نامه استاد به شاگرد
فرزند عزیزم ، سلام علیكم،
ای نسخه ی اسرار الاهی كه تویی وی آینه ی جمال شاهی كه تویی
بیرون زتو نیست آن چه درعالم هست از خود بطلب هر آن چه خواهی كه تویی
آری :
دواوك فیك و ما تشعر و دواك منك و ما تنظر
( دوای تو در وجود توست و نمی دانی و درد تو از خود توست و نمی بینی.)
اگر خداوند عالم لطف بفرماید و معنای این شعر مولا علیه السلام را درك كنیم ، اولین قدم برای حل همه مشكلات است ؛ زیرا اگر به دانسته های خودمان عمل كنیم – با هر قدمی كه بر داریم – پیش پای ما روشن می شود و می توانیم قدم بعدی را هم برداریم و اگر فهمیدیم و عمل نكردیم ، مثل آن است كه فانوسی در دست داشته باشیم و حركت نكنیم ؛ دراین صورت ، امكان ندارد به مقصد برسیم ." مَن عَمِل بِما عَلم ورثه الله عِلم مالم یعلم " ( هر كس به آن چه می داند عمل كند، خدای متعال او را به آن چه نمی داند هم آگاه می سازد .)
دراین راه ، كلی گویی فایده ندارد؛ همان طور كه اگر هزار سال به خود می گفتی : باید لیسانس داشته باشم، بدون سال ها زحمت و مطالعه فایده نداشت. در معنویات هم همین طور است.
دستوری را كه از امروز باید شروع كنی تا بعد از یك ماه آثار معنویش را مشاهده نمایی ، خواب اول شب است. فعلاً قبول كن تا به نتیجه برسی . راهش این است كه ظهر غذا را سبك بخوری تا پیش از غروب آفتاب گرسنه شوی و بعد از نماز عشا بخوابی و اگر به واسطه خلاف عادت خوابت نبرد، به حالت استراحت در بستر با آرامش بمان تا خوابت ببرد.
مرحوم آقای دكتر كوثری می گفت :" الدراز نصف الخواب !" این جمله شوخی است ؛ ولی حقیقتی را در بردارد. پس از مدتی از لذت سحرخیزی بهره مند خواهی شد.
مرا دراین ظلمات آن كه رهنمایی كرد دعای نیمه شبی بود و گریه ی سحری
چنین شنیدم كه هر كه شب ها نظر زفیض سحر نبندد ملك زكارش گره گشاید فلك به كینش كمر نبندد
بدون خواب اول شب، نمی توان سحرخیزی داشت.
