یک متخصص ارتباطات تأکید کرد:
در جامعه‌ای که افراد به علت عدم آگاهی، مضطرب و پریشان هستند، شایعات فراوان می‌شود
در جامعه‌ای که افراد به علت عدم آگاهی، مضطرب و پریشان هستند، شایعات فراوان و بحران‌های فردی و اجتماعی شکل می‌گیرد.
در یکی از پرونده‌های بیست‌ونهمین شماره ماهنامه مدیریت ارتباطات موضوع جوابیه نویسی روابط‌عمومی‌ها به رسانه ها مورد توجه قرار گرفته است. سید غلامرضا کاظمی دینان نیز که بیش از 30 سال سابقه فعالیت در روابط‌عمومی را در کارنامه خود دارد تأکید کرده: در دو سوی این میز متهمی وجود ندارد.
او با اشاره به اینکه مسئولیت روابط‌عمومی در هر اجتماعی، آگاه نگه داشتن افکار عمومی نسبت به شرایطی است که در آن به سر می‌برند گفته: در جامعه‌ای که افراد به علت عدم آگاهی، مضطرب و پریشان هستند، شایعات فراوان می‌شوند و بحران‌های فردی و اجتماعی شکل می‌گیرند. او با اشاره به اینکه ارائه اطلاعات شفاف و صادقانه، ایجاد فضای همدلی و همکاری، از نقش‌های مهم و تأثیرگذار نهادهای ارتباطی مانند روابط‌عمومی است اضافه می‌کند: رسانه‌ها نیز از جمله جاهایی هستند که در این خصوص باید به کمک روابط‌عمومی بیایند.
دبیرکل کنفرانس روابط‌عمومی، صنعت و تولید ملی اضافه می‌کند: در مجموع امر اطلاع‌یابی و اطلاع‌رسانی و آگاهی و آگاه کردن نقشی تعاملی و بینابینی است که دو واحد رسانه و روابط‌عمومی باید با نقش‌گزینی درست، به‌گونه‌ای عمل کنند که در نهایت همان محیط مطلع، شفاف و مبتنی بر آگاهی در جامعه شکل گیرد و اجتماع را به سوی شادی، شادابی، نشاط و سرزندگی پیش ببرد. همه افراد باید به‌طور فردی به مسۆولیت‌های اجتماعی خود به درستی عمل کنند تا در مجموع اجتماع بتواند به نقش اصلی خود که همان گشودن فضای زندگی رو به کمال برای انسان‌هاست، توفیق یابد.
او در پاسخ به این سۆوال که نقطه آغاز تقابل و مسائلی مانند جوابیه‌نویسی بین دو مرکز یا نهادی که نیاز تام و تمامی به یکدیگر دارند یعنی روابط‌عمومی و رسانه، کجاست؟ می‌گوید:
عدم توجه به جایگاه و وظایف طرف متقابل و عمل نکردن به وظایف حرفه‌ای. معمولاً مشکل بین این دو نهاد زمانی بروز می‌کند که یکی از دو طرف وظایف و مسۆولیت‌های طرف دیگر را نشناسد یا به عمد آن را نادیده بگیرد یا ازآنها عدول کند. این موضوع امری دو طرفه است که هر دو سوی ماجرا باید قواعد آن را به درستی و با صداقت و شفافیت رعایت کنند و خود را نسبت به آن مسۆول و عامل بدانند. روابط‌عمومی‌ها باید بدانند که دانستن حق رسانه‌هاست تا بتوانند به عنوان نماینده افکار عمومی آگاهی لازم را به مخاطبان خود منتقل کنند و رسانه‌ها نیز باید این فرصت را برای روابط‌عمومی‌ها در حد و حدود قوانین و مسۆولیت‌های خود قائل باشند که اطلاعات و اخبار آنان به مخاطبان به درستی منتقل شود. یادمان باشد خبر تیری است که وقتی از چله کمان رها می‌شود، باز گرداندنش کار آسانی نیست. چه بسا که در آن سوی خط بر هدف بنشیند و جان کسی را بگیرد یا حقیقتی را قربانی کند. پس باید رسانه‌ها به حساسیت موضوع و اهمیت آن توجه داشته باشند. روابط‌عمومی‌ها هم موظف هستند تا جایی که ممکن است و آسیبی به حیثیت و هویت سازمانی آنها وارد نمی‌شود، فرصت حضور و اطلاع‌یابی را برای رسانه‌ها فراهم آورند. حتی اگر مشکل و معضلی در یک سازمان وجود دارد که در کوتاه‌مدت قابل اصلاح و رفع و رجوع نیست، رسانه‌ها می‌توانند به عنوان مشاوری امین به کمک روابط‌عمومی‌ها بیایند و آنان را کمک کنند تا هیچ امری به صورت پنهان کاری در نظر مخاطبان جلوه نکند و رسانه‌ها تصور نکنند که سازمان یا نهادی چیزی را از آنان پنهان می‌کند.
در این گفت‌وگو ابعاد مختلف ارتباطات میان روابط‌عمومی‌ها و رسانه‌ها مورد توجه و بررسی قرار گرفته است.
تنظیم: هومن بهلولی
