سوزن خیاطی
سلام دوستای کوچولو. من یک میله ی کوچولو و باریک هستم که بیشتر خیاط ها از من استفاده می کنند.
یک سر من خیلی تیز است و سر دیگر من یک چشم کوچک دارد.
خیاط ها در چشم من نخ می اندازند و بعد شروع به دوختن می کنند.
فکر کنم الان دیگه می تونید اسم منو حدس بزنید؟
درسته. من سوزن خیاطی هستم. جنس من از فولاد است.
اندازه ی ما سوزن ها با هم فرق می کند. بعضی از ما بزرگتر و ضخیم تر هستیم و برای دوختن پارچه های ضخیم تر استفاده می شویم و بعضی نازکتر و باریکتر و برای دوختن پارچه های لطیف تر.
بعضی هایمان به چرخ خیاطی متصل می شویم و به کمک هم لباس ها و پرده های زیبا می دوزیم.
بعضی های دیگرمان سوزن ته گرد نام دارند. آن ها با ما کمی فرق دارند. آن ها دیگر چشم ندارند و از آن ها نخ رد می کنند. پس حتماً از خودتان می پرسید که آن ها چه فا یده ای دارند؟
از آن ها برای علامت زدن استفاده می کنند. مثلاً یک خیاط جاهایی را که می خواهد بدوزد یا تنگ و گشاد کند با سوزن ته گرد علامت می زند بعد جاهای علامت زده را به کمک سوزن خیاطی می دوزد.
حالا که با من آشنا شدید و منو شناختید می خوام یه چیزی بهتون بگم. من اصلاً وسیله ی بازی نیستم. اصلاً نباید منو از جا سوزنی بردارید چون ممکنه توی دستتون فرو برم و اگه یه وقتی مامان ازتون خواست سوزن رو براش ببرید با احتیاط این کار را بکنید.
هیچ وقت سوزن ها رو روی زمین نریزید چون ممکنه توی پای کسی فرو برود و او را زخمی کند.
نعیمه درویشی
بخش کودک و نوجوان تبیان
مطالب مرتبط:
