الهی مرا آن ده که آن به
پروردگارا! اگر گناهان مرا در پیشگاه تو خوار و پست کرده، پس به سبب توکل و اعتماد نیکویم به تو، از من درگذر.
خدایا! مرا از آنان قرار ده که ندایشان کردی، پاسخت گفتند و نگاهشان کردی، مدهوش جلال تو گشت، با آنان، راز گفتی و نجوا کردی، آشکارا برای تو کار کردند.
خدایا! مرا کمال گسستن از غیر و پیوستن به خودت عطا کن.
دیده دلهایمان را با فروغ نگاه به خود، روشن ساز تا دیدههای بصیرت دل، حجابهای نور را از هم بر درد و به کانون عظمت برسد و جانهای ما آویخته درگاه عزت و قدس تو گردد.
خدایا! مرا شیفته یاد خود ساز و همتم را در نشاط دستیابی به نامهایت و قرارگاه عظمت و قدست قرار بده.
خداوندا! در میان اولیاء خویش، مرا مقام کسی بخش که آرزوی محبت افزونتر تو را دارد.
خدایا! آنکه از تو راه را یافت، روشن شد و آنکه پناهنده تو شد، پناه یافت، خداوندا! من به تو پناه آوردهام، از رحمت خویش مایوس و محرومم مساز و از رأفت و مهربانیت محجوبم مگردان.
خدایا! آنکه به تو معروف گردد، ناشناخته نیست، آنکه به تو پناه آورد، خوار و درمانده نیست، و آنکه تو، به او روی عنایت آوری برده دیگری نیست.
خدایا! مرا قلبی بخش که شوق و عشق، به تو نزدیکش سازد، و زبانی عطا کن که صداقت و راستیاش به درگاهت بالا رود و نگاهی بخش، که حقیقتش، زمینهساز قرب به تو گردد.
خدایا! از آستان تو چگونه تهیدست و محروم برگردم، با آنکه گمان نیک من نسبت به جود تو، آن است که نجات یافته و رحمت شده مرا باز گردانی.
خدایا! اگر محرومم سازی، کیست که روزیم دهد؟ و اگر خوارم کنی، کیست که یاریم کند؟
اگر در دوزخم افکنی، به دوزخیان اعلام خواهم کرد که تو را دوست دارم.
و اگر مرا به گناهانم مۆاخذه کنی، تو را به بخشایشت بازخواست میکنم.
خدایا! اگر مرا به جرمم بگیری، دستبه دامان عفوت میزنم.
خداوندا! اگر میخواستی خوارم کنی، هدایتم نمیکردی. و اگر میخواستی رسوایم سازی، از عقوبت دنیا معافم نمیکردی.
خدایا جود و بخشش تو، دامنه آرزوهایم را گسترده است و بخشایش تو، برتر از عمل من است.
و اگر اجلم فرا رسیده و کار شایستهای نداشتهام که مرا به تو نزدیک سازد، اعتراف به گناه را وسیله آمرزش تو ساختهام.
خدایا! اگر محرومم سازی، کیست که روزیم دهد؟ و اگر خوارم کنی، کیست که یاریم کند؟
(بخشی از مناجات شعبانیه)
****
خدایا،مراببخش به خاطر لحظه هایی که به یاد تو نبوده ام!
به خاطر سجده هایی که زود سراز مهر برداشته ام.
به خاطر همه درهایی که کوبیده ام و خانه تو نبوده اند.
به خاطر همه حاجاتی که از غیر تو خواسته ام.
به خاطر همه وعده هایی که تو به من دادی و من باور نکردم.
به خاطر همه آن چه که به خاطر سعادت من ازمن خواستی و من اعتماد نداشتم.
به خاطر همه آن چه که خواستی به من بفهمانی و من نفهمیدم.
به خاطر همه نعمت هایی که من شکر نکرده ام.
به خاطر همه مهربانی هایت که با گناه پاسخ دادم.
به خاطر همه چشم پوشی هایت که سوء استفاده کرده ام و گستاخ تر شده ام.
به خاطر همه آن چه در راه من خرج کرده ای و من هیچ در راه تو خرج نکرده ام.
به خاطر…
مرا ببخش!نه به خاطر آن که من لیاقت بخشیده شدن دارم.بلکه تو شایسته بخشیدنی!
خدایا! مرا قلبی بخش که شوق و عشق، به تو نزدیکش سازد، و زبانی عطا کن که صداقت و راستیاش به درگاهت بالا رود و نگاهی بخش، که حقیقتش، زمینهساز قرب به تو گردد
نه به خاطر آن که گناهان من بخشیدنی هستند.
به خاطر این که تو اهل عفو و مغفرتی و گذشت کار توست.
نه به خاطر این که من خوب شده ام،به خاطر این که تو خوبی!
مرا ببخش!نه به خاطر من،به خاطر آن که گناهان من اول او را اذیت می کند.
به خاطر آن که گناهان من،غربت و آوارگی و غیبت او را تمدید می کند.
به خاطر آن که هر هفته اعمال مرا به دست او می دهند!
به خاطر آن که قرار است بر زمین آقایی و سروری کند و گناهان من مانع این کار شده اند.
به خاطر آن که دوستش داری و او تو را دوست دارد!
به خاطر آن که ناراحتی او ناراحتی توست.خوشحالی او خوشحال تو!
به خاطر امام زمان مرا ببخش!
اللهم عجل لولیک الفرج
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منبع : پایگاه مجلات حوزه
وبلاگ ما سه تا