جذب قهرمانان به جای قهرمان‌پروری!

باشگاه پرسپولیس که تاکنون بارها در تیمداری رشته‌های غیرفوتبالی ناکام بوده و هر بار بر بدهی‌های میلیاردی این باشگاه افزوده است، این بار به جای پرورش قهرمانان برای ورزش ایران، قهرمانان بازی‌های المپیک و پارالمپیک را به خدمت گرفته است.

یکی از انتقاداتی که به باشگاه‌های ورزشی ایران وارد می شود این است که بسیاری از آنها تنها در فوتبال فعالیت می کنند و از توجه به سایر رشته ها غافلند. این در حالی است که بودجه اکثر این باشگاه ها از جیب دولت تامین می شود و طبیعتا باید به صورت مساوی بین همه رشته ها تقسیم شود.

اما متاسفانه در سالهای گذشته نه مدیر دلسوزی بوده که به سایر رشته ها بپردازد و نه باشگاهی ساختار درستی داشته که کار استعدادیابی و پروش نوجوانان و جوانان را برعهده داشته باشد. شاید به همین خاطر است که اکثر ورزشکاران پس از پایان بازی های المپیک لندن با انتقاد از بی توجهی های موجود اعلام خداحافظی کردند و دیگر حاضر نیستند با این شرایط به ورزش ادامه دهند.

در این بین محمد رویانیان که کمتر از یکسال است به عنوان مدیر عامل پرسپولیس وارد ورزش شده است، پس از آنکه بازیکنان مطرح و البته کم تاثیر فوتبال ایران را برای تیم فوتبال این باشگاه به خدمت گرفت، پس از بازی های المپیک و در شرایطی که احسان حدادی و بهداد سلیمی نایب قهرمان و قهرمان این بازی ها شدند و البته محصول تیم ها و باشگاه های دیگر بودند، این دو را به پرسپولیس آورد.

هر چند زیر سایه قراردادن این دو ورزشکار که جزو مردان پرافتخار ورزش ایران هستند و اصولا حامی و یا پشتوانه ای هم ندارند، کار شایسته ای به شمار می رود، اما سوال اینجاست، اگر باشگاه بزرگی مثل پرسپولیس قرار است قهرمانان آماده که دسترنج دیگر باشگاه ها و مربیان هستند را به خدمت بگیرد، نقش خود این باشگاه در کشف استعدادها و پرورش آنها چیست؟ ارزش کار زمانی چند برابر خواهد شد که پرسپولیس خود باشگاهی سازنده باشد نه اینکه از دسترنج دیگران سود ببرد و افتخارش را هم نصیب خودش کند.

اتفاقی که این روزها در باشگاه پرسپولیس رخ داده است، چند سال پیش هم رخ داد و در زمان مدیریت حجت الله خطیب برخی کشتی گیران مطرح و صاحب نام عضو تیم پرسپولیس شدند اما در پایان فصل برای دریافت مطالباتشان کار به چاقوکشی کشیده شد. در رشته های دیگر هم پرسپولیس کارنامه خوبی نداشته که فوتسال نمونه بارز آن است.

سیاستی که این باشگاه در پیش گرفته نه تنها هیچ نفعی به حال باشگاهداری ندارد، بلکه سایر باشگاه ها را هم ترغیب به "حاضرخوری" می کند و در این بین مشخص نیست وظیفه سازندگی در ورزش برعهده کدام باشگاه خواهد بود. این در حالی است که همه باشگاه هایی که دارای ساختار اصولی و منطقی هستند، خود استعدادها را کشف می کنند و پرورش می دهند و از آنها نفع می برند.

منبع : مهر