و رستم پس از قرنها زنده شد
دکتر حبیب چینی در رثای جهان پهلوان غلامرضا تختی و مرگ اندوهبار او در تاریخ 18 دی 1346 نوشت: سرودی است بشکسته بر لب و خشی است اندر گلو
و اشکی که آرام می لغزد از دیدگان
جهان پهلوان- وای- خاموش شد
نه فرزند و مادر، که دنیایی از مرگش اندر عزاست
از او مردی مایه ای تازه یافت
و رستم پس از قرنها زنده شد
و مردانگی جان گرفت
صفا بود و مردی و نیرو و نام آوری، دریغا که نیست
به پایش، که از رهروی ایستاد
بسی بوسه زد افتخار
و بر سینه صافی پر صفایش
درخشید بسیار برق مدال
و ایران از او شهوت پهلوانی گرفت
خموشند و آرام و سر در گریبان
همه پهلوانان و نام آوران
سوالی است بر لب: کجا رفت تختی؟ چرا رفت؟
نمی پرسد اما کسی
که پاسخ بسی دردناک است