اینتل به دنبال چیست؟

از نظر دیجی‌تامیز این موضوع کاملا واضح است که اینتل در تلاش است تا تمام قسمت‌های مادربرد (Motherboard) را در پردازنده اصلی خود جای دهد تا به این ترتیب اتصالات بین قسمت‌های مختلف سیستم‌ نزدیک‌تر شده و سرعت انتقال و پردازش اطلاعات افزایش یابد. اینتل در نسل بعدی پردازنده‌های خود -Haswell- بخش بزرگی از کامپوننت‌های مختلف مادربرد را به درون CPU منتقل خواهد کرد.

همانطور که می‌دانید پردازنده‌های Sandy Bridge و Ivy Bridge اینتل و همینطور پردازنده‌های Fusion و Trinity ای ام دی علاوه بر CPU در دل خود GPU نیز دارند، یعنی پردازنده اصلی قادر به پردازش امور گرافیکی نیز می‌باشد و سیستم بدون نیاز به کارت گرافیک مستقل، می‌تواند کار کند. پیش از این کامپیوترها یا کارت گرافیک مستقل داشتند که در دل آن کارت گرافیک یک GPU نیز وجود داشت و یا تراشه GPU برروی مادربرد جای می‌گرفت که به اصطلاح به آن On Board می‌گفتند. اما امروزه پردازنده‌های اصلی علاوه بر GPU، بعضی از کنترلرهای اصلی مادربرد را در خود جای داده‌اند و به این ترتیب تراشه اصلی بخش اعظمی از پردازشی که پیش از این در کارت‌های گرافیک و یا مادربرد انجام می‌شد را خود برعهده گرفته است.

این روند باعث می‌شود تا ابعاد مادربردهای به شدت کوچک شده و شاهد کامپیوترهای حتی کوچکتر از Xi3 چهار اینچی باشیم. در حال حاضر اسوس، گیگابایت و اس‌راک خود را برای نسل جدید پردازنده‌های اینتل آماده کرده‌اند و مادربردهای کوچک خود را براساس معماری جدید این شرکت طراحی نموده‌اند.

البته در نظر داشته باشید که زمان زیادی نیاز است تا GPUهای یکپارچه شده با CPUها به قدرت کارت‌های گرافیک مستقل امروزی برسند، اما بسیاری از کاربران هیچ وقت به قدرت بسیار بالای گرافیکی کارت‌های گرافیک امروزی نیازی ندارند و همان GPU موجود در پردازنده اصلی جواب کارشان را می‌دهد.

با توجه به روندی که تولیدکنندگان تراشه در دنیا پیش گرفته‌اند رفته رفته مادربردها کوچک و کوچک‌تر می‌شوند تا جایی که تبدیل به یک سوکت برای قرار گرفتن پردازنده اصلی و چند پورت ورودی و خروجی خواهند شد. اما اگر این اتفاق رخ دهد آیا امکان ساخت محصولات خاص برای کاربران حرفه‌ای وجود خواهد داشت؟

آیا اینتل می‌تواند تا 3 یا 5 سال آینده بازار مادربرد را بطور کامل از بین ببرد؟ نظر شما در این باره چیست؟

علی رغم اینکه مدت زمان بسیار کمی از عرضه AMD Trinity APU به بازار می گذرد، گروهی دست به کار شده اند تا مرزهای محدودیت این پردازنده سیلیکونی دسک تاپ را پیدا کنند. آنها مدل A10-5800K را با ولتاژ 1.956 مورد آزمون قرار دادند و با غیر فعال کردن دو هسته آن و همچنین سرد کردنش با نیتروژن مایع، توانستند چیپ اِی ام دی را تا 7.3 گیگاهرتز اورکلاک کنند. در دنیای واقعی و بدون خنک کننده نیتروژنی، یعنی زمانی که از خنک‌های معمولی رایج بازار استفاده می‌کنیم نیز می‌توان ولتاژ این پردازنده را تا 1.616 ولت افزایش داد و A10-5800K را تا فرکانس 5.1 گیگاهرتز اورکلاک کرد. در این حالت می‌توان از قدرت تمام هسته‌ها بهره برد و نیازی به غیرفعال نمودن هسته‌ها نیز نیست.

A10-5800K در حالت طبیعی با فرکانس 3.8 گیگاهرتز کار می‌کند که در شرایط ضروری این فرکانس به تشخیص خود سیستم تا 4.2 گیگاهرتز افزایش می‌یابد. اما آزمایشات تازه‌ای که انجام شده نشان می‌دهد که به سادگی و بدون آسیب رساندن به پردازنده، می‌توان این فرکانس را تا 5.1 گیگاهرتز اورکلاک کرد. به این ترتیب بازده پردازنده تا 10 درصد افزایش یافته و GPU داخلی آن نیز 15 تا 17 درصد سریعتر عمل خواهد کرد.

برگرفته از زومیت، نارنجی