زنان گریزان از مادری

تغییراتی که با گذشت زمان پررنگ تر شد و وضعیتی را ایجاد کرد که در حال حاضر به فرار دختران جوان از ازدواج و زنان متاهل از فرزند آوری شده است.

زن موجودی لطیف و حساس است و باید به گونه ای زندگی کند که دچار آسیب نشود. جایگاه زن در دین اسلام، جایگاه رفیع و شایسته ای است. جایگاهی که نقش زن را در جایگاه همسر،مادر و فرزند تعیین می کند؛ به طوریکه عزت، حرمت و شایستگی زن حفظ شود. به طور کلی می توان گفت که نقش زن در خانواده، نقشی خطیر و موثر است و در صحنه ی اجتماع، انسان ساز بودن زنان و وابستگی سرنوشت یک جامعه به زنان ،  نشان دهنده اهمیت نقش هایی است که بر عهده ی ایشان است.

اما تغییرات و تحولاتی که در سالهای اخیر در جامعه ما اتفاق افتاد، بر نحوه ایفای نقش زنان تاثیر گذاشت و باعث بروز تغییراتی شد. تغییراتی که با گذشت زمان پررنگ تر شد و وضعیتی را ایجاد کرد که در حال حاضر به فرار دختران جوان از ازدواج و زنان متاهل از فرزند آوری شده است.

این وضعیت تا حدود زیادی ناشی از القا شدن جهت گیری هایی به زنان است که زنان را به سمت و سوی خاصی می برد تا هر چه دیرتر به سمت فرزند آوری و حتی ازدواج، بروند. موضوع این نوشتار اشاره به همین موضوع است و به بررسی این موضوع با ذکر چند دلیل می پردازد.

زنان و شانه خالی کردن از مادر شدن

آنچه در جامعه امروز در میان زنان رواج نسبتا زیادی پیدا کرده است، فرار زنان از فرزندآوری  و یا اکتفا کردن زنان به تک فرزندی است. این مسئله می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. دلایلی همچون مشارکت حداکثری زنان در اجتماع، تصاحب مسئولیت های کلیدی در جامعه، اولویت بخشیدن به اشتغال، کم رنگ کردن چارچوب های دینی برای حضور در اجتماع، تساوی همه جانبه با مردان، ترس از مسئولیت های فرزند داری و تربیت کودک، وقت گذاری برای کودک و رسیدگی به خواسته های او و ... است.

این موضوع را از چند زاویه می توان بررسی کرد. در حالت اول می توان به تطابق این مسائل با آنچه در متون دینی و گفتارهای بزرگان دین ما آمده است، توجه کرد. در این نگرش می توان گفت که فاصله ای میان باورهای دینی و آنچه در عملکرد زنان جامعه ما دیده می شود، به وجود امده است. طبق آموزه های دینی ما، مهمترین وظیفه و با فضیلت ترین اعمال برای زن این است که همسر شایسته ای باشد و در تربیت فرزندش تلاش و همت کند تا نسلی سالم و موثر داشته باشد و مقدمه ورود به بهشت را برای خود فراهم کند. اما در حال حاضر به نظر می رسد که آنچه بیش از هر چیز برای زنان حائز اهمیت است، ارتقای شغلی و تحصیلی است و در مرحله بعد، پرداختن به امورات مورد علاقه شخصی شان.

این حالت در بسیاری از موارد ناشی از نزدیک شدن به تفکرات مربوط به جوامع مدرن می باشد. این موضوع  را می توان از نحوه ی بیان افراد مختلفی که این حرف ها را به عنوان مطالبات به حق زنان مطرح می کنند هم، فهمید. مثلا ارائه مقایسه های دائمی از سوی برخی نظریه پردازان در این باره که استاندارد حضور زنان در پارلمان در دنیا انقدر است و در ایران چقدر. میانگین اشتغال زنان در دنیا این میزان است و در ایران این اندازه و...یعنی ملاک درست بودن یا نبودن عملکرد ما، مقایسه ی ما با کشور های دیگر یا کشورهای پیشرفته است. مقصود همان کشورهای توسعه یافته است!

مثلا اینکه بتوانند با راحتی خیال به دنبال گذراندن امور شغلی یا تحصیلی خویش باشند. یا بتوانند در کلاس های متفرقه ای که مطابق با علاقه های شخصی شان است، شرکت کنند. آنچه مشخص است اینکه چنین زندگی مستقل و مطابق میلی، دارای حلاوت و لذتی است که هر چند مقطعی است، اما موجب می شود تا زنان از زیر بار بچه دار شدن فرار کنند. چرا که از همان لحظه ای که تصمیم به بچه دار شدن می گیرند، می بایست برنامه زندگی، خواب، خوراک و حتی تفریحات خود را با شرایط جدید تطبیق دهند.

بعد از تولد بچه نیز باید به نگهداری از نوزادی بپردازند که نیازهای متعددی دارد و احتیاج به مراقبت همه جانبه دارد. نوزادی که شیر می خواهد و شب ها نمی خوابد و ممکن است در معرض بیماری قرار گیرد. همین موارد موجب می شود تا زنان هر چه دیرتر به فرزندآوری فکر کنند و یا اینکه تنها به داشتن یک فرزند اکتفا کنند. در حالیکه به نظر می رسد این خانم های محترم به آینده ای که چندان دور نیست، نمی اندیشند.

روزهای میانسالی و پیری که دلخوشی هر پدر و مادری این است که اوقاتی را در کنار فرزندان و نوه های احتمالی اش، سپری کند. بهتر است بانوان عزیز، قدری بیشتر به این موضوع فکر کنند و فرصت طلایی مادر شدن را از دست ندهند. فرصتی که برای عده ای، تحقق یک آرزوی بزرگ است. کودکان شیرینی و امید به زندگانی را در وجود والدین زنده می کنند. قدر این نعمت گرانبها را بدانید. نعمتی که با هیچ چیزی در این دنیا قابل قیاس نیست.