دیوانه ای از قفس پرید ساخته احمد رضا معتمدی ؛ پاسخی برای دغدغه های اجتماعی و فلسفی
احمد رضا معتمدی به اعتبار دو کار پیشین خود "هبوط" و "زشت و زیبا" ، فیلمسازی متفکر و فرهنگی است. دغدغه او در فیلم های قبلی، مسائل فلسفی و کاویدن مقوله های مختلف به ویژه سیاست در ذهن و اندیشه شخصیت های آثارش بود. وضعیتی که بر جستگی آن در این فیلم ها ساختار ویژه ای را می طلبید و طبعاً این ساختار و فاصله از فاکتورهای سینمایی، "هبوط" را بیشتر و "زشت و زیبا" را کمتر با محرومیت از تماشاگر مواجه کرد، و به اصطلاح این فیلم ها در زمره آثار مخاطب خاص قرار گرفتند.
معتمدی این بار با "دیوانه ای از قفس پرید" ضمن حرکت در بستر همان دغدغه های فلسفی-سیاسی اش از فراز و نشیب تجربه های قبلی خود به مثابه چراغی فرا راه آینده در نوشتن و ساخت، سود برده و با به کارگیری وجوه و عوامل یک کار سینمایی مردم پسند، درامی اجتماعی – سیاسی و جذاب را خلق کرده است. فیلمی که ضمن رویکرد به مسائل اجتماعی روز، تعهد فیلمساز را به مسائل فرهنگی با مشخصه های بومی و ایرانی تثبیت می کند، معتمدی قصه ای پراوج و فرود را در ساختاری محکم و سنجیده چون شخصیت پردازی، بازی های روان و قومی، موسیقی همخوان با محتوا و مهم تر از همه دیالوگ های درست و گیرا کنار هم چیده تا "پرنده ای از قفس پرید" رونوشت خاصی از فیلم عمیق "میلوش فورمن" نباشد، یا تعبیر آژانس شیشه ای دوم ، از آن نشود. انتخاب بازیگران حرفه ای معتبر و صاحب سبک مانند انتظامی، نصیریان ، پرستویی ، اوسیوند و دیگران به آخرین فیلم معتمدی اعتباری ویژه بخشیده ، حتی نیکی کریمی که معمولاً متوسط ظاهر شده ، در کنار بزرگان سینمای ایران و با هدایت فیلمساز ، پرفروغ حضور یافته است . علی نصیریان نیز پس از سال ها کم کاری یا حضوری های نازل ، در اینجا روزهای اوج خود را یادآوریمی کند . فصل های آسایشگاه جانبازان و رودر رویی شخصیت های اصلی فیلم چون مستوفی و بقیه، قوت های درام را مضاعف کرده است.
