نسبت فقر و فوتبال چیست؟
ماجرای بذل و بخشش و ریخت و پاشها چیست و اگر چنین است چرا به اقشار فرودست چنین ارقام نجومی تعلق نمی‌گیرد؟
انتشار قراردادهای میلیاردی با بازیكنان برخی باشگاههای فوتبال و هدیه مقدماتی بی ام و 300 میلیونی به همین بازیكنان به‌عنوان دستگرمی شروع كار چه تناسبی با اوضاع اقتصادی – اجتماعی كشور دارد ؟ حتی اگر از نظر قانونی چنین ریخت و پاشهایی در فوتبال موردی نداشته باشد،آیا به صلاح است در كنار مشكلات اقتصادی كه مردم با آن دست به گریبان هستند و طبقات پایین جامعه حتی برای تامین معاش با مشكل مواجه اند، مردم شاهد چنین ولخرجی‌هایی باشند؟ نسبت فقر و فوتبال چیست؟ و چرا بازیكنان فوتبال كه از قضا طی دوره اخیر بسیار كم فروغ ظاهر شده اند و برخی از آنان حواشی ناپسند نیز داشته اند، امكان دریافت چنین ارقام نجومی را داشته باشند؟همه این ریخت و پاشها در فوتبال را بگذارید كنار اخبار تاسف‌برانگیزی كه از فساد مالی هزار میلیارد تومانی فلان شخص و اختلاس فلان مقام و بذل و بخشش از بیت المال توسط آن یكی و... تا ببینید افكار عمومی جامعه چطورازراست وچپ تحت بمباران اندیشه‌های دلسرد كننده قراردارد و چگونه این اخبار بسان موریانه ای پایه‌های اعتماد عمومی را می جود و سست می‌كند.
آیا نباید با انتشار چنین اخباری به مردمی كه دستشان به جایی بند نیست حق داد كه بی‌تاب شده و در ذهن خود مسئولان حافظ بیت المال را مورد سوال قرار بدهند كه ماجرای بذل و بخشش و ریخت و پاشها چیست و اگر چنین است چرا به اقشار فرودست چنین ارقام نجومی تعلق نمی‌گیرد؟ گاهی شخصی با تلاش و فعالیت مستمر و پس از طی كردن سالها كوشش و فعالیت در حوزه علمی یا تولیدی و اخذ مدرك یا اختراعی و ابتكاری صاحب میلیاردها ثروت می‌شود كه چنین ثروتی نه تنها مذموم نیست و كسی هم او را مورد مواخذه قرار نمی‌دهد كه از قضا مورد تقدیر هم قرار می‌گیرد چرا كه چنین مخترع یا عالمی عضوی مفید برای جامعه است و می‌تواند با اقدامات خود به ثروتمند شدن جامعه كمك كند.
ریخت و پاشها در فوتبال را بگذارید كنار اخبار تاسف‌برانگیزی كه از فساد مالی هزار میلیارد تومانی فلان شخص و اختلاس فلان مقام و بذل و بخشش از بیت المال توسط آن یكی و... تا ببینید افكار عمومی جامعه چطورازراست وچپ تحت بمباران اندیشه‌های دلسرد كننده قراردارد و چگونه این اخبار بسان موریانه ای پایه‌های اعتماد عمومی را می جود و سست می‌كند
اما فضای ریخت و پاش گویای جای گرفتن سوداگری مبتذل به جای روحیه قهرمانی و دلاوری است و از دست رفتن كیمیای اخلاقی در معركه ای كه پول میدان‌دار بلامنازع رخدادهاست. باید از خود بپرسیم كه فلان استاد دانشگاه و آن كارمند یا این تولیدگر با شنیدن چنین اخباری به چه احساسی می‌رسند؟ آیا كمترین عارضه فرهنگی چنین رفتار ناهنجاری این نیست كه به همگان پیام رانت جویی به هر طریق ممكن را می دهیم و كار و تلاش را بیهوده و بی ارزش جلوه می دهیم؟
به نظر می‌رسد كاخهایی از فوتبال كه در كنار كوخهایی از فقر می‌سازیم كمترین زیانش این است كه جامعه را دوقطبی و دچار تشتت و چند دستگی می‌كند. گروهی پولی هنگفت و مفت به‌دست می‌آورند و اكثریتی كه هرچه می‌دوند كمتر نصیبشان می‌شود. تكلیف چیست و پاسخگو كیست؟
بخش ورزشی تبیان
منبع : تیتر آنلاین
