی که زندگی متوسط دارند، مجبور باشند دریا و زیبایی هایش را همیشه در عکس ها و فیلم ها ببینند. همان شن های نرم کنار دریا که وقتی روی آن قدم می گذاریم پایمان در آن فرو می رود و راه رفتن را سخت می کند یکی از لطف های خداست. اگر این طور نبود برای قدم گذاشتن روی هر وجب آنجا باید بووووق تومان پول می دادیم!
همین حالا در بسیاری از روستاهای خوش آب و هوا، یک باغ بدون حصار پیدا نمی شود که عموم مردم بتوانند از آن استفاده کنند مگر همان جاهایی که شهرداری ها برای مردم فراهم کرده اند. باغ های سرسبزی که دور تا دورشان حصار کشیده شده و هرگز چشم کسی جز صاحبانش به زیبایی های آن خیره نمی شود، خود شاهدی بر همین اخلاق آدمیزاد است. تفکر در این امور اهمیت این لطف الهی را بیشتر به رخ می کشد.
پس وقتی در یک سفر بهاره یا تابستانه به شمال می روید و غرق در زیبایی هایش به تفریح و شادی مشغول می شوید، یادتان باشد هیچ گاه به خاطر سختی های طبیعتش و رطوبت هوایش غر نزنید و همیشه خدای مهربانی که به فکر همه ی بندگانش هست را، شاکر باشید.
انسیه نوش آبادی
بخش کودک و نوجوان تبیان
مطالب مرتبط:
