یوسف خراسان یا عزیز طوس

گر چه او را به حق غریب نامیده اند و خود نیز از آن خبر داد (5) اما غربتش فقط از این جهت نبود كه از شهر جدّش و اهل و عیالش دور بود و در بین دشمنان زندگی می كرد بلكه بعضی از مردم حرمتش را هم نگه نمی داشتند و در مقام اعتراض می پرسیدند:

«چگونه و چرا ولایتعهدی مأمون را پذیرفتی؟! »

و امام علیه السلام چه زیبا در جواب ، خود را با یوسف پیامبر مقایسه می نمود و می فرمود: «ای شخص! نبی بالاتر است یا وصی» ؟!

آن مرد گفت : نبی .

حضرت دوباره سۆال نمود : « مسلم برتر است یا مشرك » ؟!

آن مرد گفت : مسلم .

حضرت فرمود : « عزیز مصر، مشرك بود و یوسف، پیامبر؛ و مأمون مسلم است و من وصی، یوسف ورود به دستگاه عزیز مصر را خود درخواست نمود ... لكن من مجبور شدم بر آنچه كه در آن هستم.» (6)

و باز می توان به مقایسه حضرتش با یوسف پرداخت، وقتی یوسف وارد مجلس زنان مصر شد همگی از فرط جمال یوسف آن چنان واله و حیران شدند كه دستان خود را بدون توجه قطع نمودند !

وقتی یوسف زهرا علیهماالسلام وارد جمع محدثین در نیشابور شد و در كجاوه اش نشسته بود رۆسای اهل علم خطاب به حضرتش عرضه داشتند: «ای سید جلیل كه فرزند ائمه و ساداتی ، تو را بحق پدران پاكت و گذشتگان با كرامتت سوگند می دهیم كه صورت مبارك خود را به ما نشان بدهی و برای ما حدیث بخوانی» !

در این هنگام ، حضرت به غلامان دستور ایستادن داد و امر فرمود تا سایبان را كنار زدند و در این هنگام خورشید جمال خود را بر مردم طالع نمود و مشاهده كردند كه از دو طرفِ سر مبارك، موهای حضرت بر كتفش آویخته است ، در این هنگام طبقات مختلف مردم روی پاهای خود ایستاده بودند ، عده ای می گریستند و عده ای [ از شوق دیدن جمالش ] فریاد می زدند و عده ای در گرد و خاك [ كه در اثر ازدیاد جمعیت و دویدن مردم به هوا برخاسته بود ] غوطه ور بودند و عده ای هم از دور سوار بر مركب خود در حال آمدن بودند[در این هنگام بود كه ] صدای ضجه و ناله بالا گرفت تا اینكه بزرگان قوم فریاد زدند: «ای مردم ساكت شوید و گوش فرا دهید تا بهره ببرید.»(7)

در این هنگام حضرت شروع به تكلم نمودند:

«از پدر خود، موسی بن جعفر شنیدم كه می فرمود : از پدر خود ، جعفر بن محمد شنیدم كه می فرمود : از پدر خود ، محمد بن علی شنیدم كه می فرمود : از پدر خود ، علی بن الحسین شنیدم كه می فرمود : از پدر خود : حسین بن علی شنیدم كه می فرمود : از پدر خود ، امیر المۆمنین علی بن ابی طالب علیهم السلام شنیدم كه می فرمود : از پیامبر شنیدم كه می فرمود : از خداوند عز وجل شنیدم كه می فرمود: لا إله إلا الله حِصنی فَمَن دخَل حِصنی أَمِنَ مِن عذابی؛ در این هنگام مركب حضرت به راه افتاد كه حضرت با صدای بلند فرمودند : بشروطها و أنا من شروطها.» (8)

آری شرط قبول شدن توحید و یكتاپرستی و بلكه شرط تحقق یافتن توحید به معنی واقعی، ولایت اهل بیت علیهم السلام می باشد كه امام رضا علیه السلام یكی از آنان است، ولی چون تنها امامی بود كه امامت وی به شدت مورد انكار دشمنان و بسیاری از به ظاهر شیعیان واقع شد، فرمود: «و أنا من شروطها » !

به همین دلیل است كه در روایات متعددی(9) كه در فضیلت زیارت حضرتش وارد شده این جمله تكرار شده است: «عارفاً بحقّه » یعنی شرط قبولی زیارت حضرتش این است كه به حق او كه همان امامت و مفترض الطاعة بودن است معرفت داشته باشند !

و در زیارت جامعه كبیره نیز می خوانیم: «و مَن وحَّده قبِل عنكم ؛ و هر كس كه خدا را یكتا بداند [این توحید] را از شما دریافت نموده است.» !!