تعلیم وتربیت
نخستین معلمان، پیامبران الهی هستند که همواره کوشیدهاند بندگان خدا را از نادانی رها سازند. اسلام برای آموزش و پرورش اهمیت ویژهای قایل است. ازاینروست که خداوند در نخستین آیات سوره «علق»، نبی اکرم(ص) را با امر به خواندن مورد خطاب قرار میدهد و به او یادآور میشود که خداوند به وسیله «قلم» به انسان آنچه را نمیدانست، آموخت. یا در نخستین آیه سوره «قلم» به قلم و آنچه مینگارد، سوگند یاد میکند.
تعلیم یعنی آموزش دادن و تربیت یعنی پرورش دادن. پیامبر اعظم(ص) میفرماید: «طَلَبُ العِلْمِ فریضهٌ عَلی کُلِّ مُسْلِمٍ و مُسْلِمَهٍ؛ کسب دانش بر هر مرد و زن مسلمانی بایسته است.» و نیز «از گهواره تا گور دانش بجویید.»[ همچنین: «گرسنهتر از همه مردم کسی است که در پی دانش میرود و از همه مردم سیرتر کسی است که طالب آن نیست.» و در روایت دیگر: «دوست ندارم جوانان شما را جز در دو موقعیت ببینم: «یا دانشجو یا دانشمند. اگر جوانی چنین نباشد، کوتاهی کرده است. اگر کوتاهی کند، تباه میشود. اگر تباه شد، گنهکار است، و اگر گناه و نافرمانی کند، سوگند به آنکه محمد(ص) را به حق، به پیامبری فرستاد، در آتش دوزخ جای میگیرد».
در مدینه روزی پیامبر اسلام(ص) وارد مسجد گردید. چشمش به دو اجتماع افتاد که از دو دسته تشکیل شده بودند و هر دستهای حلقهای تشکیل داده و سرگرم بودند؛ یک دسته به عبادت و ذکر خدا، و دستهای به تعلیم و تعلم و یاد دادن و یاد گرفتن سرگرم و مشغول بودند. حضرت از دیدن هر دو دسته خرسند گردید و به همراهانش فرمود: «این هردو دسته کار نیک نموده و بر خیر و سعادتند، ولی من برای دانا کردن و دانا شدن مردم فرستاده شدهام. پس خودش به طرف همان دسته که به تعلیم و تعلم اشتغال داشتند، رفت و در حلقه آنان نشست.
بخش کودک و نوجوان تبیان
منبع :یاران امین