پولیپ‌های رحم در خانم‌ها

پولیپ‌ها در دیواره داخلی رحم رشد می‌کنند. رشد بیش از حد سلول‌ها در دیواره داخلی رحم (آندومتر) منجر به تشکیل پولیپ‌ها می‌شود که پولیپ آندومتر نیز نامیده می‌شوند.

پولیپ‌های رحم معمولا غیرسرطانی (خوش خیم) هستند، اگر چه بعضی از آن‌ها سرطانی‌اند یا می‌توانند سرطانی شوند.

اندازه پولیپ‌های رحم از چند میلیمتر (کوچک تر از دانه کنجد) تا چند سانتی‌متر (به اندازه گردو یا بزرگ‌تر) متغیر است.

این پولیپ‌ها توسط یک پایه پهن و یا باریک به دیواره رحم می‌چسبند.

آن‌ها معمولا در رحم باقی می‌مانند، اما بعضی اوقات از قسمت باز رحم (گردنه رحم) وارد واژن می‌شوند.

علائم پولیپ رحم

- خونریزی نامنظم قاعدگی؛ مثلا داشتن دوره‌های عادت ماهانه با شدت و مدت متفاوت.

- خونریزی بین دوره‌های قاعدگی

- عادات ماهانه خیلی شدید

- خونریزی واژن بعد از قاعدگی

- نازایی

البته بعضی زنانی که دارای پولیپ رحم هستند، ممکن است خونریزی کمی در عادت ماهانه داشته باشند و یا حتی بدون علائم بالا باشند.

چه موقع باید نزد پزشک رفت؟

در صورت مشاهده موارد زیر باید فورا به پزشک متخصص زنان مراجعه کرد:

- خونریزی واژن بعد از قاعدگی

- خونریزی بین عادات ماهانه

- خونریزی نامنظم قاعدگی

علل پولیپ رحم

اگر چه علت اصلی ایجاد پولیپ رحم معلوم نیست، ولی به نظر می‌رسد عوامل هورمونی در ایجاد آن موثرند.

پولیپ‌های رحم نسبت به هورمون استروژن حساس هستند، به عبارت دیگر دیواره داخلی رحم، در پاسخ به هورمون استروژن موجود در جریان خون رشد می‌کند.

عوامل خطر پولیپ رحم

عواملی که احتمال تشکیل پولیپ رحم را افزایش می‌دهند عبارتند از:

- نزدیک به سن یائسگی و یا بعد از یائسگی

- فشار خون بالا

- چاقی

- مصرف داروی تاموکسیفن برای درمان سرطان سینه در زنان

عوارض پولیپ رحم

پولیپ‌های رحم باعث نازایی زنان می‌شوند و برداشتن آن‌ها توسط عمل جراحی باعث باردار شدن فرد می گردد.

همچنین باعث افزایش خطر سقط جنین در زنانی می‌شود که توسط روش آی وی اف (IVF) یا لقاح خارج رحمی باردار شده‌اند.

اگر شما نازا هستید و می‌خواهید توسط روش IVF باردار شوید، پزشک قبل از انتقال جنین (تخم لقاح یافته) به داخل رحم شما، ممکن است با عمل جراحی پولیپ‌ها را خارج کند.

راه‌های درمان پولیپ‌های رحم

روش‌های درمان پولیپ‌های رحم که توسط پزشک توصیه می‌شود عبارتند از:

1- مراقبت بدون درمان خاص: پولیپ‌های کوچک رحم که علائمی هم ندارند، ممکن است خودبخود برطرف شوند. لذا درمان خاصی در این موارد توسط پزشک توصیه نمی‌شود، مگر اینکه فرد مبتلا در معرض خطر سرطان رحم قرار بگیرد.

2- داروها: برخی داروهای هورمونی باعث کوچک شدن پولیپ‌های رحم و کاهش علائم ناشی از آن می‌شوند، اما مصرف چنین داروهایی معمولا اثر موقتی دارد و بعد از قطع مصرف آنها، علائم دوباره برمی گردند.

3- کورتاژ کردن: پزشک توسط یک وسیله بلند فلزی که حلقه‌ای در انتهای آن است (وسیله کورتاژ کردن) دیواره داخلی رحم را می تراشد. با این وسیله می توان پولیپ را برداشت، یا از بافت دیواره داخلی رحم نمونه برداری کرد تا آن نمونه در آزمایشگاه مورد بررسی و آزمایش قرار بگیرد.

ممکن است پزشک عمل کورتاژ را همراه با وسیله هیستروسکوپ انجام دهد. هیستروسکوپ وسیله‌ای است که از راه واژن وارد رحم می‌کنند و پزشک توسط آن دیواره داخلی رحم را روی مانیتور می‌بیند.

4- عمل جراحی: در طی هیستروسکوپی (آندوسکوپی رحم) می توان توسط وسایل خاصی، پولیپ‌های رحم را خارج کرد. پولیپ‌های خارج شده ممکن است برای بررسی میکروسکوپی به آزمایشگاه فرستاده شوند تا مشخص شود سرطانی هستند یا نه؟

اگر پولیپ‌های رحم دارای سلول‌های سرطانی باشند، پزشک درباره مراحل بعدی آزمایشات و درمان با بیمار صحبت خواهد کرد.

به ندرت پولیپ‌های رحم بعد از درمان مجددا برمی گردند. اما اگر اینطور شود، بیمار به درمان های بیشتری نیاز پیدا خواهد کرد.

مطالب مرتبط:

مطالبی درباره بیماری های زنان