مناجات امام رضا(ع) با خدای بزرگ
بار الها!
در پیشگاه تو ایستاده ام، و دست هایم را به سوى تو بلند كرده ام،
آگاهم كه در بندگیت كوتاهى نموده و در فرمان بردنت سستى كرده ام،
اگر راه حیا را می پیمودم از خواستن و دعا كردن می ترسیدم ...
ولى … پروردگارم!
آن گاه كه شنیدم گناه كاران را به در گاهت فرا می خوانى،
و آنان را به بخشش نیكو و ثواب وعده می دهى،
... براى پیروى ندایت آمدم،
و به مهربانی هاى مهربان ترین مهربانان پناه آوردم.
و به وسیله پیامبرت كه او را بر اهل طاعتت برترى داده و اجابت و شفاعت را به او بخشیدى،
و به وسیله برترین زن،و به فرزندانش، كه پیشوایان و جانشینان اویند،
و به تمامی فرشتگانى كه به وسیله اینان به تو روى می كنند و در شفاعت نزد تو، آنان را كه خاصّان درگاه تواند، وسیله قرار می دهند به تو روى می آورم.
... پس بر ایشان درود فرست،
و مرا از دلهره ملاقاتت درامان دار، و مرا از خاصّان و دوستانت قرار ده،
پیشاپیش، خواسته و سخنم را آن چه سبب ملاقات و دیدن تو می شود قرار دادم
اگر با این همه، خواسته ام را رد كنى، امیدهایم به تو، تبدیل به یأس می گردد،
هم چون مالكى كه از بنده خود گناهانى دیده و او را از درگاهش رانده،
و آقایى كه از بنده اش عیوبى دیده و از جوابش سر باز میزند.
واى بر من اگر رحمت گسترده ات مرا فرا نگیرد،
اگر مرا از درگاهت برانى، پس به درگاه چه كسى روى كنم؟!.
امّا ... اگر براى دعایم درهاى قبول را گشوده و مرا از رساندن به آرزوهایم شادمان گردانى، چونان مالكى هستى كه لطف و بخششى را آغاز كرده، و دوست دارد آن را به انجام رساند و مولایى را مانى كه لغزش بنده اش را نادیده انگاشته و به او رحم كرده است.
در این حالت نمی دانم كدام نعمتت را شكر گزارم؟!.
... آیا آن هنگام كه به فضل و بخششت از من خشنود شده و گذشته هایم را بر من می بخشایى؟!.
... یا آن گاه كه با آغاز كردن كرم و احسان بر عفو و بخششت می افزایى؟!.
پروردگارا!
خواسته ام در این جایگاه، یعنى جایگاه بنده فقیر نا امید، آن است كه ...
گناهان گذشته ام را بیامرزى،
و در باقیمانده عمرم مرا از گناه بازدارى،
و پدر و مادرم را كه دور از خانه و خانواده و غریبانه در زیر خاك ها خفته اند، ببخشى.
... تنهایی شان را با انوار احسانت از بین ببر،
و وحشتشان را با نشانه هاى بخششت به انس بدل كن،
و به نیكوكارشان دم به دم، نعمت و شادمانى بخش،
و به گناهكارشان، مغفرت و رحمت عطا كن، تا به لطف و مرحمتت ازخطرات قیامت در امان باشند،
به رحمتت در بهشت ساكنشان گردان،
و بین من و آنان در آن نعمت گسترده شناسایى برقرار كن،
تا مشمول شادمانى گذشته و آینده شویم.
آقایم!
اگر در كارهایم چیزى سراغ دارى كه مقامشان را بالا می برد و بر اكرامشان می افزاید، آن را در نامه اعمالشان قرار ده و مرا در رحمت با آنان شریك كن،
و آنان را مشمول رحمتت بگردان، هم چنان كه مرا در كودكى تربیت كردند.
بخش کودک و نوجوان تبیان
منبع:یاران امین
مطالب مرتبط:
داستان کشتی حضرت نوح (علیه السلام)
