سفر عشق / ورود امام(ع) به بصره
حضرت با گذر از قادسیه راه خود را ادامه داده، پس از طی مسافتی، وارد بصره شد. آنگونه كه از مدارك گوناگون و متعدد بر میآید شرایط حاكم بر بصره به نفع خلیفه بود. بدیهی است با این فرض، مأمون عزیمت امام(ع) به بصره و عبور دادن امام(ع) از این دیار را امری تبلیغاتی برای خود میدانست و بهرهبرداری لازم را از آن انتظار داشت.
در ادامه مسیر، حضرت پس از بصره از راه خاكی و یا آبی وارد خوزستان شده و چند روزی در اهواز اقامت داشتهاند. آثاری نیز تاكنون بر جای مانده كه یادآور عبور امام(ع) از آن دیار است.
تا این مرحله از سفر، در منابع منعكس شده است، همچنان كه بخش پایانی سفر نیز یعنی از نیشابور تا مرو روشن است، ولی حد فاصل میان اهواز تا نیشابور چندان معلوم نیست. احتمالهای مختلفی در مورد مسیر امام(ع) داده شده است كه عبارتند از:
ـ اهواز ـ فارس ـ اصفهان ـ قم ـ ری ـ سمنان ـ دامغان ـ نیشابور. ـ اهواز ـ اصفهان ـ عبور از كوهستانها ـ كوه آهوان ـ سمنان ـ نیشابور ـ اهواز ـ اصفهان ـ یزد ـ طبس ـ نیشابور ـ اهواز ـ فارس ـ كرمان ـ طبس ـ نیشابور
هنگامی كه در همراهی امام(ع) به قریه خود (كرند یا كرمند اصفهان) رسیدیم، از حضرت خواستم تا حدیثی به خط خویش (به عنوان یادبود) به من مرحمت كند. امام(ع) این حدیث را به ارمغان داد:
آری حضرت درگذر از شهرها و یا روستاها گاه آثاری نیز از خود بر جای گذاردهاند؛ چه آثار گفتاری مثل حدیث بالا و چه آثاری از بناهایی كه كلنگ آن به وسیله امام(ع) زده میشده است و یا آثار دیگر.
منبع: آستان قدس رضوی
بخش حریم رضوی