تبیان، دستیار زندگی
امام على علیه السلام در حسن سلوك و رفتار با مردم چنان فروتن و مهربان بود كه حدى بر آن نمیتوان تصور نمود او كریم و نجیب و اصیل و با عاطفه بود و بزرگواریش زبان زد خاص و عام بود حتی دشمنانش نیز او را به دارا بودن چنین خصال كریمه ای می ستودند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

حقیقت ناشناخته

حضرت امام علی علیہ السلام


آنچه براى مردان خدا حائز اهمیت است، خشنودى ذات پاك اوست، و امام على علیه السلام مردى كه براى رضاى خدا چنان در جبهه جنگ شمشیر مى‏زند و پایمردى نشان مى‏دهد كه هیچ پهلوانى را یاراى مقاومتش نیست، در نیمه‏هاى شب چنان اشك مى‏ریزد و به درگاه خداوند زارى و سرانجام به حالت اغماء مى‏افتد، گوئى كه ترسوتر از او یافت نمى‏شود.

آرى او به هنگام خشم بر دشمنان خدا قاطع ولى در مقابل كودكی یتیم آنقدر متواضع و مهربان بود كه در برابر طفل یتیم روى خاك مى‏نشست، دست مرحمت بر سر او گذاشته و آه مى‏كشید و مى‏فرمود، بر هیچ چیزى مثل كودكان یتیم آه نكشیده‏ام.

روزى در كوچه‏هاى كوفه به تنهائى راه مى‏رفت، همانند همه مسلمین در كمال سادگى با نرمى و آرامش و همه‏جا را زیر نظر داشت، چون مسئول بود و نقش رهبریت جامعه را ایفا مى‏كرد، در راه زنى را ملاحظه فرمود كه مشك آب بر دوش و از نفس افتاده، به آرامى نزدیك آمد و آن زن را خسته و رنجیده خاطر یافت، مشك آب را به دوش گرفت تا زن مقدارى استراحت كند، در راه جویاى احوال آن زن شد. زن عرضه داشت: شوهرم در یكى از جنگها در سپاه على شهید شد، حال من و چند كودك یتیم، بدون سرپرست مانده و آهى در بساط نداریم.

امام بعد از اینكه او را تا خانه‏اش همراهى كرد، مقدارى آرد و خرما تهیه نمود، و مجدداً به خانه زن آمد، زن پرسید: شما كیستى؟!

فرمود: بنده‏اى از بندگان خدا، مى‏خواهى كمكت كنم؟

ـ آرى، من آردها را خمیر مى‏كنم و شما تنور را آتش كنید.

امیر مۆمنان تنور را هیزم كرد و شعله‏ور ساخت و چهره مبارك خود را نزدیك مى‏آورد و به خود خطاب مى‏كرد:

یا على! آتش دنیا را مى بینی چه سوزان است! بدان كه آتش آخرت بسیار سوزان‏تر است.

امام على علیه السلام در حسن سلوك و رفتار با مردم چنان فروتن و مهربان بود كه حدى بر آن نمیتوان تصور نمود او كریم و نجیب و اصیل و با عاطفه بود و بزرگواریش زبان زد خاص و عام بود حتی دشمنانش نیز او را به دارا بودن چنین خصال كریمه ای می ستودند

بعد از آنكه آرد خمیر شده و تنور آماده شد، زن عرضه داشت شما بفرمائید بچه‏ها را آرام كنید تا من نان بپزم، حضرت به داخل خانه تشریف آوردند و كودكان یتیم را خشنود و خندان ساختند، و هنگامى كه نان آماده شد حضرت آن را لقمه لقمه كرده و به دهان یتیمان مى‏گذاشت، و مى‏فرمود: از خدا بخواهید كه على را ببخشد.

در این میان یكى از زنان همسایه وارد شد و به مادر كودكان نهیب زد: واى بر تو! میدانى این آقا كیست؟! او امیر مۆمنان و مولاى متقیان على بن ابى‏طالب است!

مادر كودكان با شرمندگى عرضه داشت: آقا مرا ببخشید. اما حضرت با تواضع و فروتنى زیادى فرمودند: شما ببخشید كه تاكنون مشكلات شما را حل نكرده بودم، از درگاه خدا بخواهید كه على را مورد عفو و بخشش خود قرار بدهد.

امام علی

عواطف فراگیر

و الذین معه اشداء على الكفار رحماء بینهم.(سوره فتح آیه 29)

بقاى هر اجتماعى به محبت و جاذبه افراد وابسته است، محبت و عاطفه در قلب پاك و نفس سلیم پرورش می یابد و كسى كه واجد چنین صفات عالیه باشد در فكر دیگران بوده و حتى آسایش آنها را به راحتى خود ترجیح میدهد. امام على علیه السلام مظهر محبت و عاطفه بود او رنج می كشید و كار می كرد و سر انجام مزد كار خود را صرف بیچارگان و درماندگان مى‏نمود.

امام على علیه السلام براى نیازمندان و ستمكشان پناهگاه بزرگى بود، او پدر یتیمان و فریاد رس بیوه زنان و دستگیر درماندگان و یاور ضعیفان بود،در زمان خلافت خود شبها از خانه بیرون می آمد و در تاریكى شب خرما و نان براى مساكین و بیوه زنان مى‏برد و به صورت مرد ناشناس از در خانه آنها آذوقه و پول می داد بدون اینكه كسى بشناسد كه این مرد خیّر و نوع پرور كیست؟

امام على علیه السلام در حسن سلوك و رفتار با مردم چنان فروتن و مهربان بود كه حدى بر آن نمیتوان تصور نمود او كریم و نجیب و اصیل و با عاطفه بود و بزرگواریش زبان زد خاص و عام بود حتی دشمنانش نیز او را به دارا بودن چنین خصال كریمه ای می ستودند.

امام على علیه السلام مردى كه براى رضاى خدا چنان در جبهه جنگ شمشیر مى‏زند و پایمردى نشان مى‏دهد كه هیچ پهلوانى را یاراى مقاومتش نیست، در نیمه‏هاى شب چنان اشك مى‏ریزد و به درگاه خداوند زارى و سرانجام به حالت اغماء مى‏افتد، گوئى كه ترسوتر از او یافت نمى‏شود

امام على علیه السلام همه را از عطوفت و محبت خود بهره‏مند می كرد و به عفو و ترحم توصیه می فرمود و حتى در باره قاتل خود فرمود: با او مدارا كنید و گرسنه و تشنه‏اش نگذارید.

آرى چنین احساسات عالیه و عواطف بى نظیر فقط در قلب پاك آن حضرت می تواند جای گیر شود.

فضائل امیر از زبان نبی

جابربن عبدالله انصاری می‌گوید: از رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ درباره‌ی علی بن ابی طالب ـ علیه السلام ـ مناقب و فضائلی شنیدم كه هر یك از آنها اگر در كسی یافت می‌شد، برای فضیلت و شرافت او كافی بود.

ما در این قسمت از نوشتارمان چند نمونه از آن فضائل را ذکر می کنیم:

1ـ « عَلِیٌّ حُجَّهُ اللهِ عَلی عِبادِهِ» علی حجت خدا بر بندگان است.

2ـ « حُبُّ عَلیٍّ إیمانٌ وَ بُعْضُهُ كُفْرٌ» مودّت و دوستی با علی ایمان، بغض با او كفر است.

3ـ « حِزْبُ عَلِیٍّ حِزْبُ اللهِ وَ حِزْبُ أعْدائِهِ حِزْبُ الشَّیْطانِ» جمعیت و طرفداران علی حزب الله هستند، جمعیت و طرفداران دشمنان علی حزب شیطانند.

4ـ« عَلِیٌّ مَعَ الْحَقِّ وَ الْحَقُّ مَعَهُ لایَفْتَرِقان» علی با حق است و حق با علی است، هیچگاه از هم جدا نمی‌شوند.

ابن ابى الحدید می گوید:سبحان الله! یك فرد و اینهمه فضایل؟!

به راستی توضیح و بیان شخصیت على علیه السلام بر هیچكس مقدور نیست و مطالبى كه در مورد صفات عالیه آن بزرگوار نگاشته شده در خور فهم و ادراك ما است.

                                                                                                                                    فرآوری: آمنه اسفندیاری

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان


منابع:

علی علیه السلام کیست؟ ـ فضل الله کمپانی

سیره عملی اهل بیت (علیهم السلام) ـ سید كاظم ارفع

امام علی (علیه السلام) خورشیدی در افق بشریت ـ سید محمد حسینی شیرازی

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.