خداوندا دست‏های توبه‏کارم را بگیر!

پروردگارا! من عذرخواه تمام گذشته‏های غفلت خویشم؛ گذشته‏هایی که مغرور و متکی به رحمت تو، دست در دست ابلیس می‏گذاشتم و از تو دور می‏شدم؛ گذشته‏های عصیان و سرپیچی که همه از غفلت و نسیان من بال و پر می‏گرفت و مرا در پیشگاه لطف تو، گستاخ‏تر می‏کرد .

اشک‏هایم را نخشکان

چشم‏هایم که به اشک می‏نشینند، لبخندهایم را فرشته‏ها می‏نویسند. دعاهایم، پرنده‏هایی می‏شوند و تا آسمان هفتم پرواز می‏کنند.

دلم می‏لرزد؛ اما پاهایم را استوار بر پلکان توبه می‏گذارم و تا آستانه بخشش بی‏کران خداوند می‏آیم و از پله‏های لغزنده غرور و گناه رو می‏گردانم .

****

خدایا! مرا ببخش...

خدایا! معذرت می خواهم برای وقت هایی که جلوی من، به یکی ظلم کردند، کمکش نرفتم. معذرت می خواهم برای وقت هایی که کسی به من لطف کرد، درست تشکر نکردم؛ یکی از من معذرت خواهی کرد، من او را نبخشیدم. معذرت می خواهم به خاطر آنهایی که کمک می خواستند، من نتوانستم آنها را به خودم ترجیح بدهم.

خدایا! مرا ببخش به خاطر وقت هایی که باید برای یک بنده خدایی کاری می کردم و نکردم. مرا ببخش به خاطر وقت هایی که مسائل خصوصی یک بنده خدایی را فهمیدم و سعی نکردم دیگران نفهمند. مرا ببخش به خاطر وقت هایی که گناهی آمد جلویم و من از آن دور نشدم.

خدایا! از اینها و همه کارهای شبیه این که کردم، معذرت می خواهم؛ عذرخواهی آدم پشیمان که امیدوار است این پشیمانی، دیگر نگذارد شبیه این اتفاق ها برایش بیفتد.

خدایا! بگذار همین پشیمانی من از کوتاهی ها، همین تصمیمم برای دوری از گناه ها، توبه من باشد؛ توبه ای که به خاطرش، تو مرا دوست داشته باشی. ای خدایی که توبه کارها را دوست داری!

*****

خدایا مرا ببخش اگر صدایت نمیزنم! فراموشت نکرده ام...

خدایا مرا ببخش اگر چیزی از تو نمی خواهم! همه چیز را از تو گرفته ام...

خدایا مرا ببخش اگر طنابم را گسسته ام! پوسیده بود محکمترش را می خواهم...

خدایا مرا ببخش اگر به سوی دیگری میروم! در این سو رهیافتگان کمترند...

خدایا مرا ببخش اگر آتش عشقت را با اشک هایم بیرون می رانم!دارم شعله ور می شوم...

خدایا مرا ببخش اگر خود پرستم! در وجودم تو را یافته ام...

خدایا مرا ببخش اگر به دنیا دل بسته ام! در شوره زارش رد تو را می جویم...

خدایا مرا ببخش اگر در عشقت کفر می گویم! قلبم گنجایش این همه رحمت را ندارد...

خدایا مرا ببخش اگر چشمانم را بسته ام! میخواهم امشب خواب تو را ببینم….

*******

خدایا! مرا ببخش از این که:

-غیبت کردم، از دیگران بدی گفتم و خودم را نیک جلوه دادم؛

-از این که به والدینم احترام نگذاشتم؛

-از این که برای برتری خودم دیگران را خوار و سبک شمردم؛

-از این که تعهدهایی را که با خدای خویش بستم، شکستم؛

-از این که از دیگران همواره عیب جویی و نکوهش کردم و عیوب خویش را فراموش نمودم؛

-از این که سخنانی را گفتم و بدان عمل نکردم؛

-از این که برای مقابله با دشمنان به جای بینش مکتبی و عدالت خواهی بر اساس خودخواهی قضاوت کردم؛

-از این که دیگران را مسخره و تحقیر کردم تا اشتباهات خویش را بپوشانم؛

-از این که آگاهی و علوم خود را دراختیار دیگران نگذاشتم؛

-از این که مانند جاسوسان خبر چین در اسرار خصوصی مردم دخالت و تجسس کردم.

-از این که قول دادم، اما خلاف عمل کردم؛

-از این که برای پیاده کردن قوانین خداوند در جامعه سستی کردم؛

-از این که گذشت شب و روز و حرکت هستی سبب رشد و پندگیری من نشد؛

-از این که شب خوابیدم بدون این که برای رفع مشکلات مسلمین کوششی انجام دهم.

فرآوری : محمدی             

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان

منابع : هجرت نیوز  ، مناجاتی از شهید غلامحسین آقاملایی

پایگاه حوزه