پایان افسانه 20 ساله آغاسی

خداحافظی اشک آلود آندره !

آندره آغاسی که نخستین بار 20 سال قبل پا به مسابقات حرفه ای تنیس گذاشته بود روز یکشنبه پس از شکست در دور سوم مسابقات آزاد آمریکا با چشمان گریان برای همیشه با تنیس حرفه ای وداع کرد.

آندره آغاسی با شکست مقابل بنجامین بکر آلمانی از دور مسابقات کنار رفت.

وی از قبل اعلام کرده بود این آخرین مسابقات حرفه ای است که در آن شرکت می کند.

بازیکن 36 ساله آمریکایی در این بازی آشکارا از جراحت مزمن کمر که بازنشستگی او را جلو انداخت رنج می بُرد.

آغاسی که در زمین خودی از حمایت پرحرارت تماشاگران برخوردار بود در سراسر مسابقه جنگنده ظاهر شد اما در نهایت قدرت بِکِر تعیین کننده شد.

درحالی که جمعیت در ورزشگاه آرتور اَش برایش کف می زدند، او به سختی تلاش می کرد از جاری شدن اشکهایش جلوگیری کند.

آغاسی درحالی که هنوز می گریست با احساسات زیاد از طرفدارانش قدردانی کرد.

وی گفت: تابلو امتیازات نشان می دهد که من امروز باخته ام. اما آنچه را نمی تواند نشان دهد موهبتی است که نصیبم شده.

طی 20 سال گذشته از وفاداری شما بهره مند بوده ام. کمک شما مرا چه در میدان مسابقه و چه در کارزار زندگی یاری کرد و پیش برد.

من در شما یک منبع الهام یافته ام - شما با اراده خود مرا به موفقیت رهنمون شدید - و همچنین بزرگواری شما را به چشم دیده ام.

از شما سپاسگزارم و شما و خاطره شما را تا آخر عمر همراه خواهم داشت.

در بازی یکشنبه در نیویورک، بنجامین بکر در برابر جمعیت تماشاگرانی که هر وقت او امتیازی به نفع خود ثبت می کرد عملا ساکت می نشستند کاملا بر اعصاب خود مسلط بود.

این بازیکن 25 ساله آلمانی پس از بازی نقش آغاسی در ورزش تنیس را ستود.

وی گفت: او یک بازیکن بی بدیل است. خدمات او به تنیس عظیم است. او آدم بسیار نجیبی است و این لحظه ای مهم برای اوست.

تماشاگران هر کاری برایش کنند استحقاق آن را دارد. برایش بهترین آرزوها را دارم - می دانم در زندگی آدم خوشبختی خواهد بود.

* مشخصات فردی

نام: آندره آغاسی

تاریخ تولد: بیست و نهم آوریل سال 1970 میلادی

محل تولد: شهرناودا ایالت لاس وگاس امریكا

قد: یك متر و هشتاد

وزن: هفتاد و پنج كیلوگرم

بازیكن راست دست

در ماه می سال 1986 میلادی بازی حرفه ای را آغاز كرد

در دهم آوریل سال 1995 عضو بهترین پایه «ای تی پی» شد.

* نگاهی به زندگی آغاسی

آندره آغاسی یك قهرمان بزرگ است. او بیشتر اوقاتش را به تمرین و پرورش استعدادهایش گذرانده و بیش از نیمی از عمرش را به صورت حرفه ای بازی كرده است. داستان زندگی آندره ، یك داستان طولانی است. او با تنیس زندگی می كند و نفس می كشد. دوران زندگی او از بدو تولد فراز و نشیبهای فراوانی داشت اما او همواره كوشید تا موفقیت های چشمگیری كسب كند.

رویای پدر

مایك آغاسی پدر آندره در سال 1986 میلادی می گفت: «هر پدر و مادری برای فرزندانشان آرزوهایی دارند. آنها آرزو می كنند فرزندشان رییس یك سازمان بزرگ باشد و یا بهترین پزشك و حتی وكیل شود. اما من آرزو داشتم كه چهار فرزندم قهرمان تنیس دنیا شوند، چنین چیزی هرگز عملی نیست، اما یك آرزو است.»

داستان زندگی آندره با آرزوی پدرش آغاز شد ، و او كه كوچكترین پسر مایك بود یك روز به آرزوی پدر تحقق بخشید.

مایك آغاسى پدر آندره متولد ارمنستان بود اما اكثر زندگى خود را در ایران گذراند. او كه یك بوكسور حرفه یى بود در المپیك 1952 و 1948 عضو تیم ملى بوكس ایران بود. البته نام او آغاسیون بود و آندره این نام را به آغاسى تبدیل كرد.

او نخستین بار، بازی تنیس را در حیاط كلیسای یك مبلغ امریكایی تماشا كرد و همان موقع به بازی علاقه مند شد و اصول بازی را از آنها آموخت و بدین ترتیب به طرف زمین تنیس كشیده شد. بعدها به انرژی و هیجان فوق العاده ای كه داشت پی برد و تصمیم گرفت یك ورزشكار حرفه ای شود. مانی تصمیم گرفته بود كه یك ورزشكار حرفه ای در رشته بوكس شود و برای اولین بار در سن هفده سالگی با یك حریف انگلیسی در بازیهای المپیك در شهر لندن رو به رو شد. در سال 1952 ، او به ایالات متحده سفر كرد. در حالی كه حتی یك سكه هم نداشت ولی سرشار از آرزوهای بزرگ بود. او نام خود را از امانوئل به مایكل تغییر داد و در شیكاگو مستقر شد. او سه بار بین سالهای 1935 تا 1956 برنده جایزه گلدن كلاوز شیكاگو شد. بعد از مدتی مایك تصمیم گرفت وارد بازی تنیس شود، او هرگز روحیه شهامت و مبارزه طلبی اش را از دست نداد و سعی كرد در مورد تنیس چیزی های زیادی فرا گیرد. مایك با خود عهد كرده بود كه بعدها پسرش نام آغاسی را در دنیای ورزش تنیس بر سر زبانها بیندازد.

او با الیزابت ( بتی ) آشنا شد و با او ازدواج كرد و در بین سالهای 1960 تا 1969 آنها صاحب 4 فرزند شدند. ایتا اولین فرزند خانواده ،دختر بود. فرزند دوم آنها پسری به نام فیلیپ و پس از او دختری به نام تامارا به دنیا آمد. فرزندان مایك از كودكی با پدرشان تنیس بازی می كردند و بازیكنان خوبی هم بودند. ایتا بزرگترین فرزند خانواده نسبت به بقیه علاقه بیشتری نشان می داد. فیلیپ هم خوب تنیس بازی می كرد. اما تامارا علاقه چندانی به بازی تنیس نداشت و فقط به خاطر پدرش بازی می كرد. اما كوچكترین فرزند آنها یعنی آندره برای بازی تربیت شده بود. آنها از شیكاگو به لاس وگاس نقل مكان كردند. آنجا خانه ای پیدا كردند و یك زمین تنیس در حیاط آن ساختند.مایك یك كارگر سخت كوش و یك مربی خوب بود.و در بین مربیان بوكس و تنیس از شهرت خوبی برخوردار بود.

كودكی آندره

آندره كوچكترین فرزند خانواده در سال 1970 در لاس وگاس متولد شد. وقتی آندره نوزاد بود پدرش روی گهواره اش توپ تنیس می بست. وقتی كه دو سال داشت بیشترین جایزه هایی كه پدرش به او می داد راكت بود. پدرش راكت در تختش می گذاشت و او را در خواب در آغوش می گرفت. آندره آغاسی هنوز هم به خاطر می آورد كه در زمین بازی می ایستاد و مورد توجه پدرش بود.

آندره در سن 12 سالگی بی حوصله و كمی پرخاشگر بود. او اولین بار مقابل اعضای مدرسه و سپس مقابل پدرش ایستاد و از روش تدریس جدی و طرز رفتار آنها شكایت كرد. او با چند پسر بزرگتر از خودش دوست شده بود و كارهای خطرناكی انجام می داد. به همین دلیل پدرش تصمیم گرفت او را به اردوی تنیس بفرستد. این اردوگاه برای جوانان علاقه مند به تنیس تاسیس شده بود.

مدرسه تنیس

مدرسه عالی تنیس توسط نایك بالتی یری كه مردی جدی و سختگیر بود، اداره می شد. بازیكنان جوان اجازه نداشتند تلویزیون ببینند، استفاده از تلفن هم محدود بود. بازیكنان اجازه نداشتند با یكدیگر ارتباط دوستانه برقرار كنند. چون هدف مدرسه این بود كه حس رقابت را بین افراد افزایش دهد.

آندره آغاسی می گوید: «من در حال حاضر از آن محیط و طرز برخورد مسوولین مدرسه دلخوری و رنجشی به دل ندارم. اما در گذشته این احساس در من وجود داشت. من فقط یك زندگی عادی و معمولی می خواستم بدون فشار و استرس. آنجا من بسیار تنها بودم هیچ كس نمی تواند بفهمد من چقدر احساس تنهایی می كردم.»

نظم و انضباط آقای بالتی یری، در تغییر رفتار آندره موثر نبود. بعدها آندره موهایش را بلند كرد و نسبت به روسا و داوران و حتی تماشاچیان بی احترامی و بی ادبی می كرد و وقتی كه بازی را از دست می داد راكتش را به سمت سقف پرتاب می كرد .اما به تدریج اخلاق او بهتر شد و بالاخره رفتار خودش را اصلاح كرد و تحت كنترل گرفت.

آغاسی شهرت جهانی دارد او یكی از تنها ده مرد بازیكن تنیس است كه هشت عنوان گرند اسلم را به خود اختصاص داده است

او در زندگی شخصی نیز موفق است. آندره با استفی گرف (STEFFI GERAF) قهرمان زن تنیس در سال 2001 ازدواج كرد و ثمره ازدواج آنها یك پسر و یک دختر است. او حتی اوقاتی را به سازماندهی واداره كنسرت برای موسسات خیریه می پردازد تا برای افراد فقیر پول جمع آوری كند. در نهایت می توان گفت آندره آغاسی همه افتخارات و موفقیت های زندگی اش را از آرزوی پدرش به دست آورد.

كلوپ فن آندره آغاسی

این كلوپ در سال 1991 با عنوان كلوپ فن آندره آغاسی تاسیس شد و از همان زمان تاكنون به كارش ادامه می دهد تا از آندره آغاسی حمایت كند. این كلوپ شعبه اصلی كلوپ فن در ایالات متحده امریكاست. و برای حمایت از بازی تنیس آندره و تمام اقداماتی كه انجام می دهد تاسیس و طراحی شده است. آندره در آنجا حضور دارد و برای اعضا كلوپ در مورد بازی خودش توضیح می دهد و حقایق را به آنها گوشزد می كند. این كلوپ با دانش سرشار آندره و گروه مدیریتی راه اندازی شد و برای همه اعضا یك كپی از خبرنامه كلوپ فرستاده می شود.

دنیس كیمبل موسس و رییس موسسه می گوید : من این كلوپ را اداره می كنم و با این كار نه تنها از تماشای بازی آندره لذت می برم بلكه شیفته بازی تنیس هم شده ام. آندره شخصیت پیچیده ای دارد اما اغلب تصویر نادرستی از او در رسانه ها به تصویر كشیده شده است. به همین خاطر تلاش می كنم اطلاعات جزیی و دقیقی را از آندره در خبر نامه ها درج كنم.

* مروری بر افتخارات آغاسی

آغاسی در سال 1988 دو بار به نیمه نهایی مسابقات گرند اسلم رسید اما تا چهار سال بعد موفق به بردن چنین جایزه ای نشد

در سال 1990 آغاسى براى اولین بار مسترز را برد و فینال استفان ادبرگ سوئدى را شکست داد.

اولین گرند اسلم

سال 1992 ، اولین سال به یاد ماندنی و بزرگ زندگی شغلی و حرفه ای آندره آغاسی بود. او اولین عنوان گرند اسلم را در ویمبلدون از آن خود كرد و با نایك قرارداد بزرگی منعقد كرد. اما چون دست او آسیب دیده بود و به دستش وزنه ای وصل بود برای بازی آماده نشد.

آغاسی اولین بار در سال 1992 برنده یک جایزه گرند اسلم در ویمبلدون شد

او سپس با استخدام بِرَد گیلبرت به عنوان مربی حرکتی کلیدی در زندگی حرفه ای خود آغاز کرد.

در سال 1996 که آغاسی با همسر اولش بروک شیلد (هنرپیشه) آشنا شد و در صدر خبرها قرار گرفت، رتبه اش در جدول رده بندی برترینهای تنیس تا 141 افت کرد و به نظر می رسید کار او به عنوان یک قهرمان تمام است

در سال 1999 پس از طلاق از بروک شیلدز با اشتفی گراف، قهرمان سابق تنیس زنان ، آشنا شد و با او ازدواج کرد که این وصلت همچنان دوام دارد و اتفاقا آغاسی با کمک و همراهی گرف توانست دوران قهرمانی اش را تداوم بخشد.

آغاسی در سال 1999 با پیروزی در مسابقات آزاد فرانسه به پنجمین مرد در تاریخ تنیس بدل شد که هر چهار گرند اسلم را برده اند.

او که در سال 1990 اولین بار در 19 سالگی برنده مسترز میامی شده بود بار دیگر در 2003 درحالی که 32 سال داشت برنده این جایزه معتبر شد.

آغاسی این اواخر از ناراحتی کمر رنج می برد و پیش از ویمبلدون گفته بود این آخرین فصل اوست.

او در مسابقات آزاد آمریکا از حمایت پر سر و صدای تماشاگران برخوردار بود و در دور دوم علیرغم درد شدید کمر بر حریف فائق آمده بود.

در مجموع او به ترتیب در سال های 1992، 1994، 1995، 1999 (دوبار) ، 2000 ، 2001 و 2003 میلادی هشت عنوان برتر گرند اسلم را كسب كرد.

مدال طلای المپیک، 69 قهرمانی در رقابت‌های انفرادی، سه جام «دیویس» برای آمریکا و 30 بیش از میلیون دلار جایزه‌ نقدی، افتخارهای آغاسی در این مدت است. او در بیش از 1100 دیدار انفرادی 800 ATP پیروز شده است.

خداحافظی آندره آغاسی 37 ساله و آمریكایی با ورزش قهرمانی پس از قریب به 20 سال خودنمایی در صحنه تنیس، باعث شده است چهارمین و آخرین گرنداسلم امسال تنیس تحت الشعاع این رویداد قرار گیرد و مردم حتی از یاد ببرند كه رقابت راجر فدرر سوئیسی و رافائل نادال اسپانیایی برای كسب مقام اول در جدول جهانی تنیس از طریق فتح این تورنمنت تا چه حد حاد و جالب شده است.ولی اگر از خود این دو بازیكن و یا اندی رادیك و سر نا ویلیامز آمریكایی كه قصد شگفتی سازی و فتح این پیكارها را دارند، بپرسید، به شما خواهند گفت كه مشكلی با این قضیه ندارند و حاضرند به نفع آغاسی، «وسط صحنه» را رها كنند و حتی به نفع او به تبلیغ بپردازند. رادیك كه پس از مدت ها نزول اخیرا تورنمنت سین سیناتی آمریكا را برد تا اولین قهرمانی اش را در سال 2006 به ثبت برساند و دوشنبه شب در دور اول مسابقه های یو.اس. اوپن در مجموعه ملی تنیس آمریكا و به قولی دیگر «فلاشینگ مدو»ی نیویورك روبه روی «فلورانت سرای» فرانسوی قرار گرفت، می گوید: «هر اتفاقی هم كه اینجا بیفتد، به خاطر خداحافظی آغاسی با تنیس این پیكارها در درجه اول با چنین وصف و مشخصه ای در یادها خواهد ماند و فكر می كنم كه این حق آغاسی باشد و او سزاواری قبضه كردن این رویداد جهانی به لحاظ خبرسازی را به طور تمام و كمال دارد.»

هر چه هست آغاسی به دلیل غیبت در شماری قابل توجه از مسابقات امسال و تنزل درجه در جدول جهانی تنیس یكی از «سید»های شانس داران قهرمانی این تورنمنت محسوب نشده است و بزرگترین مصدومیت و دلمشغولی او را باید ناراحتی مزمن كمر دانست.

آغاسی كه برای بیست و یكمین بار پیاپی در این گرنداسلم شركت كرده است و از پیش تصریح كرده بود در پایان این تورنمنت راكت هایش را برای همیشه خواهد آویخت، می گوید: «خودم می دانم كه شرایط فیزیكی ام در حال حاضر چندان قابل اعتنا و اعتماد نیست ولی حتی حضور صرف در این رقابت ها هم مسئله ای مهم است و امیدوارم انگیزه های لازم را به من بخشیده باشد. آرزوی من در هفته های اخیر این بوده كه پای در زمین بگذارم و یك بار دیگر آن احساس و فرم عالی را در وجودم حس كنم و متحول شوم.»

فدرر نفر اول جدول جهانی تنیس ، می گوید این حق آغاسی است كه تمام انظار را به خود جلب كند. فدرر و آغاسی سال پیش در فینال این تورنمنت با یكدیگر مصاف دادند و تنیسور مسلط اروپایی بر حریف آمریكایی اش 13 برتری یافت و دومین قهرمانی متوالی اش را جشن گرفت. با این حال فدرر می گوید: «تمامی توجه ها معطوف به آغاسی است و او سزاوار آن است.»

با این حال متخصصان ورزش نیك می دانند كه برای كشاندن مردم به استادیوم ها و داشتن مسابقاتی پولساز باید در درجه اول قهرمانانی خاص چون آغاسی را در صحنه داشت و این كاری است كه تنیسور مقیم ایالت نوادای آمریكا سال ها در انجام آن موفق بوده است.

عکس های آغاسی را در آلبوم تصاویر ببینید یااینجا کلیک کنید