پدر دلسوز، برادر وفادار و مادر مهربان

اگر در زندگی و لحظه لحظه روزگار خویش به خوبی دقت کنیم متوجه می شویم که بعد از خداوند کسی است همواره مراقب و همراه همه ما در زندگی است. کسی که امام رضا علیه السلام او را امام عصر هر زمانی معرفی می کنند و در بیان ویژگی ها و معرفی آن حضرت می فرمایند:

«الامام... الوالد الشفیق و الاخ الشقیق و الام البرة بالولد الصغیر»

(امام... پدر دلسوز و برادر وفادار و مادر دلسوز نسبت به بچه کوچک است)(اصول کافی، ح1)

در نوشتار زیر بر آن آمدیم که تک تک این ویژگی های امام زمان در حق انسان ها را شرح دهیم تا شاید بتوانیم اندکی آن امام همام را شناخته بشناسیم و حقشان را ادا کنیم:

اگر بچه در مدرسه کار ناشایستی انجام دهد و به شکلی خبر آن به پدر و مادر برسد آنها بسیار ناراحت و از رفتار فرزندشان خجالت زده می شوند قطعا هیچ پدر و مادری در اولین برخورد با اولیای مدرسه نمی گویند که رفتار او به ما ارتباطی ندارد و هر کاری می خواهید با او بکنید. بلکه با شرمندگی مقابل مسئولین مدرسه ایستاده و حتی سرشان را پایین می اندازند و عذرخواهی می نمایند. توجه داریم که فرزند خطا کرده ولی پدر عذر می خواهد، چون فرزند منسوب به پدر است!

پس یکی از خصوصیات پدر دلسوز یا مادر مهربان این است که نسبت به کارهای خوب و ناشایست فرزند خود احساس مسئولیت می کند و گناهان او را به گردن می گیرد. امام هم حقیقتا پدر دلسوز امت خود هستند، از گناهان شیعیان بسیار آزرده می شوند و خطاهای آن ها را منسوب به خود می دانند. یکی از دلایل استغفار و توبه معصومین که خود را نزد خداوند گناهکار می دانندگناهان شیعیان آنها است.این حالت مقتضای الوالد الشفیق بودن آن امام همام است. در زیارت آل یس به امام عصر اینگونه سلام می کنیم:«السلام علیک حین تحمد و تستغفر» (احتجاج طبرسی، ج2،ص316)

وقتی که امام زمان علیه السلام دست به دعا بلند نموده اند و برای ما شیعیان گناهکار از خدا طلب مغفرت می نمایند، به ایشان سلام می کنیم. اگر ما توجه کنیم در حالی امام زمانمان را سلام می کنیم که حضرتش بخاطر گناهان ما در پیشگاه خدای مهربان در حال شرمساری طلب عفو می نماید، حال دیگری پیدا می کنیم. اگر ما دوستدار این پدر مهربان و برادر وفادار باشیم نمی توانیم خجلت ایشان را به جهت کارهای زشت خود تحمل کنیم.

راستی امام عصر تا چه اندازه باید بخاطر کارهای بد شیعیانشان در پیشگاه الهی احساس شرمندگی کنند؟!

کارهای خوب فرزند باعث افتخار و سربلندی پدر و مادر و خطاهای او باعث سرافکندگی و ننگ آنها می شود. لطف پدرانه امام عصر بر سر شیعیان سایه افکنده است. ولی متاسفانه اغلب ایشان از این فضل الهی غافل هستند. امام عصر ارواحنافداه محبت پدرانه خود را در هر زمان دارند. ولی آیا فرزندان در مقابل این پدر دلسوز به وظیفه خود عمل می کنند؟!

آن حضرت نه تنها پدر دلسوز امت بلکه پدری هستند که از عواطف و احساسات مادرانه هم برخوردار هستند. امام رضا علیه السلام امام را مادر نیکوکار به بچه کوچک (بالولدالصغیر) معرفی فرموده اند. علاقه و محبت مادر به بچه کوچک بسیار روشن است و بالاترین مظهر محبت به شمار می آید. هر کس بخواهد بهترین نمونه محبت و عاطفه شدید در دنیا را نشان دهد به محبت مادر نسبت به فرزند کوچکش اشاره می کند. امام علیه السلام برای پیروان خود مانند مادری نیکوکار است، آن هم مادری که بچه کوچک دارد. بچه کوچک بیشتر نیازمند رسیدگی و توجه است. مادری که بچه کوچک دارد پیوسته بدون لحظه ای غفلت نگران حال فرزند است و در صورت رسیدن کم ترین آسیب به او واقعا بی تاب می شود....

ما شیعیان باید باور کنیم محبت امام عصر ارواحنافداه به ما مجموع محبتی است که یک پدر دلسوز و یک مادر مهربان نسبت به فرزند کوچک  خود دارند. علاوه بر اینها ایشان« الاخ الشقیق» هم هستند.برادر وفادار خصوصیاتی دارد که حتی پدر و مادر هم جای او را نمی گیرند، دو برادر معمولا برای هم مایه قوت قلب و پشتگرمی و تکیه گاه یکدیگر هستند. هر زمان که سخن از چنین برادری می رود ناخودآگاه یاد سردار شهید کربلا حضرت ابوالفضل در ذهن انسان تداعی می شود. ایشان برادری وفادار برای امام حسین علیه السلام بودند و هریک از این دو بزرگوار وفای برادر را در وجود دیگری احساس می کردند. این بود که وقتی سیدالشهداء در روز عاشورا بر پیکر پاک برادر حاضر شدند فرمودند:

«الان انکسر ظهری و قلت حیلتی»

کسی که برادر وفاداری ندارد نمی فهمد که چرا امام حسین علیه السلام فرمودند: کمرم شکست.... ! الاخ الشقیق برادری است که حق برادری را بطور کامل ادا کند.

امام زمان علیه السلام برای امت خویش چنین هستند؛ برادری همراه با احساس مسئولیت پدرانه و دارای عاطفه مادری... اگر این سه نوع محبت را با هم جمع کنیم، می فهمیم که محبت امام علیه السلام به دوستانش چگونه است. این سه وصف امام همه یک پیام دارند و آن محبت شدید حضرت نسبت به شیعیان می باشد. نعمتی که باید قدرش را بشناسیم و حقش را ادا کنیم.

منابع:

سردار کربلا ترجمه العباس مقرم

اصول کافی، کلینی

آفتاب در غربت، سید محمد بنی هاشمی