بدون فوت وقت، در خدمت نوجوان!
در جامعه امروزی، والدین به دلیل مشغله کاری و فکری فرصتی را برای صحبتکردن با نوجوانان و جوانان خود در نظر نمیگیرند و این خود باعث دوری فرزندان از خانواده میشود.
بسیار دیده شده است که نوجوانان و جوانان از خانواده و والدین خود دوری کرده و سعی میکنند با دوستان خود گفتوگو کرده و از آنها کمک بگیرند.
روان شناسان در این باره میگویند: در ابتدا باید در مورد خصوصیات و شخصیت یک پسر و یا دختر نوجوان بحث کرد. معمولا زمانیکه دختر و یا پسر در سن نوجوانی قرار میگیرد، در آنها تغییرات جسمی و عاطفی ایجاد شده و آنها از این تغییر احساس شرم و حیا و حتی ناامنی میکنند. آنها با خود فکر میکنند که مانند بزرگترها و یا پدر و مادرخود، قدرت بیان نداشته و نمیتوانند با خانواده خود ارتباط برقرار کنند و ترجیح میدهند سکوت کنند. در نتیجه زمانیکه نوجوانی نتواند با خانواده ارتباط برقرار کند، پس نمیتواند نیازهایش را ابراز کند.
البته باید والدین بدانند که نوجوانان و جوانان در بعضی از مسایل خصوصی مانند بلوغ، کنجکاویهای جنسی و یا رابطه با جنس مخالف به دلیل شرم و حیا نمیتوانند با والدین خود درمیان بگذارند و در این موارد با دوستان و یا از طریق اینترنت به جواب سوالهای خود میرسند و نباید در این شرایط اصرار کرد.
راهکارهایی برای ارتباط والدین با فرزندان خود
بدون قید و شرط، نوجوان را بپذیرید: نوجوان را همانطور که هست بپذیرید نه آن طور که در رویا تصور میکنید. اگر نوجوان در خانواده مورد احترام قرار بگیرد، یاد میگیرد خودش را همانطور که هست بپذیرد.
ارتباط کلامی داشته باشید: نوجوانان به ارتباطات عاطفی سخت نیازمندند. ارتباط کلامی مقدمه ایجاد ارتباط عاطفی است به همین دلیل والدین باید با تنظیم ساعات کاری خود و بسترسازی مناسب در منزل این فرصت را خود ایجاد کنند.
صبور باشید و به حرف های فرزندان گوش کنید: بسیاری از والدین زمانیکه فرزندشان با آنها شروع به صحبت کردن میکند، سریع عصبانی شده و یا اصلا حرفهای نوجوان را گوش نمیکنند و به آنها فرصت حرف زدن نمیدهند. زمانی که نوجوان در حال درد و دل کردن و یا یک رویداد مهمی که برای او اتفاق افتاده است، صحبت میکنند، والدین خود را با کارهای دیگر مشغول میکنند، این عمل باعث میشود که به فرزندان خود بیاحترامی کرده و آنها از ادامه صحبت پشیمان شوند.
تاکید بر محبت و پرهیز از خشونت، فراموشتان نشود: ارتباط با نوجوان اگر بر پایه محبت و عشق باشد، سبب تامین اعتماد به نفس در او میشود اما اگر با فشار و خشونت همراه شود موجب اختلالات و دشواریهای عصبی میشود.
نصیحت نکنید: معمولا جوانان از نصحیت کردن و تحمیل کردن نظرات والدین متنفرند.
به جای دستور دادن، راهنمایی کنید: در برخورد با مسایل نوجوان از خودش کمک بگیرید و به او نشان دهید که نخستین مسوول حل مشکل او، خودش است و برای حل آن باید اقدام کند. والدین تنها وظیفه راهنمایی دارند و باید او را از عواقب کارش باخبر کنند.
به او مسوولیت دهید: بعضی از پدر و مادرها معمولا علاقهای به اینکه به فرزندان خود مسوولیت بدهند را ندارند و حتی نمیگذارند فرزندان آنها از مشکلات خانوادگی آگاه باشند. البته این روش بسیار اشتباه است. زیرا در این مواقع فرزندانی پرورش میدهند که اصلا زیر بار مسوولیت نرفته و در آینده به مشکل بر میخورند.
زود قضاوت نکنید: زمانی که فرزندان با والدین و خانواده خود شروع به صحبتکردن میکنند، سریع موضع گیری کرده و پیش داوری میکنند، مثلا جوانی در مورد صحنه دعوا صحبت میکند، به صراحت میگویند:«مقصر تو بودی» این قضاوت نادرست باعث میشود که فرزند آنها دیگر برای صحبتکردن به سراغ آنها نرود.
برای صحبتکردن با فرزندان، زمان مشخصی تعیین نکنید: والدین زمانیکه حس کردند فرزندان آنها ناراحت است و احتیاج دارد با آنها حرف بزند، باب گفتوگو را باز کنند و آن را به وقت دیگرموکول نکنند.
زمانی را برای با نوجوان و یا جوان خود اختصاص دهید: والدین باید زمانی را برای جوان و یا نوجوان خود در نظر بگیرند، مثلا در روزهای تعطیل و یا اگر فرصتی برایشان پیش آمد، فرزندان را به کافی شاپ، سینما و یا رستوران ببرید.
فرزندان را سرزنش نکنید: وقتی فرزند شما در حال درد و دل کردن با شما است، نگویید:« حقته. من که بهت گفته بودم» زیرا این کلمه باعث میشود که بین شما جدایی بیاندازد و فرزندان شما هیچ وقت با والدین خود درد و دل نکنند.
با او صمیمی باشید و رسمی حرف نزنید: در این مواقع زمانیکه والدین با فرزندان خود صحبت میکنند، از کلمه «شما» اصلاً استفاده نکنند و با او صمیمی باشند تا فرزند آنها بتواند راحتتر حرفهای خود را بزند و احساس صمیمیت کند.
فرآوری: نسرین صفری
بخش خانواده ایرانی تبیان
منابع: برنا /سایت مدرسه نمونه دولتی الزهرا
مطالب مرتبط: