اجابت دعا و والی خراسان

مردی از کنار او گذشت.

حمویه به یکی از غلامان گفت که به دنبال این مرد برو و او را به خانه ی من ببر تا من برگردم.

چون امیر به خانه برگشت دستور داد برای سران سپاهش طعام حاضر کنند و چون در کنار سفره نشستند به غلام گفت: آن مرد را بر سر سفره دعوت کن و چون مرد وارد شد، امر کرد به دستان او آب بریزند و بر سر سفره بنشیند و چون از طعام فارغ شدند امر کرد حماری به او دادند و هزار درهم و یک جفت جوال خوریه و توشه دان و اسبابی دیگر بدادند.

سپس امیر حمویه رو به سران سپاه کرد و علت را به آنان چنین گفت:

من در حالت جوانی امام رضا(ع) را زیارت کردم در حالی که جامه هایم کهنه بود. این مرد را در آن مکان شریف دیدم. من در کنار قبر آن بزرگوار دعا میکردم خداوند مرا والی خراسان کند و این مرد دعا میکرد که اسباب و ادوات که من از برای او مهیا ساختم خدا به او عطا کند.

دعای من به برکت وجود امام رضا (ع) مستجاب شد و خواستم که خداوند اجابت دعای این مرد را به دست من جاری کند و لیکن میان من و او تقاصی هست.

گفتند تقاص چیست؟

گفت: این مرد چون مرا با آن لباسهای کهنه بدید که چنین مطلب بزرگی را درخواست میکنم با سرپایی به من زد و گفت: مثل تو با این حالت طمع به ولایت خراسان دارد؟

سران سپاه از امیر خواستند او را عفو کند و امیر پذیرفت.

پس از آن حمویه به زیارت امام رضا(ع) رفت و دخترش را به عقد زید بن محمد بن زید علوی پس از قتل پدر زید در جرجان در آورد و او را در قصر خود جای داد.

چون ابوالحسن محمد بن احمد بن زیاد علوی خروج کرد و 20 هزار مرد در نیشابور با او بیعت کردند. خلیفه او را دستگیر کرد و به بخارا فرستاد و زندانی کرد.

حمویه به زندان رفت و او را آزاد کرد و به امیر خراسان گفت: اینها اولاد رسول الله (ص) هستند بر تو لازم است که معاش آنان را بر عهده بگیری تا در طلب معاش خروج نکنند. امیر پذیرفت و برای ابوالحسن محمد ماهیانه قرار داد و او را روانه ی نیشابور کرد. این عمل سبب شد که در بخارا رسم شود که اهل شرف را ماهیانه میدادند.

منبع: کتاب علی بن موسی الرضا(ع)

بخش حریم رضوی