مهمترین آسیب‌های لباس‌های نانویی
ریکارد آرویدسون می گوید: اگر هر کس سالانه یک جفت جوراب نانونقره دار بخرد، غلظت نقره در لجن نیروگاه های تصفیه آب و فاضلاب دو برابر می شود.
وی افزود: اگر این لجن به عنوان کود استفاده شود، این نقره موجب آسیب دیدگی طولانی مدت زمین های کشاروزی خواهد شد.
زمانی که لباس ها شسته می شوند نانوذرات آزاد شده و از طریق فاضلاب وارد نیروگاه های تصفیه آب می شوند. این ذرات، یونهای نقره را آزاد می کنند که در این نیروگاه ها و یا در طبیعت تجزیه نمی شوند و البته همین یونهای نقره برای بسیاری از ریزموجودات سمی هستند.
وی در پایان نامه دکتری خود شیوه نوینی برای ارزیابی خطر نانومواد ارائه کرده و همچنین این شیوه را بر روی نانوذرات خاصی مانند نانوذرات نقره آزموده است.
نانوذرات نقره، تاثیرات ضد باکتریایی دارند و در محصولات مصرفی گستره ای مانند استفاده در لباس کار برای از بین بردن بوی عرق مصرف می شوند.
آرویدسون تاکید کرد: پوشاک در حال حاضر یک منبع بزرگ انتشار نانونقره محسوب می شود و اگر استفاده فزاینده از نانونقره در پوشاک همچنان ادامه یابد عواقب آن برای محیط زیست می تواند بسیار وخیم و شدید باشد.
به گفته وی به عنوان مثال، اگر از لجن نیروگاه های تصفیه آب و فاضلاب به عنوان کود استفاده شود، این نقره می تواند خاک را آلوده کند و درنتیجه آسیب های بلندمدتی را به اکوسیستم خاک وارد می آورد.
بر اساس اظهارات این پژوهشگرا اصولا از لجن به عنوان کود خاکی برای احیای فسفر در زمین های کشاورزی استفاده می شود و با توجه به کمبود فسفر اگر این کودهای آلوده به نقره در خاک استفاده شود میزان فسفر خاک همچنان بسیار اندک باقی می ماند.
منبع: مهر
