نزدیكترین فرد هستى به خدا !
در ادامه بحث گذشته ، سیره پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله را مرور می کنیم، پیامبرى كه خداى متعال او را مدح كرده، پیامبرى كه خدا او را به آسمانها برده و جایگاه ملائكه را به قدوم او مبارك گردانیده است. پیامبرى كه مركب آسمانى، او را در یك شب از مسجدالحرام به مسجدالاقصى برد.
«سبحان الّذى اسرى بعبده لیلًا من المسجد الحرام الى المسجد الاقصى» (سوره اسراء، آیه 1)
پیامبرى كه جهانى از عاطفه است و گاهى در امور عادى و پیش پا افتاده چنان مهر و عاطفه نشان مىدهد كه به راستى انسان را مبهوت مىكند: به هنگام وضو مىبیند كه گربهاى تشنه به آب نگاه مىكند، وضو را قطع مىكند و آب را نزد گربه مىگذارد.
با دشمن محكمتر از كوه و با دوست نرمتر از آب است؛ در گذشتن از حق شخصى خود، از سرسختترین دشمن خود به راحتى مىگذرد، ولى در مقام اجراى قانون به قدرى قاطع است كه سوگند یاد مىكند: اگر دخترم هم خلافى كند او را با حدود الهى ادب مىكنم.
در زمانى كه كمتر كسى خواندن و نوشتن مىدانست، فرمود: «طلب العلم فریضة على كلّ مسلم و مسلمة» (بحارالانوار، ج 67، ص 68) و هنوز با گذشت چهارده قرن، درباره اهمیت علم شعارى رساتر از این شعار نیامده است.
در زمانى كه به خاطر كشته شدن یك نفر از یك قبیله، تمام افراد آن قبیله به خونخواهى قیام مىكردند و چندین نفر از قبیله قاتل را بىگناه مىكشتند و بى رحمى در حدّ اعلاى خود بود، در چنین شرایطى پیامبر مکرم اسلام صلى الله علیه و آله دستور مىدهد كه اگر كسى حیوان خود را - گرچه در سفر مكه - آزار دهد گواهى آن شخص از اعتبار مىافتد. زیرا كسى كه حیوان را خسته كرده، قساوت قلب دارد و قبول شهادت از چنین كسى نارواست.
سخن ما درباره كسى است كه از یك سو به معراج رفت و مهمان خدا شد. و از سوى دیگر اگر بردهاى او را براى غذاى سادهاى در فاصله دورى دعوت مىكرد مىپذیرفت. در عظمت او همین بس كه براى سفر آسمانىاش بُراق و مركب آسمانى حاضر مىشد، امّا فروتنىاش تا آنجا بود كه بر الاغ بىجهاز سوار مىشد
آرى، این دستورات و لطفى كه در آنها موج مىزند رمز حیات آن ملت مرده شد: «دعاكم لمایحییكم» (سوره انفال، آیه 24)
بى جهت نیست كه خدا مىفرماید: «من یطع الرسول فقد اطاع اللّه» (سوره نساء، آیه 80)
هركه از پیامبر صلى الله علیه و آله اطاعت كند در حقیقت از من اطاعت كرده است.
«و ما ینطق عن الهوى» (سوره نجم، آیه 3) او از روى هوا و هوس، چیزى نمىگوید.
«انك على صراط مستقیم» (سوره زخرف، آیه 43) او بر راه مستقیم است.
مگر مىتوان در مقالهاى مختصر، اخلاق كسى را منعكس كرد كه خداوند متعال دربارهاش فرموده است: «انّك لعلى خلُق عظیم» (سوره قلم، آیه 4) تو بر خلق بزرگى هستى.
چه بگویم درباره كسى كه تولدش شعلههاى آتشكده فارس را خاموش كرد و بعثتش شعلههاى فساد را. تولّدش پایههاى كاخ كسرى را تكان داد و بعثتش قلب و مغز افراد آماده را.
سخن ما درباره كسى است كه از یك سو به معراج رفت و مهمان خدا شد. و از سوى دیگر اگر بردهاى او را براى غذاى سادهاى در فاصله دورى دعوت مىكرد مىپذیرفت. در عظمت او همین بس كه براى سفر آسمانىاش بُراق و مركب آسمانى حاضر مىشد، امّا فروتنىاش تا آنجا بود كه بر الاغ بىجهاز سوار مىشد.
پیامبر صلى الله علیه و آله، قرآن مجسم بود. این كلام را شیعه و سنى از همسر پیامبر، نقل كردهاند: «كان خلقه القرآن» (شرح ابن ابىالحدید، ج 6، ص 340؛ سننالنّبى، علّامه طباطبایى، ص 56)
و در عظمتش باید بگوییم: جبرئیل از طرف خدا به او سلام مىرساند و در تواضعش باید بگوییم: به كودكان مكه سلام مىكرد.
نزدیكترین فرد هستى به ذات مقدس خداوند، پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است که تنها درباره او این آیه نازل شده است: «ثم دنى فتدلّى» (یعنى نزدیكتر و نزدیكتر شد) و نیزخداوندى كه دنیا را اندك و قلیل مىشمرد: «متاع الدنیا قلیل»، خُلق پیامبر را عظیم مىداند: «انّك لعلى خلق عظیم»
به هنگام سجده، پیشانى و قلب خود را تسلیم خدا مىكرد و در همان حال، اگر كودكان خانه بر پشت او سوار مىشدند، آن حضرت سجده را طولانى مىكرد تا بازى بچهها بر هم نخورد.
اللّه اكبر! در یك لحظه، هم با خداى هستى به راز و نیاز مشغول بود و هم بازى كودكان را پاس مىداشت و مهر و عاطفه نسبت به آنان را از دست نمىداد .... دنیا باید این احترام به كودك را مشاهده كند و از شعارهاى بى محتواى خود براى حقوق انسان و زن و كارگر و كودك شرمنده شود .
ابعاد شخصیّت آن عزیز را نمىتوان نوشت، نمىتوان گفت و نمىتوان تصور كرد.
در فوت كودكش ابراهیم اشك مىریخت ولى هرگز سخنى برخلاف حق نمىگفت. براى كودكان اصحاب مسابقه ترتیب مىداد و براى برنده مسابقه، جایزه تعیین مىكرد. اما چه مسابقهاى؟ مسابقهاى كه اسبسوار و تیرانداز آن فردا براى دفاع از مكتب و مبارزه با ستمگر به كار آید، نه مسابقهاى كه دردى از جامعه دوا نكند و گرهى را نگشاید. امّا چه جایزهاى مىداد؟ درخت خرما، كه از چوب و برگ و میوه و سایهاش استفاده كنند (جایزهاى تولیدى نه مصرفى) .
آری، نزدیكترین فرد هستى به ذات مقدس خداوند، پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است که تنها درباره او این آیه نازل شده است: «ثم دنى فتدلّى» (سوره نجم، آیه 8) (یعنى نزدیكتر و نزدیكتر شد) و نیزخداوندى كه دنیا را اندك و قلیل مىشمرد: «متاع الدنیا قلیل» (سوره نساء، آیه 77)، خُلق پیامبر را عظیم مىداند: «انّك لعلى خلق عظیم» (سوره قلم، آیه 4)
ما فراموشكاریم، اما خداوند وعده داده كه آنچه بر پیامبرش نازل كرده، هرگز آن را فراموش نكند: «سنقرئك فلا تنسى» (سوره اعلى، آیه 6)
ادامه دارد ...
فرآوری: آمنه اسفندیاری
بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان
منابع :
1- سیره پیامبر با نگاهی به قرآن کریم ـ محسن قرائتی.
2- شرح ابن ابىالحدید، ج 6 .
3- سننالنّبى، علّامه طباطبایى، ص 56.
4- بحارالانوار، ج 67، ص 68.
5- سوره های مبارکه: اعلی، قلم، نساء، نجم، زخرف، انفال، اسراء، احزاب.
