تبیان، دستیار زندگی
فرشته وحی به او گفته بود که اگر این پیام خدا را نرساند، تمامی زحماتش بی نتیجه می ماند و گویی اصلا رسالتش را ابلاغ نکرده است .
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

تکرار تاریخ

غدیر

گفتم: واقعا صد هزار نفر بودند؟ ! گفت: آری! شاید هم بیش تر!

گفتم: واقعا همه را آن همه مدت زیر آفتاب سوزان نگه داشت؟ !

گفت: آری! همه را . منتظر شد تا آنان که عقب مانده بودند، برسند; حتی به جلویی ها هم گفت که برگردند .

گفتم: حالا آن همه معطلی، آن هم در آن هوای گرم برای چه بود؟

گفت: برای این که همه حضور داشته باشند و حجت بر همگان تمام شود .

گفتم: خب، بعد . . .

گفت: جهاز شترها را روی هم گذاشتند و منبری درست شد و آن دو بر بلندای آن جای گرفتند .

گفتم: چرا؟

گفت: فرشته وحی به او گفته بود که اگر این پیام خدا را نرساند، تمامی زحماتش بی نتیجه می ماند و گویی اصلا رسالتش را ابلاغ نکرده است .

گفتم: حالا چرا «برکه غدیر» را انتخاب کرد؟

گفت: تا «عده ای » آب بیداری به سر و صورت خود بزنند و از خواب غفلت بیدار شوند .

گفتم: چه چیزی گفت؟

گفت: او فرمود:

هر که را باشم منش مولا و دوست

ابن عم من «علی » مولای اوست . گفتم: آن همه جمعیت چطور صدایش را شنیدند؟

گفت: چندین نفر، جملات را با صدای بلند برای آنان که عقب تر بودند، تکرار می کردند .

گفتم: پس با این حساب همه شنیدند . نه؟ !

گفت: آری . همه شنیدند .

گفتم: حتما بسیاری هم غبطه خوردند و به او تبریک گفتند . نه ؟

فرشته وحی به او گفته بود که اگر این پیام خدا را نرساند، تمامی زحماتش بی نتیجه می ماند و گویی اصلا رسالتش را ابلاغ نکرده است

گفت: آری . هلهله شادی مردم گوش آسمان را کر کرده بود و همه خوشحال بودند . حتی بعضی ها از لا به لای جمعیت خود را به علی علیه السلام رساندند و به او «بخ بخ » گفتند .

گفتم: خوشا به حالش . راستی، هیچ کس اعتراض نکرد؟

گفت: اتفاقا همان کسانی که تبریک می گفتند، حسادت هم می ورزیدند!

گفتم: چرا؟

گفت: خب دوست داشتند پیامبر به جای او، آنان را تایید می کرد و دست آنها را به نشانه «ولایت و رهبری » بالا می برد .

گفتم: راستی، مگر همه این صحنه را ندیدند؟

گفت: چرا! بلندی آن تپه، از چشم هیچ کس پوشیده نماند .

گفتم: مگر آن سال، سال آخر عمر پیامبر نبود؟

گفت: چرا! بود .

غدیر

گفتم: مگر موقع رحلت پیامبر، از واقعه «غدیر خم » چه مدت گذشته بود؟

گفت: کم تر از سه ماه!

گفتم: پس چرا به این زودی فراموشش کردند؟

گفت: مساله همین جاست . آن هایی که خود را یاران پیامبر می انگاشتند . همین که پای پست و مقام و . . . به میان کشیده شد، نتوانستند، «حقیقت » را ببینند . حتی کار به جایی رسید که بر علی شمشیر کشیدند و او را دست بسته به مسجد بردند تا از او بیعت بگیرند!

گفتم: خب آنها به خاطر ریاست، غدیر از یادشان رفت! بقیه مردم مگر شاهد نبودند؟

گفت: وقتی سفره ای پهن شود، هر کس می خواهد سهمی برای خود داشته باشد . به همین خاطر دست از علی کشیده و از پی دنیا رفتند و بجز چند نفر انگشت شمار، همه دچار «فراموشی مصلحتی » شدند . گروهی نیز از ترس کتک و ترور کنار کشیدند .

هلهله شادی مردم گوش آسمان را کر کرده بود و همه خوشحال بودند . حتی بعضی ها از لا به لای جمعیت خود را به علی علیه السلام رساندند و به او «بخ بخ » گفتند

گفتم: جدا عجب انسان نماهایی پیدا می شدند! برای پست و مقام دو سه روزه دنیا، چشم به روی «خورشید» بستند و آن را ندیدند!

گفت: چرا می گویی «پیدا می شدند» ؟

گفتم: پس چه بگویم؟

گفت: بگو پیدا می شوند!

گفتم: هنوز هم؟

گفت: آری! هنوز هم! مگر نشنیده ای که تاریخ تکرار می شود؟

گفتم: چرا ; ولی چگونه؟

گفت: اگر چشم هایت را خوب باز کنی، خواهی دید که برای خاطر یک میز، یک کرسی، یک مسۆولیت، یک موبایل و یا یک ماشین و چیزهای بی ارزش دنیا، «ولایت » را ندیده می گیرند و از «خط قرمز» ها می گذرند .

گفتم: آری! راست می گویی! حال مظلومیت علی را حس می کنم و گویی می فهمم که چه دردمندانه سکوت کرد . و چرا دردهای دلش را با چاه درمیان گذاشت! . . .

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان


مهدی محدثی

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.