کفریات شیعیان!

(در سال 1345 هجری قمری در شهر پیشاور پاکستان مجلس مناظره ای بین تنی چند از علمای اهل سنت و عالم برجسته شیعی سلطان الواعظین شیرازی برگزار گردید که طی آن شش نفر از تجار سرشناس و خوانین با نفوذ پاکستان از عقائد باطل خود دست برداشته و به ریسمان محکم الهی چنگ زدند. این نوشتار بخشی از این واقعه است.)

حافظ: در کتاب های ادعیه شما (شیعیان) نیز از این رقم کفریات بسیار دیده می شود.

واعظ: مثلاً؟

حافظ: از بدیهات دین ما این است که در هیچ زمینه ای برای خدا شریک قائل نشویم. در کتب ادعیه ی شما مکرراً از غیر خدا طلب حاجت می شود و این یک نوع شرك واضح و آشکار است.

واعظ: شما اول بگویید معنای شرك چیست؟ تا بعد به پاسخ تان برسیم.

حافظ: مطلب واضح است. کسی که خدای یکتا را قبول دارد، در صورتی که از غیر خدا حاجت بخواهد مشرك است. نذر برای غیر خدا شرك است. بسیاری از شما برای امامان و امامزاده ها نذر می کنید. آیا شرك جز این است؟

واعظ: بلی! در کتب فقهی ما برای انعقاد نذر، دو شرط اساسی بیان شده است که اگر یکی از این دو شرط نباشد، نذر باطل است. شرط اول آن است که نیت نذر برای خدا باشد و شرط دوم آن است که بایستی صیغه ی نذر خوانده شود و تا نام خدا در صیغه برده نشود نذر محقق نمی شود. مثلاً نذر می کند اگر حاجتش برآورده شد گوسفندی را برای خدا در حرم امام یا امامزاده قربانی کند. کجای این عمل شرك است؟

حافظ: حاجت خواهی از غیر خدا شرك است.

واعظ: عزیزم! اگر حاجت خواستن از غیر خدا شرك است که همه ی عالم و آدم مشرك هستند! آیا انبیا از مردم کمک نمی گرفتند؟ آیا حضرت سلیمان برای آوردن تخت بلقیس از مخلوق کمک نخواست؟ آیا شما برای رفع حوائج روزمره از مردم کمک نمی گیرید؟ وقتی ما می گوییم یا علی ادرکنی؛ در حقیقت از ایشان درخواست کمک می کنیم و به وسیله ایشان به خدا توجه می کنیم.

حافظ: چرا شما شیعه ها به دنبال وسیله هستید؟ چرا مستقیماً از خود خدا حاجت طلب نمی کنید؟

واعظ: حاجت خواهی مستقیم از ذات باریتعالی نیز مورد توجه ما هست ولی اینکه چرا ما به دنبال وسیله هستیم مربوط می شود به دستوری که خداوند متعال در آیه 35 سوره مائده به ما مۆمنین داده است و فرموده است: (وابتغوا إلیه الوسیله)؛ می بینید که ما طبق دستور نبی مکرّم اسلام (صلیّ الله علیه وآله وسلم) خاندان آن حضرت را وسیله ی تقرب خود به سوی الله می دانیم.

حافظ: در کجا پیامبر چنین دستوری داده اند؟

واعظ: ابن ابی الحدید نقل می کند که حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمود: «حمد می کنم خدایی را که از پرتوی نور عظمتش اهل آسمان و زمین بندگی می کنند و ذات اقدس او هدف تمامی وسائل می باشد؛ و مائیم وسائل در میان خلق»1  و نیز در حدیث معروف ثقلین که در منابع معتبر متمسک شوید هرگز گمراه نخواهید شد» .2

حافظ: تصور می کنم اشتباه می کنید؛ زیرا سند حدیث ثقلین صحیح نمی باشد چرا که بخاری در صحیح خود آن را نیاورده است.

واعظ: نخیر، اشتباه نمی کنم. صحت اسناد این حدیث به قدری مسلم که حتی ابن حجر متعصب می نویسد: «این حدیث از طریق بیست نفر از اصحاب رسول خدا نقل شده است»3 مگر هر حدیثی که بخاری نقل کرده باشد غیرصحیح است؟! این فرمایش شما توهین به بقیه ی کتاب های معتبرتان می باشد.

حافظ: علت این عرض من ، آن است که بخاری در نقل احادیث بسیار محتاط بوده و احادیث ضعیف را نقل نکرده است.

واعظ: اصلاً و ابداً؛ ایشان هر چه را می شنیده، اگر با عقایدش هماهنگ بوده نقل می کرده و چنانچه با عقایدش هماهنگ نبوده، آن را کنار می گذاشته است.

شیخ: ابوهریره حدیث ثقلین را با قید «کتاب الله و سنتی» نقل نموده است.

واعظ: این گفته ی ابوهریره از درجه ی اعتبار ساقط است زیرا با نقل های مشهور ی که توسط عدّه ی کثیری از علمای خودتان مطرح شده است در تضاد می باشد. ضمناً این را هم اضافه کنم که نقل ابوهریره با مبانی عقلی

هم ناسازگار است؛ زیرا مبین قرآن نمی تواند چیزی باشد که خودش نیاز به مبین دارد؛ خود سنت احتیاج به مبین دارد پس چگونه ممکن است که مبین قرآن باشد؟ و اما یکی دیگر از دلایل ما در جواز توسل به اهل بیت، حدیث بسیار معتبر سفینه است که بیش از صد نفر از علمای شما به آن اقرار دارند. رسول اکرم (صلّی الله علیه وآله وسلم) فرمود: «جز این نیست که مثل اهل بیت من در میان شما مثل کشتی نوح است. هر که بر آن سوار شود نجات می یابد و هر که از آن سرپیچی کند هلاك می شود» .4

نکته ی دیگری الآن یادم آمد. در تاریخ مضبوط است که خلیفه ی دوم هم متوسل می شده است. پس بنا به قول شما خلیفه ی دومتان هم مشرك و غیرموحد است.

حافظ: یعنی چه؟ این اولین باری است که چنین حرفی را می شنوم. در کجا خلیفه عمر چنین کاری را مرتکب شده است؟

واعظ: بخاری از قول عمر نقل کرده است که او می گفت: «پروردگارا ما به وسیله عموی پیامبرت به سوی تو توسل می جوییم تا به ما باران بدهی».5 آیا شما کاسه ی از آش داغ تر شده اید؟ بدانید که واقعیت غیر از آن است.

که شما می گویید. استدعا دارم از این گفتارتان توبه کنید، و این را بدانید که شیعه، آل پیامبر را خدا نمی داند بلکه آنها را آبرومند در گاه باری تعالی می داند لذا ایشان را واسطه ی بین خود و خدا قرار می دهد.

حافظ: این صحبت های شما با آنچه که قبلاً شنیده ایم جور در نمی آید.

واعظ: آنچه شنیده اید را دور بریزید و از آنچه می بینید صحبت کنید. آیا تاکنون کتاب های دعای ما را خوانده اید.

حافظ: نه! متأسفانه دسترسی نداشتم.

واعظ: نیکو بود ابتدا نگاهی به این کتاب ها می کردید سپس اشکال می نمودید. الان دو کتاب دعا همراه دارم که می توانید ببینید.

کتاب را به ایشان دادم. ایشان دعای توسل را خواندند و به وضوح مطالبی را که گفتم یافتند. در این بین بعضی از اهل سنت حاضر در مجلس از مضامین دعا متعجب شده بودند.

واعظ: می بینید که محتوای این ادعیه چیزی جز توحید و یکتاپرستی نیست. شما علمای اهل سنت با تهمت زدن به شیعیان و تحریک عوام متعصب، مردم را از راه خدا منحرف می کنید.

(مجموع این مناظره در سلسله مقالاتی ، طی روزهای آینده به شما دوست عزیز تقدیم می شود. امیدواریم این همراهی زمینه شناخت مذهب حق و گروه رستگاران را فراهم کند )

پی نوشت ها:

1- شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، 16/211 نامه 45

2- صحیح المسلم، 4/1873 ح 36 کتاب فضائل الصحابه، و ابی داود در سنن 4/185، ح1905-

3- صواعق المحرقه، ابن حجر مکی، ص 150 ، باب 11 ، فصل 1، آیه 4

4- صواعق المحرقه، ابن حجر مکی، ص 152 ، باب 11 ، فصل 1، آیه 7؛ و احمد بن حنبل در فضائل الصحابه، 2/ 987 ح1402

5- صحیح بخاری، 2/423 ح 947، کتاب الاستسقاء

منبع :

شهابی در شب ، دکتر ضیاء توحیدی ، ص 27 – 31