مهمانی ها امتداد حجره نشینی

طلاب علوم دینی در ابتدای طلبگی و با ورود به حوزه علمیه در شهری غریب و دور از خانواده زندگی می‌کنند، درس‌ می خوانند و دروس خوانده شده را مطالعه و باهم مباحثه می‌کنند تا هرروز بر علم و آگاهی آنها افزوده گردد.

بر سر یک سفره معمولی و بدون نقش و نگار  می‌نشینند و گاهی در یک ظرف، غذا می‌خوردند و غم و شادی را باه تقسیم می کنند و همیشه و در همه حال، کمک حال یکدیگر هستند.

گاهی به هم تذکر می‌دهند، سلایق یکدیگر را به خوبی می‌شناسند تا آنجا که می دانند هم حجره ای و دوستانشان از چه غذایی خوششان می‌آید،

از سوی دیگر، آن‌ها دروس مشترکی را خوانده و از نظر فکری هم بهم نزدیک شده‌اند، زندگی برادرانه و در کنار یکدیگر آن‌ها در این چند سال آن‌ها را مجاب می‌کند که رفت و آمدهای خانوادگی را در امتداد حجره نشینی تعریف کنند و ارتباط شیرین آن دوران را قطع ننمایند، خصوصاً اینکه در شهر غریبی زندگی کنند و خبری از خویشاوندان هم نباشد.

 البته باید تأکید کرد که دوستان خانوادگی طلاب، محدود به هم‌حجره و هم‌مدرسه‌ای آن‌ها نمی‌شود.

ایام هفته روزهای درسی طلاب است و اغلب طلبه ها در ایام درسی برنامه ای برای رفتن به مهمانی ندارند و فقط روزهای پنج شنبه و جمعه یا ایام تعطیل به میهمانی می‌روندد.

پنج شنبه و جمعه، درس‌های حوزه تعطیل است و معمولاً میهمانی‌ها در این دو روز قرار می‌گیرد یا ممکن است در ایامی دیگر، روز تعطیل در وسط هفته قرار گیرد و تبدیل به روز میهمانی شود، در کنار این روزها، طلبه‌ها در اعیاد اسلامی و ایام شاد، بیشتر به دیدن هم می‌روند.

در میهمانی‌های طلبه‌ها، پذیرایی بسیار ساده است و طلبه‌ها هرچه دارند بدون ریا از میهمان پذیرایی می‌کنند.

طلبه‌ها در رفت و آمد خانوادگی، معمولاً سعی می‌کنند تا خانم‌ها و آقایان در اتاق‌های جداگانه باشند تا هم خانم‌ها و هم آقایان راحت باشند.

سفره غذا نیز به صورت جداگانه پهن می‌شود، سفره آقایان را خود آقا می‌چیند، چای و میوه‌ای هم اگر در کار باشد توسط آقا پذیرایی انجام می‌گیرد، ارتباط همسر طلبه با دوست طلبه در حد یک سلام و احوال پرسی ساده همراه با احترام است.

در این میهمانی‌ها پذیرایی ها بسیار ساده و بدور از هرگونه تجملات و ریخت و پاش است و طلبه‌ها هرچه دارند بدون ریا از میهمان پذیرایی می‌کنند. در  سفره‌های طلبگی و طلبه ها خبری از چند جور غذا به صورت همزمان نیست و  البته طلبه‌ها از یكدیگر انتظارات پذیرایی های حتی نیمه مجلل را هم ندارند.

برخی از طلاب که بدون هماهنگی به خانه دوستشان می‌روند، ممکن است غذای بسیار ساده‌تری را داشته باشند. در برخی از میهمانی‌ها میوه هم هست، اما در برخی مواقع نه. چای، پای ثابت این  میهمانی‌های دوستانه است و طلابی که از دوره‌ی زندگی در حجره، این چای خوری را به یادگار با خود به همراه دارند.

در این میهمانی‌ها معمولاً از احوال هم باخبر می‌شوند. احیاناً اگر مشکلی برای دوستان پیش آمده باشد، سعی می‌کنند با کمک هم مشکل را حل کنند.

از درس و بحث سخن به میان می‌آید و اینکه کدام درس می‌روی و درس کدام استاد، از آینده تحصیلی بحث می‌شود و سعی می‌کنند باهم همفکری کنند، از اوضاع و احوال فرهنگی کشور و نحوه تبلیغ طلاب صحبت می‌شود و اینکه در این وضعیت چه باید کرد و احیاناً برنامه ریزی برای ایام تبلیغی.

ممکن است از مسائل سیاسی صحبت شود که بعضاً بحث داغ می‌شود.

این رفت و آ‌مدها برای فرزندان طلاب نیز غنیمتی است. آن‌ها در دیار غریب از خویشاوندان خود دور هستند و این خلأ را دوستان خانوادگی پر می‌کنند.

در کنار گفتگوی پدر و مادرها فرزندان نیز مشغول بازی و صحبت می‌شوند و این بازی‌های کودکانه، ممکن است پایه‌های یک دوستی طولانی مدت را رقم بزنند.

منابع:

سایت قطره

مجله حاشیه

تهیه و فرآوری: فریادرس گروه حوزه علمیه