پارکینسون؛ علل، علائم و درمان

بیماری پارکینسون یک بیماری مغزی است که موجب لرزش بدن، سخت راه رفتن و حرکت کردن و مشکل در هماهنگی بین مغز و عضلات می‌شود.

بازدید :

تاریخ : پنج شنبه 1391/07/13

علت پارکینسون

سلول‌های عصبی از یک ماده شیمیایی مغز به نام دوپامین برای کنترل حرکات عضلات استفاده می‌کنند.

هنگامی که سلول‌های عصبی تولیدکننده دوپامین در مغز به آرامی تخریب شوند، بیماری پارکینسون بوجود می‌آید.

بدون دوپامین، سلول‌های عصبی نمی‌توانند به خوبی پیغام‌ها را دریافت کنند و بفرستند که موجب از دست دادن عملکرد عضله‌ای می‌شود.

این اختلال به مرور زمان بدتر می‌شود.

علائم پارکینسون

در ابتدا علائم این بیماری بسیار خفیف است، مثلا ممکن است یک لرزش خفیف در یک پا داشته باشید و یا پا سفت شود و شما پای خود را بر روی زمین بکشید.

علائم ممکن است بر یک و یا هر دو طرف بدن تاثیر داشته باشد و شامل موارد زیر است:

- آهسته چشمک زدن

- یبوست

- سخت بلعیدن غذا

- سرازیر شدن آب دهان

- مشکلات تعادل بدن و راه رفتن

- درد عضلانی

- اشکال در شروع حرکت مانند: شروع راه رفتن و یا بلند شدن از صندلی

- مشکل در ادامه حرکت کردن

- دارا بودن حرکات آهسته

- از دست دادن حرکات دست، دست‌خط ریز و مشکل در خواندن دست خط

- مشکل در غذاخوردن

- سفت شدن عضلات، اغلب این سفت شدن از عضلات پا شروع می‌شود

- در حالت استراحت، لرزش داشتن دست و یا پا

- هنگامی که شروع به حرکت می کنید، لرزش از بین می‌رود

لرزش در دست‌ها، لب‌ها، زبان و پاها دیده می‌شود. لرزش در زمانی که خسته‌اید، هیجان زده‌اید و یا استرس دارید، بیشتر می‌شود

- آرام و کند صحبت کردن

- یکنواخت بودن صدا

- دارای پشت خمیده و قوز کرده

- هنگامی که بلند می‌شوند، عرق می‌کنند، آب از دهانشان سرازیر می‌شود و قادر به کنترل دمای بدن نیستند و افت فشار خون رخ می دهد.

- اضطراب، استرس و تنش

- گیجی

- زوال عقل (دمانس)

- غش کردن

- هذیان

- از دست دادن حافظه

- پوسته پوسته شدن پوست و چرب شدن پوست به خصوص در صورت و پوست سر. در برخی دیگر، پوست خشک و یا دارای تعریق بیش از حد می‌باشد.

عوامل خطر پارکینسون

- سن : این بیماری بیشتر اوقات بعد از 50 سالگی رخ می دهد. یکی از بیماری های شایع سیستم عصبی در افراد مسن می‌باشد. در برخی مواقع این بیماری در جوانان هم دیده شده است. این بیماری در کودکان بسیار نادر می‌باشد، اما ممکن است به علت عدم عکس العمل اعصاب به دوپامین رخ دهد.

- وراثت و تنوع ژنی: محققان دریافتند که تنوع در ژن آلفا Synuclein موجب بروز این بیماری می‌شود. این ژن موجب از بین رفتن سلول‌های سالم مغز می‌شود.

- سابقه خانوادگی ابتلا به پارکینسون: 5 تا 10 درصد افرادی که مبتلا به پارکینسون هستند، یکی از اعضای خانواده آنها مبتلا به این بیماری بوده است. به همین خاطر اگر جوانی مبتلا به این بیماری شده باشد، باید دید که در فامیل او کسی مبتلا شده بوده یا نه.

- جنس: هم مردان و هم زنان می توانند مبتلا به این بیماری شوند، اما مردان بیشتر دچار این بیماری می‌شوند.

- در معرض مواد سمی قرار گرفتن از قبیل: آفت کش ها و منگنز و دیگر فلزات.

- ضربه سر: شواهدی وجود دارد که افرادی که به سر آنها ضربه‌ای وارد شده و منجر به بیهوشی آنها گردیده است، احتمال مبتلا شدن به بیماری پارکینسون در این افراد زیاد است.

- داروها: افرادی که برای یک سال و یا بیشتر از قرص‌های خواب آور، داروهای ضد اضطراب و یا داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنند.

راه های تشخیص پارکینسون

پزشک با استفاده از علائم و آزمایش‌های مربوطه به وجود و یا عدم وجود پارکینسون پی می‌برد.

تشخیص این بیماری زمانی که علائم بدتر می‌شوند، به راحتی امکان‌پذیر است.

با استفاده از معاینه پزشکی مشخص می‌شود که:

- مشکل در ابتدا و انتهای یک فعالیت خاص وجود دارد؟

- تشنج و سفت شدن حرکات وجود دارد؟

- تحلیل و از بین رفتن عضلات وجود دارد؟

- لرزش بدن وجود دارد؟

- تغییر در ضربان قلب وجود دارد؟

درمان پارکینسون

هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، تنها می توان با درمان، شدت علائم را کاهش داد.

داروها با افزایش میزان دوپامین در مغز، علائم را کم می‌کنند.

با مشورت کردن با پزشک و درمانگر می توان علائم را به خوبی کنترل کرد.

برخی داروهای مورد استفاده برای بیماران پارکینسون عبارتند از لوودوپا، داروهای ضدافسردگی، دارو برای اختلالات خواب و ضد دردها. حتما به یاد داشته باشید که هر نوع دارویی را باید با تجویز و تحت نظر پزشک متخصص مصرف کنید، نه خودسرانه.

- جراحی هم می‌تواند به بهتر شدن علائم کمک کند.

- تحریک عمیق مغزی

- پیوند سلول‌های بنیادی