اضافه کاری گدایان برسرمزار مردگان

انگار دیگر نباید توقع داشته باشی آرامشی را كه می‌خواهی، در خلوتی هرچند كوتاه بر سر مزار اموات پیدا كنی.چشم دوخته‌ای به سنگ قبر و در عالم خودت با عزیزی كه از دست داده‌ای خلوت كرده‌ای كه ناگهان با پاشیده شدن مشتی گندم روی سنگ به خود می‌آیی؛ دخترك طوری منتظر بالای سرت ایستاده كه انگار وظیفه‌اش را انجام داده و حالا نوبت شماست كه دست به جیب شوید.

مبلغی به اولی می‌دهی و ردش می‌كنی، هنوز چند آیه از قرآن نخوانده‌ای كه ناگهان با صدای پیرمردی كه بالای سرت بلند بلند قرآن می‌خواند مثل برق گرفته‌ها از جا می‌پرید، آن قدر سریع و كوتاه می‌خواند كه انگار دنبالش كرده‌اند، حق هم دارد این همه قبر باید در وقت صرفه‌جویی كند تا به همه آنها برسد؛ پس بناچار باز هم دست به جیب می‌شوید.

چند دقیقه بعد زن میانسالی كه دست فرزندان قد و نیم‌قدش را گرفته و خرج شام شب‌شان را از شما طلب می‌كند و این داستان ادامه دارد....

دقیق‌تر كه نگاه می‌كنید یکی دوتا هم نیستند؛ قدم به قدم در شکل‌ها و مدل‌های مختلف، از کودک چند ساله و دختر جوان گرفته تا پیرمرد و مرد میانسال و بعضی هم که خانوادگی با زن و بچه به شغل گدایی می پردازند؛ تقریبا كنار بیشتر قبرها یك مهمان ناخوانده هم هست؛ كسانی كه فكر می‌كنند از خود شما برای اموات‌تان دلسوزترند؛ همان‌هایی كه قرآن می‌خوانند؛ گندم می‌پاشند؛ شمع روشن می‌كنند و...

خیرات مردم از نان و پنیر و سبزی، شكلات و خرما را از سر بی‌میلی برمی‌دارند اما بی‌رودربایستی می‌گویند كه پول، بیشتر به دردشان می‌خورد.

حتما باید وقتی از خانه به سمت بهشت زهرا خارج می‌شوی حداقل چند هزار تومانی توی جیبت بگذاری تا از روی هیچکدام از آنها شرمنده نشوی. اصلا دل رحمی را که کنار بگذاری شرمت را چکار می‌کنی، وقتی پیرمردی که 70 ،80 سال از عمرش می گذرد دستش را سمتت دراز می‌کند و یا پیر زنی برای درخواست كمك صدایت می‌کند و نمی‌توانی جوابش را ندهی.

نقطه اشتراک همگی شان اظهار عجز و ناتوانی است  که دل هر زیارت کننده اهل قبور را به درد می آورد و مجبور می کند برای عزیز از دست رفته شان دست به جیب شوند  و برای عآمرزشش مبلغی را تقدیم نمایند.

حتی نمی‌توان تشخیص داد کدام راست می‌گوید و کدام دروغ، چه کسی واقعا نیازمند است وچه کسی متکدی، معلول واقعی کیست و کدام از آنها به خاطر اعتیاد گدایی می‌کنند.

یک روز درآمدشان را که حساب کنی از حقوق و مزایای یک کارمند اداره هم بیشتر می‌شود و تصور اینکه بعضی از آنها در بهترین و خوش آب و هواترین جای شهر خانه ویلایی داشته باشند دور از انتظار نیست. این قشر جامعه با جمعیت روزافزون را چه می‌شود که انسانیت و شخصیت خود را برای طلب پول زیر پا می‌نهند، نمی دانم، اما هرچه باشد این فرهنگ آسان وارد جامعه نشده که آسان حذف شود.

شاید اگر نظر جامعه شناس را جویا شویم ریشه تکدی گری را در فقر و بیکاری جست و جو کند، شاید تن پروری و پول درآوردن بدون زحمت هم از دلایل دیگرش باشد اما حالا فقط مهم این است که تکدی گری وجود دارد و باید پی راه علاجش بود. نه اینکه فقط مختص ایران و از بین شهرهای ایران مختص پایتخت باشد. نه، همه جای دنیا متکدی پیدا می‌شود اما اینکه این پدیده در پایتخت و اخیرا هم در شهر اموات پایتختی ها  بیشتر توی چشم می‌آید انکار شدنی نیست.

افزایش متكدیان و دستفروشان در بهشت زهرا (س)

حضور متكدیان و دستفروشان به معضلی برای بزرگ ترین گورستان پایتخت تبدیل شده است و در این میان كمك های از سر دلسوزی شهروندان به این افراد از یك سو و عدم برخورد جدی سازمان های متولی از سوی دیگر موجب شده هر روز به تعداد آنها افزوده شود.

مدیرعامل سازمان بهشت زهرا(س) ، با بیان این كه یكی از مهم ترین چالش های اجتماعی سازمان بهشت زهرا(س) متكدیان و دستفروشان هستند، گفت: هرچند دژبان ها با سختگیری، دستفروشان و متكدیان را از داخل گورستان بیرون می كنند؛ اما هر روز به تعداد آنها اضافه می شود.

اسد فاضل تصریح كرد: سازمان بهشت زهرا(س) هیچ گونه مشكلی بابت حضور سازمان هایی مانند بهزیستی، كمیته امداد و انجمن های خیریه در بهشت زهرا(س) ندارد و از حضور سازمان های متولی آسیب های اجتماعی برای حل این معضل استقبال می كند.

متكدیان بهشت‌زهرا جمع‌آوری می‌شوند، اما...

مجتبی عبداللهی ،معاون خدمات شهری شهرداری تهران، از ساماندهی و جمع آوری متکدیان بهشت زهرا خبر داد و گفت: همان طور که جمع آوری متکدیان از سطح شهر تهران در حال انجام است جمع آوری گدایان بهشت زهرا نیز در دستور کار قرار گرفته است . برای خدمات رسانی بهتر در بهشت زهرا برنامه ریزی های بسیاری انجام شده است تا خانواده هایی که با وضعیت روحی خاصی به این مکان می آیند در آرامش بیشتری باشند. همان طور که متکدیان بسیاری از سطح شهر تهران جمع آوری شده اند ،ساماندهی و جمع آوری این گدایان از بهشت زهرا نیز در دستور کار قرار گرفته و به زودی خانواده ها هیچ متکدی در گورستان پایتخت مشاهده نمی کنند.

مسوولان شهری همراه با بیان این پیام به نکته قابل توجه دیگری نیز اشاره می نمایند و  اذعان به این مطلب  مهم دارند که شهرداری به تنهایی نمی‌تواند متكدیان بهشت زهرا را ساماندهی كند، فرمانداری برای اقدامات خود به کمک شهرداری نیاز دارد و از شهرداری هم بدون همکاری استانداری کاری ساخته نیست، مسلما باید نیروی انتظامی هم دستی بالا بزند و با آنهایی‌که به عبارتی شیادی می‌کنند برخورد کند و عده‌ای از متکدیان هم که واقعا نیازمند و معلولند به کمیته امداد و بهزیستی ارجاع شوند.

هزار دست باید در کار باشد تا این نازیبایی از چهره شهر  و بهشت اموات  پاک شود و بتوانیم با خیال راحت کمک‌های خود را به مراکز مشخص و قانونی پرداخت کنیم نه به آنهایی که بهشت زهرا را هدف تکدی گری خود قرار داده‌اند.

اما آیا جمع‌آوری متكدیان در مكان نه چندان وسیعی مانند بهشت زهرا (س) تا این اندازه سخت و غیرممكن است؟ با این اوضاع، برخورد با متکدیان در دستور کار همه هست و نیست. همه بر لزوم برخورد با این معضل اجتماعی تاکید دارند و باز متکدیان با فراغ خاطر در کوچه و خیابان و بهشت زهرا در حال کاسبی هستند.

انگار مسوولان بهشت زهرا ترجیح داده‌اند شیوه همزیستی مسالمت‌آمیز را با متكدیان در پیش بگیرند وگرنه تاكنون برای حل این مشكل چاره‌ای می‌اندیشیدند.

مردم خود آستین بالا بزنند!!

برخی از مسئولین معتقدند: کلید حل معضل تکدی گری در دست مردم است. آنان معتقدند در سالهای اخیر اقدامات خوبی برای جمع آوری و ساماندهی متکدیان صورت گرفته، اما همکاری مردم نیز در این خصوص اهمیت اساسی دارد. متکدیان بیشتر در جایی فعالیت می‌کنند که به کمک مردم امیدوار باشند و حتی اگر بازار کار را مناسب ارزیابی کنند ممکن است از شهر و استان‌های دیگر نیز وارد شهر اموات پایتخت شوند.

لذا، آگاه سازی شهروندان اولین قدم برای مبارزه با تکدی‌گری است و لزوم تغییر فرهنگ مردم در خصوص کمک به نیازمندان بسیار مورد تاکید است که در این راستا رسانه‌ها نیز مهمترین وظیفه را برای فرهنگ سازی برعهده دارند.